Οι φίλοι της Σχολής Γονέων – Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κατερίνης την Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου απόλαυσαν μια υπέροχη πνευματική βραδιά με την έξοχη ομιλία του Αρχιμανδρίτη π. Εφραίμ Τριανταφυλλόπουλου, πρωτοσυγκέλλου της Ι.Μ. Φθιώτιδος. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε σε συνδιοργάνωση με τη Γ.Ε.Χ.Α. Κατερίνης και ήταν ένα «Αφιέρωμα στο μακαριστό Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης κυρό ΠΑΥΛΟ» με αφορμή τα 4 χρόνια από την εκδημία του.
- Η κάθε ημέρα του ήταν πρόβα θανάτου. Είχε φύγει, προτού φύγει.
- Είχε απουσία φθόνου. Ο φθόνος κτυπάει λαϊκούς και κληρικούς!
- Αν ο άνθρωπος δεν είναι πλασμένος να γίνει Θεός, τότε είναι ένα ζώο που τρώει σανό και προορισμένο να πεθάνει.
- Η πραγματική σχέση στον γάμο είναι σταυροαναστάσιμη.
- Η πραγματική εορτή του ανθρώπου είναι η έξοδος του. Αυτό εορτάζουμε και όχι την γέννηση.
- Εκκλησιαστικός άνθρωπος είναι αυτός που ζει το μυστήριο της Εκκλησίας. Είναι ο σταυρωμένος άνθρωπος. Εάν δεν είναι σταυρωμένος, θα … σταυρώνει τούς άλλους.
Η εκδήλωση ξεκίνησε με την χορωδία της ΓΕΧΑ Κατερίνης με τους επίκαιρους ύμνους του Τριωδίου που έψαλλε και προετοίμασε το πολυπληθές ακροατήριο για την ομιλία του π. Εφραίμ.
Ο μακαριστός Μητροπολίτης κυρός Παύλος διακόνησε το ποίμνιο της επαρχίας του για 13 χρόνια και αναχώρησε ξαφνικά δημιουργώντας πληθώρα ερωτημάτων και απαντήσεων. Πάντα ορθοτομούσε τον λόγο της Αληθείας.
Ο Δεσπότης ήταν μοναχός με ότι σημαίνει αυτό, επίσκοπος με όλη την έννοια του όρου. Δεν πρόσεχε τον εαυτό του και από το 2006 ήταν διαβητικός. Δεν κατέκρινε ποτέ άτομο. Έκρινε αλλά, δεν κατέκρινε. Είχε ενεργό το χάρισμα της αφιλαργυρίας. Το χρήμα, έλεγε είναι για να κυλά και να λύνει προβλήματα. Στολές που του είχανε δωρίσει βρεθήκανε μετά την κοίμησή του όπως την ημέρα της δωρεάς. Ούτε τις είχε ανοίξει.
Ήταν ισχυρή προσωπικότητα, δεχόταν αρκετές προσκλήσεις για ομιλίες. Ανταποκρινόταν θετικά και αυτό έδωσε αφορμή να τον κατηγορήσουν, αλλά ο ίδιος δεν άφηνε τον εαυτό του να παρασυρθεί από την δημοφιλία του.
Τόνιζε χαρακτηριστικά. Γιατί τα κάνουμε, ότι κάνουμε; Τα κάνουμε για τον Θεό ή για τον εαυτό μας; Χαρακτηριστικό γνώρισμα η έλλειψη φθόνου για τους λαϊκούς και τους ιερείς για τους οποίους έλεγε: αν διαπιστώσω πρόβλημα μεταξύ σας θα γίνει απαμφίεση δημόσια την ώρα της Θείας Λειτουργίας,
Ο κυρός Παύλος υπήρξε άνθρωπος εκκλησιαστικός. Θύμιζε τον π. Ι. Ρωμανίδη ώς προς το ότι άλλο πράγμα είναι ο εκκλησιαστικός άνθρωπος και άλλο ο θρησκευόμενος. Δυσκολότερο είναι το πρώτο. Ο εκκλησιαστικός άνθρωπος ποτέ δεν είναι πάνω από την εκκλησία.
Στους γάμους μιλούσε 5 λεπτά συμβουλεύοντας και εξηγώντας ότι δεν υπάρχουν δικά μου και δικά σου αλλά δικά μας. Οι βέρες τα πολλά πολύτιμα που ενώνουν τους συζύγους και το κυκλικό σχήμα τους την χωρίς αρχή και τέλος σχέση των δύο συζύγων. Τα στέφανα στον γάμο είναι η περιχώρηση του ενός εις τον άλλον πράγμα σταυροαναστάσιμο. Ο άνδρας είναι ο νους και η γυναίκα η καρδιά της οικογενείας εν Κυρίω. Εις τον χορό του Ησαΐα προηγείται ο ιερεύς και ακολουθούν οι νεόνυμφοι, που σημαίνει ότι τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο στην ζωή τους έχει ο Χριστός.
Ως προς τις βαπτίσεις μεγάλη προσοχή επέμενε να δίνεται στην επιλογή του αναδόχου. Την ημέρα της βάπτισης δεν δίνεται το όνομα, αυτό δίνεται την 8η ημέρα ή το αργότερο την 40η. Την ημέρα της βάπτισης εορτάζουμε το γεγονός της Βάπτισης και του Χρίσματος!
Στην εκκλησία έχουμε τα φάρμακα για τα διάφορα προβλήματα, έχουμε το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου. Εορτάζουμε την κοίμηση των Αγίων. Ζούμε για να εορτάσουμε την δική μας κοίμηση. Ο Χριστός ξεδόντιασε τον θάνατο.
Ο π. Εφραίμ έκλεισε την βιωματική αυτή μαρτυρία του για τον μακαριστό κυρό Παύλο τονίζοντας ότι όσα ανέφερε είναι προσωπικές πληροφορίες αφού διηκόνησε ως άμεσος συνεργάτης του στην πρωτοσυγκελλία της Ιεράς Μητρόπολης Σισανίου και Σιατίστης.
Ακολουθήστε το 
