Μικρότερα ή μεγαλύτερα μυθιστορήματα, συλλογές διηγημάτων, κλασικούς και νεότερους συγγραφείς από την Αγγλία, τη Γαλλία, τη Γερμανία και τις ΗΠΑ περιλαμβάνουν οι προτάσεις του ΑΠΕ-ΜΠΕ για τις μεταφράσεις της ξένης λογοτεχνίας που ξεχώρισαν κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών ή της χρονιάς την οποία θα αποχαιρετήσουμε σε λιγότερο από δύο ημέρες.
Στο μυθιστόρημα του Paul Greveillac «Κόκκινες ψυχές» (μετάφραση Στέλα Ζουμπουλάκη, εκδόσεις Πόλις) αναβιώνουν οι καλλιτέχνες που αγωνίζονται να επιβιώσουν στο εσωτερικό του σοβιετικού πολιτικοκοινωνικού συστήματος μετά τον θάνατο του Στάλιν, με πρωταγωνιστές έναν λογοκριτή (το ένα σκέλος του συστήματος) κι έναν μηχανικό προβολής του κινηματογράφου (το άλλο σκέλος). Ο γάλλος συγγραφέας ανατέμνει μια πολύ δύσκολη αλλά και εξαιρετικά κρίσιμη εποχή, φροντίζοντας να διασώσει όλες τις σημαντικές αποχρώσεις της. Ο Γκρεβιγιάκ ξέρει πώς να χειριστεί πρόσωπα και καταστάσεις, αλλά και με ποιον τρόπο να φωτίσει τον ιστορικό του χρόνο. Χρόνος κατά τη διάρκεια του οποίου δεν θριάμβευσαν μόνο η καταπίεση και η λογοκρισία, αλλά και το πνεύμα της αντίστασης άρρηκτα συνδεμένο με τον αγώνα για την ελευθερία.
Με την «Ανθρώπινη δουλεία» (μετάφραση Νίκος Α. Μάντης, Μεταίχμιο), που εξελίσσεται από τα τέλη του 19ου μέχρι και την αυγή του 20ου αιώνα, ο V. Somerset Maugham θέλει να διηγηθεί την ιστορία ενός ορφανού, το οποίο δεν είναι άλλο από τον Φίλιπ Κάρεϊ. Ο Φίλιπ θα εγκαταλείψει την αγγλική επαρχία και οπλισμένος με τη μικρή του αναπηρία στο πόδι, όπως και με μια ευαισθησία η οποία τον φέρνει σε μόνιμη αντίθεση με το περιβάλλον του, θα πάει στο Παρίσι, όπου και θα έρθει σε άμεση επαφή όχι μόνο με την τέχνη, αλλά και με τον έρωτα. Ο έρωτας, όμως, αντί να τον επηρεάσει ευεργετικά και να του ανοίξει καινούργιους, πρωτόφαντους δρόμους, βιάζεται να τον στριμώξει σε ένα παιχνίδι σκληρού ανταγωνισμού, που θα αποκαλύψει τις δυσκολίες της ζωής σε όλο το μέγεθος και την έκτασή τους. Ένα μυθιστόρημα όπου ο Γουίλιαμ Σόμερσετ Μωμ βρίσκει την ευκαιρία να μιλήσει για τον εαυτό του, αλλά και για τη βρετανική κοινωνία εντός της οποίας μεγάλωσε και έζησε.
«Να συνεχίζεις» (μετάφραση Ισμήνη Δούκα, εκδόσεις Σοκόλη) είναι ο τίτλος του μυθιστορήματος του Laurent Mauvignier, που ανατέμνει την εμπλοκή του γιου της Σαμυέλ σε έναν παρ’ ολίγον βιασμό, καθώς και την πρωτοφανή ικανότητα και δύναμη της μητέρας να φέρει κυριολεκτικά τα πάνω κάτω προκειμένου να οδηγήσει το παιδί της σε έναν εντελώς αναπάντεχο κόσμο. Ένα μυθιστόρημα που εκτυλίσσεται στο Κιργιστάν, όπου ο Μωβινιέ δημιουργεί το κλίμα και την ατμόσφαιρα για τη δημιουργία εκτός Γαλλίας μιας μεγάλης εσωτερικής και εξωτερικής περιπέτειας.
O Bernhard Schlink είναι ο συγγραφέας που με το «Διαβάζοντας στη Χάνα» δημιούργησε μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της σύγχρονης γερμανικής λογοτεχνίας. Με τα «Χρώματα του αποχαιρετισμού» (μετάφραση Απόστολος Στραγαλινός, Κριτική), ο Σλινκ μάς δίνει εννέα ιστορίες αποχαιρετισμού, που μιλούν για την αποτυχία και την επιτυχία της αγάπης, για τη στερέωση της πίστης και για την πικρή γεύση της προδοσίας, για την ανθρώπινη ελπίδα και για την απαντοχή της προσδοκίας, όπως και για τις πάντοτε ακανθώδεις σχέσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών. Και αν εδώ δεν βλέπουμε τις μεγάλες μυθιστορηματικές επιφάνειες με τις οποίες είμαστε συνηθισμένοι από τα προηγούμενα βιβλία του, μας αρκούν οι αδιόρατες λεπτομέρειες και τα στενά πλην κατάφωτα παράθυρα των διηγημάτων του τα οποία σπεύδουν να ξεδιπλώσουν μπροστά στα έκπληκτα μάτια μας ολόκληρους κόσμους.
Το «Αβεσσαλώμ, Αβεσσαλώμ» του William Faulkner (μετάφραση Μαργαρίτα Ζαχαριάδου, Gutenberg) αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα, τα πλέον συζητημένα και τα πλέον αναγνωρισμένα επιτεύγματα του αμερικανού μυθιστοριογράφου και της αμερικανικής πεζογραφίας. Ένας άνδρας φτωχός και καταδικασμένος σε πλήρη αφάνεια, κατορθώνει να αποκτήσει αξιοσέβαστη περιουσία και να διεκδικήσει κάποιες από τις υψηλότερες κοινωνικές θέσεις του τόπου του. Ο ήρωας δεν θα αργήσει, εντούτοις, να πέσει θύμα της αμέριστης ματαιοδοξίας του και να καταλήξει, ως τυπικός φωκνερικός χαρακτήρας, στις αλλεπάλληλες συγκρούσεις με τον περίγυρό του και σε μια μοιραία καταστροφή. Να σημειωθεί πως το «Αβεσσαλώμ, Αβεσσαλώμ» κέρδισε το Νόμπελ Λογοτεχνίας του 1949.
Ακολουθήστε το 
