Μάλλον είμαι αφελής. Μετά την τραγική είδηση ότι ένας δεκαπεντάχρονος μαθητής αυτοκτόνησε μη αντέχοντας τον εκφοβισμό και την στοχοποίηση που δεχόταν από τους συμμαθητές του θα περίμενα την παραίτηση του Υπουργού της Παιδείας, πρώτον υπό το βάρος μιας ευαισθησίας ή ακόμη περισσότερο υπό το βάρος μιας βαρύτατης ευθύνης.
Η αυτοκτονία του μαθητή που δεν αντέχει το βάρος της επιθετικότητας των συμμαθητών του, η δολοφονία από ένα μαθητή που έγινε δολοφόνος μη αντέχοντας την δική του κακοποίηση και αντιδρώντας με αυτό τον τρόπο δείχνει την χρεωκοπία της παιδείας την οποία το κράτος παρέχει στους έφηβους και τα παιδιά.
Βέβαια έχω επανειλημμένα τονίσει ότι η Παιδεία στον τόπο μας έχει προ πολλού τελειώσει και η πιο χαρακτηριστική φανέρωση αυτού του τέλους είναι η ευρυτάτη διάδοση μέσα στα σχολικά περιβάλλοντα του λεγόμενου bullying λες και δεν υπάρχουν αντίστοιχες ελληνικές λέξεις.
Η Παιδεία έχει τελειώσει γιατί θεσμικά κατ' αρχήν η Παιδεία δεν αντιλαμβάνεται τον μαθητή ή την μαθήτρια σαν πρόσωπο. Γιατί έχει εγκαταλείψει την αγωγή, την διαπαιδαγώγηση και την πνευματική καλλιέργεια των μαθητών. Η πλήρης απαξίωση της αγωγής στο σημερινό σχολείο, που δείχνει την ανεπάρκεια του Υπουργείου στον σχεδιασμό μιας αληθινής Παιδείας έχει προ πολλού οδηγήσει σε φαινόμενα σχολικού εκφοβισμού και όχι μόνο.
Για το Υπουργείο, παιδεία σημαίνει να φορτώνει το μυαλό του παιδιού με δεδομένα, δίκην ηλεκτρονικού υπολογιστή και να μη σε ενδιαφέρει η προσωπικότητα του παιδιού. Είμαι απολύτως σίγουρος ότι εάν στα στελέχη του Υπουργείου Παιδείας από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο ζητούσαμε να μας γράψουν μια έκθεση με θέμα: «Έλληνες εισί οι της Παιδείας της ημετέρας μετέχοντες» θα εβαθμολογούντο οι περισσότεροι κάτω από τη βάση.
Το πρώτο που αγνοούν είναι το τι είναι ένα παιδί. Τι συνιστά την προσωπικότητα του παιδιού. Ποια είναι η δομή της προσωπικότητας του. Δεν είναι ικανοί να απαντήσουν εάν το παιδία έχει και ψυχή, εάν έχει και ψυχικό κόσμο.
Είναι πολύ σημαντικό ότι ο σημερινός υπουργός της Παιδείας, όπως και πολλοί προκάτοχοι του θεωρεί ως το κατ' εξοχήν πρόβλημα της Παιδείας, τον τρόπο εισαγωγής στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα και αγωνίζεται να το λύσει.
Το bullying, η περιθωριοποίηση τόσων παιδιών, το πλήθος των παιδιών που αναζητούν ένα νόημα ζωής στα ναρκωτικά, γιατί η παιδεία είναι ανίκανη να τους το προσφέρει, δεν είναι για τον κ. Υπουργό και την Κυβέρνηση σοβαρά προβλήματα.
Κι αν υπάρχει κάτι που κάνει αηδιαστική και αυτήν ακόμη την προσπάθεια για τις Πανελλήνιες εξετάσεις, είναι ότι αυτή δεν προκύπτει από ενδιαφέρον για τα παιδιά και τις οικογένειές τους, αλλά εντάσσεται στην προσπάθεια άγρας ψήφων.
