Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
Ένα από τα γεγονότα στην επικαιρότητα πριν λίγες μέρες ήταν η μικρή φάλαινα “ζηφιός” που εξώκοιλε στον Άλιμο Αττικής και οι προσπάθειες κτηνίατρων και βιολόγων να την σώσουν, δηλαδή να την επαναφέρουν σε βαθιά νερά. Παρόμοια κατά καιρούς και με θαλάσσιες χελώνες καρέτα-καρέτα, με φώκιες μονάχους-μονάχους και δελφίνια.
Υπάρχει όμως και η άλλη αντίθετη πλευρά, που δεν έρχεται στην επιφάνεια και δεν γνωρίζει τόση δημοσιότητα, δηλαδή οι μεγάλες ζημιές που κάνουν τα συμπαθητικά και δυνατά αυτά ζώα στα δίχτυα και τα παραγάδια των ψαράδων. Και η καταστροφή στα ιχθυοτροφεία, όπου τρυπούν τους κλωβούς για να φάνε την τροφή και χιλιάδες ψάρια χάνονται.
Οι αρχαίοι μας πρόγονοι πολύ σοφά έλεγαν «Μηδενί δίκην δικάσεις πριν αμφί γνώμην ακούσης», δηλαδή μη βγάζεις συμπέρασμα πριν ακούσεις και τις δύο πλευρές, οι οποίες μπορεί να είναι και αντίθετες.
Γι’ αυτό στο δικαστήριο υπάρχουν οι λεγόμενοι αντίδικοι, κι ο καθένας παρουσιάζει τις δικές του απόψεις και επιχειρήματα, που είναι συνήθως αντίθετα. Και οι μάρτυρες που κι αυτοί λένε τα αντίθετα.
Γι’ αυτό και ο γιατρός για να κάνει σωστή διάγνωση και να βρει την αιτία της ασθένειας ζητάει πρώτα να γίνουν διάφορες εξετάσεις, αιματολογικές, ακτινολογικές κλπ. και να δει τα αποτελέσματα τους. Κι ακόμα καλύτερα να διασταυρώνουμε τη διάγνωση με τη διάγνωση κι άλλων γιατρών.
Γι’ αυτό στα λεγόμενα “στρογγυλά τραπέζια ενημέρωσης” της τηλεόρασης είναι καλεσμένοι και μιλάνε πολιτικοί από διάφορα κόμματα, που ο καθένας λέει τα δικά του και υποστηρίζει τα αντίθετα – άσχετα εάν οι παρουσιαστές διακόπτουν και δεν αφήνουν να ολοκληρώσουν εκείνοι με τους οποίους δεν συμφωνούν (οι παρουσιαστές).
Στα δικαστήρια η δίκη ξεκινάει με το λεγόμενο “τεκμήριο της αθωότητας” και ο δικαστής για να βρει την αλήθεια στηρίζεται σε αποδεικτικά στοιχεία και όχι σε αναπόδεικτους ή αόριστους ισχυρισμούς. Επίσης ως προς την ποινή που θα επιβάλει εάν τυχόν κρίνει ένοχο τον κατηγορούμενο, συνυπολογίζει κι άλλα στοιχεία, όπως π.χ. την μεταμέλεια, τον “πρότερο έντιμο βίο”, εάν η πράξη έγινε “εν βρασμώ ψυχής” κλπ.
Πρόσφατα δικάστηκε κάποιος διαρρήκτης που είχε σπάσει την πρόσοψη ενός καταστήματος και συνελήφθη την ώρα που προσπαθούσε να ανοίξει το χρηματοκιβώτιο. Όταν ήλθε η ώρα να απολογηθεί στο δικαστήριο είπε,
– Κύριε Πρόεδρε, κατά λάθος έπεσα πάνω στη τζαμαρία και την έσπασα.
– Και τι δουλειά είχες δίπλα στο χρηματοκιβώτιο;
– Εκείνη ακριβώς την ώρα, κύριε Πρόεδρε, έψαχνα ένα μολύβι και χαρτί για να γράψω σε ένα σημείωμα το τηλέφωνο και τα στοιχεία μου, για να ενημερώσω τον ιδιοκτήτη και να τον αποζημιώσω για τη ζημιά που έκανα…
