ΤΙΣ ΦΛΕΒΕΣ
Στις φλέβες ήδη σχεδόν άδειοι τάφοι
Η ακόμη καλπάζουσα λαχτάρα
Στα κόκκαλα μου που παγώνουν την πέτρα
Στην ψυχή βουβή λύπη,
Η αδάμαστη αμαρτία καταλύεται
Απ’ τη τύψη γάβγισμα ατελείωτο,
Στ’ απερίγραπτο σκοτάδι
Φοβερή ερημιά,
Λύτρωσε με κι από τα σπλαχνικά σου βλέφαρα
Βαθιά στον αιώνιο ύπνο βυθίζεσαι.
Ξάφνιασμα ροδαλό το σημάδι σου,
Γεννήτορα μυαλό, αναδύεται
Και πάλι με εκπλήσσει
Απελπισμένο αναστήσου
Μέτρο απίστευτο, ειρήνη
Κάνε, στο αιωρούμενο πέρασμα, αυτό που μπορείς
Συλλάβισε ξανάτις άδολες λέξεις.
Giuseppe Ungaretti
Το ποίημα «Στις φλέβες» ανήκει στην συλλογή «Il Dolore, Roma occupata»