Εις μνήμην του παππού μου Ευθυμίου Ράλλη γεννηθείς στο Τσοτύλι Κοζάνης το 1928, δάσκαλο και Επιθεωρητή Δημοτικής Εκπ/σης, που με τα κείμενα του ζέσταινε τις καρδιές μας, με τα λόγια του απάλυνε τις πληγές μας και με την αγκαλιά του μας γέμιζε δύναμη.
Εκοιμήθει στις 25/9/2021 στην Θεσσαλονίκη και την ημέρα των Χριστουγέννων κλείνει τρεις μήνες χωρίς την παρουσία του στα εγκόσμια. Οι γιορτινές αυτές ημέρες από την στιγμή που έχασε την γυναίκα του και γιαγιά μου Αλίκη Ράλλη δεν ήταν ποτέ ίδιες, στο σπίτι του δεν υπήρξε ποτέ ξανά δέντρο Χριστουγεννιάτικο, η θλίψη για τον χαμό την αγαπημένης του ήτανε πάντα φανερή αλλά ήταν και αγαπημένη εποχή για όλη την οικογένεια. Κάθε χρόνο περίμενε πως και πώς να του ετοιμάσω μελομακάρονα και κουραμπιέδες και με μάλωνε αν έπαιρνα από την αγορά. Αν και με ζάχαρο λάτρευε τα γλυκά και εμείς δεν του τα στερούσαμε ποτέ.
Πρωτοχρονιά είχαμε καθιερώσει να τρώμε στο δικό μου σπίτι εφόσον γιόρταζε ο πατέρας μου και υιός του, Βασίλειος Ράλλης και έτσι οι γιορτινές αυτές μέρες άρχισαν ξανά να αποκτούν χαρά και οικογενειακή θαλπωρή. Οι λαχανοντολμάδες, η ρώσικη σαλάτα και η γαλοπούλα είχαν πάντα την πρώτη θέση στο τραπέζι μας, συνήθεια που είχαμε από την γιαγιά μας. «Σε θυμάμαι πόσο χάρηκες την πρώτη χρονιά που θα μαζευόμασταν όλοι μαζί σε μένα, είχαν περάσει τα δύσκολα χρόνια χωρίς την γιαγιά και γελούσαμε πάλι όπως παλιά, απολάμβανες το Χριστουγεννιάτικο γεύμα και το κόκκινο κρασί μπρούσκο που τόσο λάτρευες.»
Την τελευταία φορά που περάσαμε μαζί τις γιορτές ήταν το 2020 με τον ιό να τριγυρνάει και να τυραννάει τον κόσμο μας. Ήμασταν οι τρεις μας, εγώ, ο αγαπημένος μου παππούς και ο μπαμπάς. Φάγαμε, γελάσαμε, πήραμε τους συγγενείς για τα Χρόνια πολλά, συζητήσαμε και δεν φανταζόμασταν ότι θα ήταν τα τελευταία Χριστούγεννα που περνούσαμε μαζί.
Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ, η ζωή συνεχίζεται αλλά δεν θα είναι ποτέ πια ίδια. Το καντηλάκι του παραμένει αναμμένο και μας δίνει την εντύπωση ότι ακόμα είναι εδώ, δίπλα μας, κάθεται στην πολυθρόνα του και ακούει ραδιόφωνο, μόλις έχει γυρίσει από την Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία και περιμένει να κάτσουμε στο τραπέζι να φάμε.
Φέτος οι γιορτινές μέρες θα είναι λειψές γιατί θα λείπει ο παππούς μας, πατέρας και δάσκαλος της καρδιάς μας, από το τραπέζι μας. Την ημέρα των Χριστουγέννων μετράμε τρεις μήνες χωρίς αυτόν, είμαι σίγουρη όμως ότι θα είναι εκεί κοντά μας και ας μην τον βλέπουμε και ας μην τον ακούμε, θα συντροφεύει τις καρδιές μας παρέα με την αγαπημένη του Αλίκη, από εκεί ψηλά.
Καλό Παράδεισο παππού!
Αιωνία σου η μνήμη
Ο σεβασμός μας σου ανήκει
Τα εγγόνια και τα παιδιά σου
Αλίκη Ράλλη Αρχ. Μηχανικός