To βιβλίο «Μνημοθόνη» της Μαρίας Δαλαμήτρου, από τις Εκδόσεις Παρέμβαση, παρουσιάστηκε σε εκδήλωση την Τετάρτη 13 Ιουλίου, στο καφέ-μπαρ «Μπλε Ελάφι» στην Κοζάνη. Για το βιβλίο μίλησαν μιλήσουν ο Γιώργος Δελιόπουλος (Ποιητής – Φιλόλογος – Πρόεδρος του Συνδέσμου Φιλολόγων Κοζάνης) και η Ελένη Δεληβοριά (Απόφοιτη Τμήματος Ευρωπαϊκού Πολιτισμού του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστήμιου, με μεταπτυχιακό στη Δημιουργική Γραφή).
Πρόκειται για ένα βιβλίο που γράφτηκε στην πανδημία του κορωνοϊού. Περιγράφει τη σχέση των ανθρώπων με το σπίτι, τον εγκλεισμό σε αυτό, τη φυγή από αυτό, την ανακάλυψη αυτού ή τον επαναπροσδιορισμό του. Ένα κομμάτι μελλοντικής μνήμης: του πώς θα θυμόμαστε οι άνθρωποι αυτά που ζούμε.
***
«Όταν εμφανίστηκε η Μνημοθόνη, οι άνθρωποι σταμάτησαν να συλλέγουν αντικείμενα για να σώζουν αναμνήσεις, αλλά μπορούσαν να εγκαταστήσουν ηλεκτρόδια στον εγκέφαλό τους και να προβάλουν τις αναμνήσεις τους στην οθόνη του σαλονιού τους, Παρασκευή βράδυ για παράδειγμα, αντί άλλης ταινίας.
Εγώ είχα και τα δύο. Συνέχιζα να μαζεύω βάζα με βότσαλα και με κοχύλια, όπως έκαναν άλλοτε οι άνθρωποι, κι ας είχα εγκαταστήσει το πρόγραμμα της Μνημοθόνης. Η Μνημοθόνη δεν σε γλίτωνε από το παρελθόν. Σου έδειχνε τα πάντα, όπως τα θυμόσουν εσύ βέβαια, αλλά τα πάντα. Τα βάζα με τα βότσαλα ήταν πιο ασφαλή από αυτή την άποψη. Πέτρες που επέπλεαν σε νερό».
