Όταν είδε τις τέσσερις φωτογραφίες του να φιγουράρουν στη λίστα με τις νικητήριες εικόνες των διεθνών βραβείων Travel Photographer of the Year 2024, που αποτυπώνουν το πλήρες φάσμα της ζωής στον πλανήτη, ο 36χρονος Παναγιώτης Δαλαγιώργος σχεδόν δεν το πίστευε. Στον παγκόσμιο αυτό διαγωνισμό, ερασιτέχνες και επαγγελματίες φωτογράφοι από περισσότερες από 150 χώρες υπέβαλαν πάνω από 20.000 φωτογραφίες. Μια σειρά από φωτογραφίες του, που απεικονίζουν αλογάκια της Παναγίας σε διαφορετικούς τόπους στην Ελλάδα διακρίθηκαν στην κατηγορία «Αγρια Ζωή, Φύση και Υποβρύχια Φωτογραφία».
Παρ’ όλα αυτά δεν είναι η πρώτη φορά που φωτογραφίες του καλλιτέχνη παίρνουν «μετάλλια». Ανάμεσα στις περγαμηνές του είναι τα πιο πρόσφατα Royal Entomological Society Photography Awards 2024, ένα European Photography award 2024, καθώς και μια διάκριση στα New York Photography Awards 2024. H λίστα είναι μακρά. Και τα «ζωύφια» δεν είναι τυχαία επιλογή για τον αυτοδίδακτο φωτογράφο που μεγάλωσε στα Σέρβια της Κοζάνης.
Ξεκίνησε να ασχολείται με τη φωτογραφία την περίοδο του Covid. Τότε, όπως λέει, έκανε τον DJ και λόγω πανδημίας όλα τα μπαρ είχαν κλείσει. Αν και είχε περάσει στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλίας, για να γίνει μηχανικός, διαπίστωσε πως το αντικείμενο δεν τον ενδιέφερε. Αποφάσισε να βγει έξω στη φύση. Πήρε τότε μια κάμερα και ξεκίνησε να καταγράφει τον μικρόκοσμο γύρω του. Οπως λέει στην «Κ», είχε από παιδί μια περιέργεια για τον μικροσκοπικό αυτόν κόσμο που μας περιβάλλει. Τον συνάρπαζαν τα έντομα και τα κατασκόπευε με περιέργεια.
«Στη συνέχεια προσπάθησα να ξεφύγω από το απλά καταγραφικό και μπήκα στο πιο καλλιτεχνικό. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να τραβήξεις τέτοιου είδους φωτογραφίες. Ο πιο διαδεδομένος είναι με έναν συγκεκριμένο τύπο φακών, τους macro, οι οποίοι επιτρέπουν να εστιάσει κανείς πολύ κοντά και τα δείχνει πολύ μεγάλα. Αυτή είναι η μέθοδος που χρησιμοποιώ» εξηγεί.
Αν και σήμερα ζει και εργάζεται ως φωτογράφος στην Αθήνα, κάθε εικόνα για εκείνον είναι και μια βουτιά στην ανέμελη παιδική ηλικία. «Βιώνω κάθε φορά και μια επιστροφή στην παιδική μου ηλικία. Με τη φωτογραφία, είναι σαν να σταματάει ο χρόνος. Ακόμη και όταν αναζητώ αράχνες και μανιτάρια στο όρος Αιγάλεω, στον Υμηττό ή στα Τουρκοβούνια, η αναζήτηση είναι η ίδια».
Βιώνω κάθε φορά και μια επιστροφή στην παιδική μου ηλικία. Με τη φωτογραφία, είναι σαν να σταματάει ο χρόνος.
«Για μένα η φωτογράφιση του μικρόκοσμου είναι ένα είδος ψυχοθεραπείας, είναι το μέρος στο οποίο ηρεμώ. Οταν είμαι στη φύση παύει η καθημερινότητα, ξεχνάω τα άγχη και τη ρουτίνα» σχολιάζει. Ο ίδιος ομολογεί πως ανέκαθεν τον τραβούσε ο πιο καλλιτεχνικός δρόμος. Οταν ήταν μικρός έβλεπε τον πατέρα του να ζωγραφίζει, ήταν το χόμπι του, και ήξερε πως αυτό θα ήταν και το δικό του μονοπάτι. Οι εικόνες του Παναγιώτη Δαλαγιώργου θυμίζουν τοπία, πίνακες, και αναγνώσματα.
