«Ω, πόσο τρελά θέλω να ζήσω…»
Ω, πόσο τρελά θέλω να ζήσω:
Το υπαρκτό ν’ αθανατίσω
Τ’ απρόσωπο να προσωποποιήσω
Τ’ ανύπαρκτο να σωματοποιήσω !
Το βαρύ της ζωής όνειρο ίσως με πνίξει,
Ίσως στραγγαλιστώ στο όνειρο μέσα αυτό, –
Κι όμως μπορεί, μια ευφρόσυνη νεότης
Για μένανε σε χρόνο μελλούμενο να πει :
Στη θλίψη του συχώρεση αξίζει – μήπως δεν ήταν
Η μυστική του μηχανή αυτή;
Αφού ολόκληρος είναι παιδί φωτός και καλοσύνης
Αφού είναι ολόκληρος της λευτεριάς γιορτή!
Αλεξάντρ Μπλοκ