Φωταγωγημένος στον ουρανό, από την Τρίτη, 21 Οκτωβρίου 2025 το βράδυ, στην αγκαλιά του Θεού, που τόσο πίστευε, ο μέγας τραγουδοποιός, από τη Θεσσαλονίκη καταγόμενος, (γεννήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου του 1944) Διονύσης Σαββόπουλος. Στο ταξίδι του αυτό τον συνοδεύει το ανεπανάληπτο σπουδαίο (από άποψη ποίησης, μουσικής και ερμηνείας, όλα από τον ίδιο, με το χάρισμα που του χάρισε ο Θεός, και που ο ίδιος με πολλή εργασία και κόπο υπερ-πολλαπλασίασε) έργο του.
Τον συνοδεύει το έργο του, η προσευχή και η αγάπη μας, τον συνοδεύουν οι στίχοι αυτοί: ‘’..Τίποτα θαρρώ δεν πεθαίνει // με τα ίδια ονόματα κι άρτια τα σώματα // θ’ ανεβούμε φωταγωγημένοι // μεσ’ απ’ τις κατάλευκες οξιές // …. // Τρέχει μέσα στην παράφορη άνοιξη // του αιώνα η τελευταία κραυγή. // Και την παίρνει ο αγέρας // δίδου ημίν εκτυπώτερον Σου // βασιλιά της ανέσπερης μέρας // μετασχείν της βασιλείας Σου’’. (Διονύσης Σαββόπουλος. Πλάι στο αρνάκι. Χρονοποιός. 1999).
Το καλοκαίρι του 1999 η Ιερά Μητρόπολη Σερβίων και Κοζάνης (με Μητροπολίτη τον μακαριστό Αμβρόσιο) διοργάνωσε μεγάλη μουσική εκδήλωση – συναυλία στο Γήπεδο της Κοζάνης με τον Διονύση Σαββόπουλο. Το στάδιο ήταν κατάμεστο από κόσμο και ο τραγουδοποιός παρουσίασε το πρόγραμμά του, όπως πάντα και παντού, με τον ξεχωριστό του τρόπο και την ολοδική του φωνητική χροιά και τη μοναδική ερμηνεία των τραγουδιών του από το ‘’Φορτηγό’’, το ‘’Βρώμικο Ψωμί’’, το ‘’Περιβόλι του Τρελού’’, τη ‘’Ρεζέρβα’’, τα ‘’Τραπεζάκια έξω’’, το ‘’Ξενοδοχείο’’, το ‘’Κούρεμα’’, το ‘’Μην πετάξεις τίποτα’’, μέχρι και το ‘’Χρονοποιό’’.
Τραγούδια-επιλογές του Διονύση Σαββόπουλου διδάξαμε και στους μαθητές μας στο Δημοτικό Σχολείο Βελβεντού: ‘’Στη συγκέντρωση της Ε.Φ.Ε.Ε.’’, ‘’Αμνηστεία’’ (Γιορτή του Πολυτεχνείου),‘’Ωδή στον Γεώργιο Καραϊσκάκη’’ (Γιορτή 25ης Μαρτίου). ‘’Κιλελέρ’’ (6 Μαρτίου 1910 – Η εξέγερση των αγροτών του Θεσσαλικού κάμπου). Αλλά και άλλα, στο μάθημα της Μουσικής Αγωγής: ‘’Θαλασσογραφία’’, ‘’Ας κρατήσουν οι χοροί’’, ‘’Σου μιλώ και κοκκινίζεις’’, ‘’Tα σωστικά συνεργεία’’, ‘’Τα χρυσά παιδιά του Γκάλη’’. Oι στίχοι: ‘’δεν ξεπερνούν τον διπλανό τους // μα τον εαυτό τους οι αθλητές’’ και ‘’δύο οι Ελλάδες, η μια εκεί // στο παρτσακλό κανάλι // κι η άλλη αστράφτει εφηβική // και νικηφόρα πάλι’’, έδιναν την ευκαιρία για συζήτηση μέσα στην τάξη – κι ήταν πολύ όμορφα όλα αυτά τότε, πριν το 2010. Τα θυμάμαι στο 2025 και συγκινούμαι.
