Το όμορφο έθιμο των «Λαζαρίνων» αναβίωσε το Σάββατο 31 Μαρτίου ο Σύλλογος Λιβαδεριωτών Κοζάνης. Οι γυναίκες του συλλόγου ντυμένες με παραδοσιακές στολές τραγούδησαν και χόρεψαν στο στέκι του συλλόγου, ενώ στη συνέχεια επισκεφτήκαν κοντινά σπίτια Λιβαδεριωτών.
Οι Λαζαρίνες ήταν μικρά κορίτσια της ηλικίας των τελευταίων τάξεων του Δημοτικού Σχολείου ή και μεγάλες γυναίκες, που το Σάββατο του Λαζάρου τραγουδούσαν και χόρευαν τα λαζαριανά τραγούδια, γυρνώντας από σπίτι σε σπίτι. Ήταν όμως και το έθιμο της ίδιας ημέρας, το έθιμο του Λαζάρου, που διατηρήθηκε ζωντανό μέχρι λίγο μετά από τα μέσα του περασμένου αιώνα, για την αναβίωση του οποίου προσπαθούν σήμερα κάποιοι συμπολίτες μας, συγκινημένοι από τη λαϊκή μας παράδοση.
Το έθιμο της Λαζαρίνας είναι πανελλήνιο και η περιγραφή της στολής τους δεν μπορεί να γίνει ενιαία. Σε γενικές γραμμές όμως μπορεί να ειπωθεί ότι τις Λαζαρίνες τις έντυναν και τις στόλιζαν οι μανάδες τους σαν μεγάλες κοπέλες για την ξεχωριστή γιορτή της άνοιξης. Ίσως αυτό, μαζί με όλη τη λειτουργία του εθίμου, να έκρυβε αδιατύπωτα τη διάθεση των μανάδων να παντρολογήσουν τα κορίτσια τους, μια και λίγο μετά το σχολείο τα περίμενε το προξενιό και ο αρραβώνας
Για τα κορίτσια που αποφάσιζαν να τραγουδήσουν και να χορέψουν τα λαζαριανά τραγούδια, η προετοιμασία τους κρατούσε όλη τη Μεγάλη Σαρακοστή. Έπρεπε πριν από όλα να βρουν το ταίρι τους, ή να συγκροτήσουν την παρέα τους, και στη συνέχεια να μάθουν τα τραγούδια και τους χορούς, αλλά και να ετοιμάσουν τη στολή τους. Αξιοσημείωτη είναι η περίπτωση ενός χωριού της Βισαλτίας, της Νικόκλειας. Όταν εύρισκαν το ταίρι τους, δεσμεύονταν με αμοιβαία υπόσχεση ότι δεν θα χαλούσαν τη συμφωνία τους.
Αυτή η αμοιβαία υπόσχεση δινόταν με αυστηρά καθορισμένο τυπικό το Σάββατο των Αγίων Θεοδώρων. Στο σπίτι του ενός κοριτσιού από το ζευγάρι ετοίμαζαν μια πίτα και μπροστά της έδιναν την αμοιβαία υπόσχεσή τους. Στέκονταν στην αρχή γονατιστά μπροστά στο ταψί με την πίτα και τραγουδούσαν ένα λαζαριανό τραγούδι. Ύστερα έσκυβαν πάνω στην πίτα σαν να προσκυνούν και έδιναν συγχρόνως την υπόσχεση: αν σ’ αφήσου συντρόφσα, αυτήν πίτα να μι γκαβάν(ει) (= αν σ’ αφήσω συντρόφισσα αυτή η πίτα να με τυφλώσει). Αυτό επαναλαμβανόταν τρεις φορές, με διαφορετικό λαζαριανό τραγούδι κάθε φορά και έκλεινε η συμφωνία τους.