Πολύ πριν από τη ρηξικέλευθη δήλωση στη Βουλή (21 Σεπτεμβρίου 2010) του τότε αντιπροέδρου της κυβέρνησης εκλιπόντος Θεόδωρου Πάγκαλου και επανάληψή της συμπληρωμένη και διευκρινισμένη σε συνέντευξή του αργότερα στο «Βήμα» (31 Δεκεμβρίου 2010) ότι «τα φάγαμε μαζί» είχα αρχίσει να καταρτίζω έναν πίνακα κρατικών εσόδων κατά κυριότερες κατηγορίες και έναν πίνακα κρατικών δαπανών πάλι κατά κυριότερες κατηγορίες, οι οποίοι επαναλαμβάνονταν επικαιροποιημένοι κάθε φορά που έγραφα έρευνες και άρθρα στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» και τα «Νέα» και, στη συνέχεια, εγκιβωτίζονταν τα βιβλία που κυκλοφορούσαν.

Η προσπάθεια κατάρτισης των πινάκων αυτών άρχισε μετά τις 12 Οκτωβρίου του 1985, όταν οι τότε προεκλογικές υποσχέσεις του ΠΑΣΟΚ «Για ακόμα καλύτερες μέρες» συνοδεύτηκαν από την ανακοίνωση από τη νέα (δεύτερη) τότε κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου, τοις ρήμασι της ΕΟΚ, πειθόμενη για να πάρει τη δεύτερη δόση του κοινοτικού δανείου, του πιο σκληρού πακέτου λιτότητας στην οικονομική ιστορία της χώρας!

Όπως ήδη έχω γράψει κι έχει ήδη γραφεί σχετικά και στο «Βήμα» και στα «Νέα», η δήλωση αυτή του Θεόδωρου Πάγκαλου προκάλεσε έντονες αντιδράσεις, ενώ από τις έρευνές μου και τον συνεχώς επικαιροποιούμενο παρατιθέμενο πίνακα προέκυπτε ότι ακόμα κι ένας απλός … μπακάλης θα επιβεβαίωνε τη διαπίστωση αυτή του τότε αντιπροέδρου της κυβέρνησης, μολονότι η απάντησή του «σε όλους, όσοι μας ρωτάτε ‘πού τα φάγατε τα λεφτά', είναι μία : Σας διορίζαμε για χρόνια, τα φάγαμε μαζί» είναι μονομερής, διότι, όπως προκύπτει από τα επίσημα στοιχεία (κρατικοί προϋπολογισμοί, Εκθέσεις διοικητών της Τράπεζας της Ελλάδος, ΕΛΣΤΑΤ κλπ), ο Πίθος του Κρατικού Προϋπολογισμού είχε επί σαράντα χρόνια περισσότερες και φαρδύτερες τρύπες από τον αντίστοιχο των Δαναϊδων!

Έτσι, ξεκίνησε και συνεχίστηκε η έρευνά μου. Στο σκέλος των δημόσιων εσόδων κατέγραφα τα ποσά που εισέρρεαν στα δημόσια ταμεία με τη μορφή φόρων, δανείων, κοινοτικών πόρων και τα τελευταία είκοσι περίπου χρόνια με τη μορφή ιδιωτικοποιήσεων. Εκεί, στο σκέλος των εσόδων μετέφερα ανά έτος τα αντίστοιχα ποσά και το λογιστικό άθροισμα κατέδειξε ότι την περίοδο 1981 – 2022 εισέρρευσε το μυθώδες ποσό των 1,8 περίπου τρισεκατομμυρίων ευρώ (ναι, 1,8 τρισεκατομμύρια ευρώ!!!). Όλα αυτά εμφαίνονται στον πίνακα δημόσιων εσόδων, ο οποίος δεν δημοσιεύεται για λόγους που δεν ενδιαφέρει τη στιγμή αυτή την έρευνά μου αυτή

Ύστερα, έπρεπε να απαντηθούν και τα ερωτήματα: αυτά πήγαν για ανάπτυξη και κοινωνική συνοχή ή «φαγώθηκαν» και από ποιους;

Το πρώτο σκέλος του ερωτήματος απορρίφθηκε από την πραγματικότητα των άθλιων δημόσιων υποδομών, της γραφειοκρατικής Δημόσιας Διοίκησης, της «αναλφάβητης» παιδείας, της υψηλής ανεργίας, της υψηλής φτώχειας, του ανελέητου φορομπηχτισμού και των επάρατων Μνημονίων. Άραγε, λοιπόν, «φαγώθηκαν»!

