Η ζωηφόρος Ανάσταση του Ιησού Χριστού αποτελεί το κατ΄ εξοχήν συγκλονιστικό και μεγαλειώδες γεγονός της εκκλησίας μας. Είναι το Πάσχα, δηλαδή το πέρασμα από τη νέκρωση, τη φθορά και το θάνατο, στη ζωή, την αφθαρσία και την αθανασία.
Η Ανάσταση του Χριστού είναι η γιορτή της χαράς και της ελπίδας, της ευφροσύνης και της αγαλλιάσεως, της συγγνώμης και της συγχωρητικότητας: «Αναστάσεως ημέρα! λαμπρυνθώμεν λαοί· Πάσχα, Κυρίου Πάσχα. Εκ γαρ θανάτου προς ζωήν και εκ γης προς ουρανόν Χριστός ο Θεός ημάς διεβίβασεν…». Ουρανοί μεν επαξίως ευφραινέσθωσαν , γη δε αγαλλιάσθω· εορταζέτω δε κόσμος, ορατός τε άπας και αόρατος. Χριστός γαρ εγήγερται, ευφροσύνη αιώνιος».
Η Ανάσταση είναι γιορτή του φωτός, που διαλύει το σκοτάδι της αμαρτίας και το έρεβος του θανάτου: «Νυν πάντα πεπλήρωται φωτός, ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια…». Είναι η γιορτή της συγγνώμης και της συγχωρητικότητας: «Αναστάσεως ημέρα και λαμπρυνθώμεν τη πανηγύρει και αλλήλους περιπτυξώμεθα. Είπωμεν, αδελφοί, και τοις μισούσιν ημάς, συγχωρήσωμεν πάντα τη Αναστάσει…»
Ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός έγραψε σχετικό ποίημα με τον τίτλο: «Η Λαμπρή», όπου συμπυκνώνει, με τον καλύτερο τρόπο, το βαθύ νόημα και τη σημασία της γιορτής. Να κάποιοι στίχοι του ποιήματος:
«Χριστός Ανέστη! Νέοι, γέροι και κόρες,
όλοι, μικροί μεγάλοι, ετοιμαστήτε,
μέσα στις εκκλησιές τις δαφνοφόρες,
ανοίξτε αγκαλιές ειρηνοφόρες,
ομπροστά στους αγίους και φιληθήτε·
φιληθήτε γλυκά χείλη με χείλη
πέστε Χριστός Ανέστη! Εχθροί και φίλοι».