ζήτω ο καφές (Νο 4)
συνέχεια… από τον 3ο καφέ
στο σκαμπό σκαλωμένος, σε ένα πόδι πατάς.
πότε ξέρεις τι κάνεις, πότε όμως ξεχνάς.
αμήχανα φέρνεις στα χείλη τη καφέ ηδονή.
βλέπω το κάνεις με πείσμα, όρια, υπερβολή.
με πομφόλυγες θέλεις να πίνεις καφέ.
να μετράς, να γνωρίζεις τους εχθρούς σου, σοφέ.
κι άμα τύχει και λίγο καϊμάκι χυθεί,
πάραυτα άλλαξες βλέμμα, βάζεις φωνές στο παιδί.
η γειτόνισσα πάλι, μια χαμένη αλήθεια ψάχνει να βρει.
τα μελλούμενα όλα σε άδειο φλιτζάνι προσπαθεί για να δει.
τη σπίθα στο βλέμμα και τα πλάνα σου μάτια, τα αγνοεί.
αν αντέχεις στο ψέμα, τάξε-τάξε παλάτια, τέλος κάτι θα βγει.
κυλικεία, υπουργεία, φυλακές, λαϊκές.
διακρίσεις στο χτες, μεγαλεία, τιμές.
έλα τώρα λέγε και πες… πώς τον πίνεις ; τί θες ;
πληρώνω όσα θες, όμως θέλω τον ίδιο, τον ίδιο με χτες.
φρέντο θέλω ελληνικό, φίλτρου ή γερμανικό.
λίγο βάλε παγωτό, καλαμάκι πλαστικό.
το φλιτζάνι πορσελάνης, το πιατάκι πλουμιστό.
τριαντάφυλλο λουκούμι, πετσετάκι απαλό.
Αγγελος Αγγελίδης
Κατερίνη 01-05-2021
ο καφές…. συνεχίζεται
Ακολουθήστε το 