Στο τηλέφωνο τις προάλλες, θάρρεψα και του λέω: Διονύση, έφτιαξα μια συρραφή, από τη Θαλασσογραφία σου οι πρώτοι στίχοι – από τις Ιαμβικές Καταβασίες των Χριστουγέννων το δεύτερο μέρος. – Να το ακούσω, μου λέει. Και του τραγουδώ, το ψάλλω, ως εξής: ‘’Να μας πάρεις μακριά // να μας πας στα πέρα μέρη // φύσα θάλασσα πλατιά // φύσα αγέρι, φύσα αγέρι. // (Διονύσης Σαββόπουλος) … Έσωσε λαόν θαυματουργών Δεσπότης // υγρόν θαλάσσης κύμα χερσώσας πάλαι’’. (άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός). Η κλίμακα: Κε, Δι, Γα, Βου, Πα. – Καλό είναι!, μου λέει. Τώρα, που ταξιδεύεις στην αιωνιότητα, στην αγκαλιά της Παναγίτσας, Διονύση, σου το αφιερώνω με όλο τον συναισθηματικό και θεολογικό πλούτο που περιέχουν οι στίχοι από τη Θαλασσογραφία και την Ιαμβική Καταβασία των Χριστουγέννων.
Στο επετειακό podcast το περασμένο Πάσχα ο Διονύσης Σαββόπουλος προλογίζει ο ίδιος με τα παρακάτω λόγια: ‘’Σ’ αγαπώ, εσένα, τη φυλακή σου, την άγρια ομορφιά σου, μα πάνω απ’ όλα σ’ αγαπώ ακριβώς γιατί δε σου πέρασε καν η ιδέα ότι μπορεί να σε αγαπήσει κάποιος εσένα. ‘Έλα, φτάνει πια, το ταβάνι έφτασε στους ώμους, δώσε μια και βγάλε το περήφανο κεφάλι σου στο ανοιξιάτικο αεράκι. Αυτή η γιορτή έγινε για σένα, όλοι σε περιμένουμε, γιατί είσαι εσύ που θα την κάνεις πάλι καινούρια. Έλα κι ας αργήσεις, κι εμείς αργήσαμε. Άλλοι έρχονται πρωί πρωί, άλλοι φτάνουν τελευταίοι. Κανένα πρόβλημα. Ο οικοδεσπότης, τραγουδούν απόψε στα ψαλτήρια, φιλότιμος ων, δέχεται, λέει, τον έσχατο, καθάπερ και τον πρώτο. Τέτοιους πρωτοφανείς στίχους τραγουδούν απόψε στις εκκλησιές. Νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες ευφρανθείτε σήμερον. Ασκητές και κοσμικοί, πάντες απολαύσατε του συμποσίου. Και μην οδύρεσθε πια για τα λάθη σας, συγνώμη γαρ εκ του τάφου ανέτειλε. Όσο για τον άδη, λέει ο Χρυσόστομος, μεγάλη η χάρη του, ένα κορμί πήρε και πάνω στο Θεό έπεσε, πήρε ό,τι είδε, μα από αυτό που δεν είδε κατέρρευσε… Ξαναγυρίζω στα αθάνατα στιχάκια της ημέρας, αγαπητοί φίλοι. Ανέστη Χριστός και χαίρουν οι Άγγελοι. Ανέστη Χριστός και ζωή πολιτεύεται. Νάμαστε καλά να ανταμώνουμε, αδέρφια. Εύχομαι άνοιξη για πάντα’’. (Δ.Σ.).
Σχεδόν σε όλες τις συναυλίες του, χαιρετούσε τους ακροατές μ’ αυτά τα λόγια: ‘’Οι συνεργάτες μου κι εγώ, σας ευχόμαστε μια ολοφώτεινη νύχτα, ασπαζόμεθα τα μαγουλάκια σας και καλά να τα περάσετε!’’. Σε ευχαριστούμε για όλα, Διονύση. Μαζί με τον Άγιο Διονύσιο τον εν Ολύμπω, που το όνομά του φέρεις, είθε να είστε συνοδίτες στα ‘’ανείπωτα’’, σύσκηνοι και συγκληρονόμοι στην ανέσπερη μέρα.
Χριστός Ανέστη! Καλή Ανάσταση, τραγουδοποιέ, αδελφέ, Διονύση Σαββόπουλε! Άνοιξη για πάντα!
π. Κωνσταντίνος Ι. Κώστας, παπαδάσκαλος
Άγιος Διονύσιος Βελβεντού, ο εν Ολύμπω.
Ακολουθήστε το 