Θα περίμενε κανείς περισσότερα από ένα Υπουργό που είναι Πανεπιστημιακός Καθηγητής. Θα περίμενε να έχει διαβάσει αυτά που γράφουν οι φοιτητές του στους τοίχους των Πανεπιστημίων ή των δρόμων: «Υπάρχει ζωή πριν από τον θάνατο!» ή το «μας σκοτώνουν στα 17 και μας θάβουν στα εβδομήντα» ή και τόσα άλλα μηνύματα. Να σχολιάσει την απάντηση που σου δίνουν τα νέα παιδιά, «παίρνω ναρκωτικά για να ζήσω» αλλά φαίνεται ότι ούτε είδε, ούτε κατάλαβε τίποτα. Η Παιδεία πάσχει και ο Υπουργός περί άλλων «μεριμνά και τυρβάζει».
Τα παιδιά μας σήμερα νιώθουν εγκαταλελειμένα, προδομένα. Νοιώθουν ότι τα χρησιμοποιούμε. Δεν μας ενδιαφέρουν σαν πρόσωπα, θέλουμε να τα κάνουμε νούμερα, θέλουμε να τα υποτάξουμε. Από τα σχολεία μας δεν θέλουμε να βγαίνουν ελεύθεροι άνθρωποι, αλλά άνθρωποι που θα υπηρετούν το σύστημα.
Είναι άλλωστε χαρακτηριστικός ο σχετικός νόμος του Υπουργείου Παιδείας που προβλέπει ότι εάν ένας μαθητής στα πρωτεύοντα μαθήματα έχει 4 και 5 και 7 σαν βαθμούς, εάν βγάζει με τα υπόλοιπα μαθήματα μέσο όρο 9 και μισό, περνάει στην άλλη τάξη.
Έχει οργανώσει δηλαδή ένα σύστημα παιδείας από το οποίο η μεγάλη μάζα των μαθητών θα βγαίνουν ολιγογράμματοι, άρα αύριο χαμηλά αμειβόμενοι και πολλαπλώς εξαρτώμενοι και μια μικρή ελίτ απολύτως υποταγμένη στο σύστημα θα κυβερνά. Η παιδεία δηλαδή σήμερα θα ετοιμάζει τους αυριανούς δούλους του συστήματος.
Το Υπουργείο Παιδείας αποστρέφεται την αρετή, την αριστεία, την αληθινή παιδεία. Οι αρχαίοι πρόγονοι μας, μας είχαν πει ότι «οι ρίζες της παιδείας είναι πικρές, αλλά οι καρποί γλυκείς». Οι φωστήρες της σημερινής α-παιδείας θέλουν να κάνουν τις ρίζες γλυκές για να φτιάχνουν καρπούς σάπιους, γιατί αυτοί τους βολεύουν
Οι αρχαίοι πρόγονοί μας μας είχαν τονίσει ότι: «πάσα επιστήμη χωριζομένη αρετής πανουργία και ου σοφία φαίνεται». Εμείς εξοστρακίσαμε την αρετή από την παιδεία, κι αν κάπου την βρούμε την σαρκάζουμε, γιατί θέλουν όχι ελεύθερους ανθρώπους, αλλά συνένοχους.
Εάν η Ελληνική Αστυνομία αναζητά τους ενόχους ας ψάξει στο Υπουργικό μέγαρο για τους ηθικούς αυτουργούς γιατί και αυτοί οι μαθητές που οδήγησαν στην αυτοκτονία τον συμμαθητή τους θύματα του Υπουργείου Παιδείας (;) είναι. Βέβαια υπάρχουν και οι ευθύνες και των γονέων και των εκπαιδευτικών.
Θα επανέλθω σε αυτούς, αλλά ο μεγάλος ένοχος είναι το Υπουργείο Παιδείας που διώχνει την όντως Παιδεία από τα σχολεία και μετατρέπει την «παίδευσιν, από όπλον δικαιοσύνης, σε όπλον θανάτου».