«Προσπαθώ από τα ερεθίσματα που λαμβάνω στην καθημερινότητά μου, που μπορεί να είναι από κάτι που διαβάζω, από μια μουσική που ακούω ή κάτι που βλέπω, να φτιάχνω εικόνες. Τα περνάω από το φίλτρο της αισθητικής μου και τα αποτυπώνω στις φωτογραφίες μου. Μια περίοδο διάβαζα τις “Παγανιστικές Δοξασίες της Θεσσαλικής Επαρχίας” του Χρυσόστομου Τσαπραΐλη, και εμπνεύστηκα από λαϊκές δοξασίες που ήταν εφεύρημά του. Προσπάθησα να αποτυπώσω αυτή τη σκοτεινή ατμόσφαιρα σε μια φωτογραφία μου. Σε μια άλλη, με τίτλο “alien landscape” ήξερα πως ήθελα να φωτογραφίσω ένα μανιτάρι και να το κάνω να φαίνεται σαν διαστημικό τοπίο. Κατάφερα να τοποθετήσω την κάμερα κάτω από το μανιτάρι και το φλας από πάνω του. Και μετά ανέστρεψα και την εικόνα. Και γεννήθηκε ένα τοπίο. Σε μιαν άλλη φωτογράφισα έναν κρόκο εμπνευσμένος από τους πίνακες του ζωγράφου Ουίλιαμ Τέρνερ».
Σε αυτή του τη διαδρομή ο Παναγιώτης έχει γίνει και φυσιοδίφης. «Απέκτησα και κάποιες πιο ειδικές γνώσεις» ομολογεί, «και παρατηρώ και τις αλλαγές από την κλιματική αλλαγή που συμβαίνουν γύρω μου. Στο όρος Αιγάλεω έχει κάποια φυτά που τα παρακολουθώ, το πώς αλλάζουν. Φέτος για παράδειγμα που είχε αρκετή ανομβρία το καλοκαίρι είναι αρκετά μειωμένα τα φυτά σε σχέση με πέρυσι». Λόγω της φύσης των φωτογραφιών του, ο Παναγιώτης έχει έρθει σε επαφή και με πολλούς επιστήμονες.
«Η πρώτη φορά που συνεργάστηκα ήταν με έναν διδάκτορα σε ένα πανεπιστήμιο της Ιρλανδίας. Είχα τραβήξει ένα βίντεο με μια αράχνη να τρώει μια μικρή σαύρα και το είχα ανεβάσει στο facebook. Με προσέγγισε ο ερευνητής και μου είπε πως αυτό το γένος αραχνών είχε παρατηρηθεί να τρέφεται με σπονδυλωτό ζώο μόνον άλλη μία φορά, και μου ζήτησε την εικόνα μου για τη διατριβή του. Αυτό το είδος φωτογραφίας έχει και αυτές τις πτυχές».
Τα έντομα τρομάζουν συνήθως, φεύγουν γρήγορα. Εχεις ελάχιστο χρόνο για να αιχμαλωτίσεις τη στιγμή. Αυτός ο λίγος χρόνος που σου χαρίζει το ζωύφιο είναι ένα δώρο.
Ο ίδιος εξηγεί πως έχει συνεργαστεί με επιστημονικά κέντρα και στην Ελλάδα. «Εθελοντικά έχω συνεργαστεί με το εργαστήριο Βιοποικιλότητας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, στην παρατήρηση πεταλούδων. Είναι από τα πρώτα έντομα που επηρεάζονται από την κλιματική αλλαγή και οι αριθμοί τους αποτελούν ένδειξη για το πόσο γρήγορα επιδρά ειδικά σε κάποια σημεία της χώρας μας».
«Τα έντομα τρομάζουν συνήθως, φεύγουν γρήγορα. Εχεις ελάχιστο χρόνο για να αιχμαλωτίσεις τη στιγμή. Αυτός ο λίγος χρόνος που σου χαρίζει το ζωύφιο είναι ένα δώρο. Και η παρουσία σου πρέπει να είναι διακριτική. Η παρουσία μας στη φύση πρέπει να είναι διακριτική. Θέλει να σέβεσαι τη φύση. Δεν σου ανήκει. Εσύ είσαι μέρος της. Οφείλουμε να προσεγγίζουμε αυτόν τον κόσμο με ευαισθησία».
Ακολουθήστε το 
