ΞΑΝΑ
(Μετα τη θύελλα)
Ξαναρχίζω
Γράφοντάς σου ποιήματα
χάδια φιλιά ματιές
να σου ανάψουν τα αίματα
Θα περιτριγυρίσει
Ο αέρας τη σιωπή σου.
Ξανάρχομαι λοιπόν
Μεσα στα στήθη σου
Εκεί που’ χα φυτέψει μια ελιά
Και κυπαρίσσια τρία,
Εκεί που η στάμνα γέμισε
Με του νερού τη στάλα
Σταλιά σταλιά θα χύνομαι
Για να με πιείς ξανά.
Ξαναδαγκώνω
Το μαγουλό σου,
Το στόμα το γλυκό, το χιλιοφιλημένο
Κι αν στάξει αίμα κόκκινο
Θα σου φωνάξω
Πως σ’αγαπώ και πίνω
Το κρασί σου
Gaia Zaccagni