Κι έτσι επανερχόμαστε στην παγκάλειο διαπίστωση ότι «μαζί τα φάγαμε, σας διορίζαμε επί χρόνια» και όχι μόνο, όπως προανέφερα.

«Φαγώθηκαν» 2,3 τρις. ευρώ σε 40 χρόνια!

Έτσι, κατάρτισα το δεύτερο σκέλος του λογιστικού «Ταφ» (παρατιθέμενες πίνακας), δηλαδή το σκέλος των κρατικών δαπανών, όπου εκεί μεταφέρονται τα ποσά που «τρώγονταν» ανά κυριότερες κατηγορίες χωρίς κανένα σχεδόν παραγωγικό αποτέλεσμα, χωρίς κανένα αποδοτικό συντελεστή. Από τη λογιστική αυτή απεικόνιση του ποταμού εισροών προκύπτουν οι ακόλουθες διαπιστώσεις:

Πρώτον, ο μεγαλύτερος όγκος των κρατικών δαπανών (728,6 δισεκατ. ευρώ ή 31,9%) διοχετεύθηκε στους «ευεργέτες» μας δανειστές, οι οποίοι προθύμως έως το 2008 γέμιζαν τα δημόσια ταμεία με λεφτά όχι για επενδύσεις, αλλά για κατανάλωση ή αλλότριους σκοπούς!

Δεύτερον, ακολουθεί σε φάρδος «τρύπα», η οποία αφορά επιχορηγήσεις και επιδοτήσεις, οι οποίες αυξάνονται και πληθύνονται με τον κωδικό «μεταβιβάσεις» και οι οποίες διοχετεύονται τήδε κακείσε με τη μορφή κυρίως … «κοινωνικών δαπανών». Ανέρχονται σε 664,9 δισεκατ. ευρώ και αντιπροσωπεύουν το 29,1% του συνόλου των κρατικών δαπανών!

Τρίτον, οι δαπάνες προσωπικού, τις οποίες υπαινίσσεται ο Θεόδωρος Πάγκαλος με τη δήλωσή του για διορισμούς, ανέρχονται σε 559,6 δισεκατ. ευρώ ή 24,5% των συνολικών κρατικών δαπανών και είναι στην τρίτη θέση από την άποψη μεγέθους!

Τέταρτον, το Πρόγραμμα Δημόσιων Επενδύσεων, το οποίο θα έπρεπε, όπως προκύπτει και από την ονομασία του, να ξεχειλίζει από έσοδα και να διακρίνεται για δαπάνες, που θα ενίσχυαν τις δημόσιες και ιδιωτικές επενδύσεις και, κυρίως, θα κινητοποιούσαν και τα κοινοτικά προγράμματα, εμφανίζεται ως «φτωχός συγγενής» με 181,7 δισεκατ. ευρώ ή μόνο 7,9% του συνόλου των κρατικών δαπανών!!! Στην πραγματικότητα, το ποσό αυτό είναι ακόμα μικρότερο, καθώς κατ΄έτος και «κατ΄εθιμον» ένα σημαντικό μέρος των πόρων του Προγράμματος Δημόσιων Επενδύσεων πηγαίνει προς ικανοποίηση … καταναλωτικών αναγκών!!!

Πέμπτον, τελευταία σε … «τρύπα», αλλά προκλητική σε ποσό είναι εκείνη αφορά καταναλωτικές δαπάνες, οι οποίες ανέρχονται σε 149,4δισ εκατ. ευρώ ή 6,5% του συνόλου!

Και μετά διερωτάστε, γιατί μετά από τόσα μυθώδη έσοδα από φόρους, δάνεια και κοινοτικά πακέτα κυριαρχούν σε όλα αυτά χρόνια κυρίως η ύφεση, η ανεργία, η φτώχεια, οι άθλιες δημόσιες υποδομές και η …λιτότητα…