Ο συγγραφέας, ακριβολόγος όπως ταιριάζει σε μαθηματικό, λιτός στην περιγραφή των βιωμάτων της παιδικής του ηλικίας αλλά ταυτόχρονα με ένα λυρισμό, που απορρέει όχι τόσο από την χρήση των λέξεων αλλά, κυρίως, από την εκδήλωση των συναισθημάτων που γεννά στον αναγνώστη, ιδιαίτερα στον Βοϊώτη, η αναφορά στις οικογενειακές αναμνήσεις του, που ξεκινούν από τα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα και φτάνουν μέχρι τις μέρες μας.
Της Βιολέττας Μπούσιου
Και είναι απορίας άξιον, πως σε ένα καλαίσθητο βιβλίο εκατό περίπου σελίδων, το οποίο -σημειωτέον- τυπώθηκε σε τυπογραφείο της Νεάπολης Βοϊου, «χώρεσαν» όλα τα βιώματα που σημάδεψαν την οικογένεια του συγγραφέα, από τον προπάππο του, που έφυγε από το Σουρντάν με την γυναίκα του, την Σουλτάνα απ’ το Κωνστάντσκο, και «άνοιξαν ένα καφενείο στο Μπαλουκλί, που στις αρχές του εικοστού αιώνα ήταν γειτονιά ελληνική», μέχρι την θεία του την Άνθη, που εγκατέλειψε τα εγκόσμια το 2014, η οποία αρραβωνιάστηκε μοναχή της, «με τη φωτογραφία του Θανάση δίπλα, αφού αυτός ήταν στην Γαλλία και εκείνη στο Σουρντάν, όταν είπε το ναι κι ήρθαν τα αδέλφια του με ένα δαχτυλίδι καλό, για να κάνουν «επίσημα» και να φύγει ύστερα δεσμευμένη κι όχι μόνη κι αδέσποτη».
Ένα βιβλίο, μικρό μαργαριτάρι, για όσους γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στα χωριά του Βοϊου τις δεκαετίες του 1960 και 1970, αφού αποτελεί και το δικό τους «ημερολόγιο», μιας και τα βιώματα αυτής της γενιάς είναι σχεδόν κοινά και οι αποκλίσεις τους εστιάζουν μόνο στις λεπτομέρειες. Έτσι, το περιεχόμενο του βιβλίου εμπλουτίζεται, κατά την διάρκεια της ανάγνωσης, από τον ίδιο τον αναγνώστη με νέες προσθήκες, γιατί τον μεταφέρει «νοερά» και στην δική του νεότητα.
Επιπλέον η παράλληλη αναφορά, που γίνεται στο βιβλίο, στις ασχολίες των κατοίκων της περιοχής Βοϊου καθώς και στα παραμύθια της, σε συνδυασμό με τον εξαιρετικό πρόλογο του συντοπίτη μας Γεώργιου Τσότσου, που διατρέχει το ιστορικό και κοινωνικό πλαίσιο της επαρχίας Βοϊου, καθιστά το πόνημα του Ηλία Δοσόπουλου αναπόσπαστο κομμάτι της πολιτισμικής ταυτότητας κάθε Βοϊώτη, και όχι μόνον.
Κλείνοντας, αισθάνομαι την ανάγκη να εκφράσω τα θερμά μου συγχαρητήρια στον φίλο μου, Ηλία Δοσόπουλο, για το έξοχο αποτέλεσμα της συγγραφικής του δράσης, καθώς και στην φιλόλογο σύζυγό του, Ανδρομάχη Βασιλειάδου, συμμαθήτρια και καλή φίλη από τα Γυμνασιακά μου χρόνια, για την επιμέλεια και την διόρθωση του κειμένου, και εύχομαι από καρδιάς, το βιβλίο: «Xρόνια Φτωχά κι Ευτυχισμένα», που κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 2023, να είναι καλοτάξιδο!
Ακολουθήστε το 
