Άλλη μια σχολική χρονιά ξεκινάει.
Τα κουδούνια χτυπάνε, οι μαθητές στοιχίζονται στις αυλές, οι δάσκαλοι τους υποδέχονται με χαμόγελα, και οι γονείς τους καμαρώνουν, κάνοντας όμως όλοι τους υπολογισμούς του Σεπτέμβρη… με το πορτοφόλι στο χέρι. Όλα κανονικά δηλαδή. Εκτός από το βασικό: Το σχολείο που αξίζει στα παιδιά μας παραμένει άφαντο.
Γιατί, ας μη γελιόμαστε: Η κυβέρνηση έστησε και φέτος πανηγύρι με φωτογραφίες και δηλώσεις, σαν να ανοίγει Disneyland. Μόνο που η «χώρα των θαυμάτων» τους έχει τρύπια ταβάνια, κενά σε δασκάλους και καθηγητές, μαθητές στοιβαγμένους σε υπερμεγέθη τμήματα, κοντέινερ (ακόμα!!!) στα νηπιαγωγεία, Παράλληλη Στήριξη και ολοήμερα τμήματα προς το παρόν άφαντα ή «κουτσά» (κάτσε, τώρα ξεκινήσαμε… θα μας στείλουν προσωπικό, τις επόμενες εβδομάδες… θα στρώσει το πρόγραμμα… κατά τον Νοέμβρη!), παιδιά να διαβάζουν με το άγχος του «κόφτη» στις εξετάσεις και γονείς να σπάνε κουμπαράδες για φροντιστήρια και άλλες εξωσχολικές δραστηριότητες.
Ο πρωθυπουργός πανηγυρίζει για την ανακαίνιση 431 σχολείων (το 3% του συνόλου δηλαδή!), όταν το 65% των σχολείων της χώρας είναι άνω των 40 ετών, οι προσεισμικοί έλεγχοι έχουν προχωρήσει μόνο σε ένα μικρό ποσοστό και από το «καλημέρα» άρχισαν να βγάζουν κτίρια ακατάλληλα. Οι τράπεζες λέει θα δίνουν από 100 εκ. τον χρόνο για την ανακαίνιση σχολείων, που φτάνουν μόνο για μερικές εκατοντάδες μερεμέτια, ψίχουλα σε σχέση με τις ανάγκες και η κυβέρνηση αναμασάει διαρκώς το γνωστό παραμύθι: «Δεν υπάρχουν λεφτά». Την ίδια ώρα που υπάρχουν δισεκατομμύρια για το ΝΑΤΟ, για τις πολεμικές ασκήσεις, για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Για τα παιδιά μας, όμως, μόνο υποσχέσεις και άγχος.
Το ΚΚΕ δεν θα κουραστεί να το φωνάζει:
Δεν φταίει η «κακή τύχη» ούτε το «αναπόφευκτο». Φταίει ένα σύστημα που θεωρεί το σχολείο κόστος και τα παιδιά μας πελάτες. Φταίει η πολιτική που θέλει να φτιάξει πειθαρχημένους εργαζόμενους του αύριο, όχι ανθρώπους με γνώση και κριτική σκέψη.
Γι’ αυτό φτιάχνουν σχολεία πολλών ταχυτήτων! Με απλά λόγια; Αναβαθμισμένη εκπαίδευση για λίγους! Καλά σχολεία μόνο για κάποιους, όχι για όλους!
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΑΞΙΖΟΥΝ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ «ΨΙΧΟΥΛΑ» ΤΟΥΣ!
Τώρα διαφοροποιούν και τη διδακτέα ύλη, έτσι ώστε το ένα τμήμα να βγάζει και την προαιρετική και το άλλο τμήμα που… «δεν τραβάει» να βγάζει μόνο την υποχρεωτική, τα στοιχειώδη. Ομως οι μαθητές που δυσκολεύονται περισσότερο είναι αυτοί που χρειάζονται τη μεγαλύτερη στήριξη.
Αυτό όμως για την κυβέρνηση και τη στρατηγική της ΕΕ για την Παιδεία αποτελεί μεγαλύτερο και ίσως… άσκοπο κόστος! Γι’ αυτό δίνει τη γνώση με το σταγονόμετρο!
Χρόνια τώρα, κάθε κυβέρνηση μας φλομώνει στα ψέματα και μας λέει ότι το σχολείο αναβαθμίζεται, ότι δήθεν γίνεται σύγχρονο. Την αλήθεια όμως εμείς την ξέρουμε γιατί τη ζούμε.
Πόσο σύγχρονο είναι το σχολείο που διαχωρίζει και βάζει ταμπέλες σε μικρά παιδιά αντί να τα βοηθήσει για να προκόψουν όλα; Πόσο σύγχρονο είναι το σχολείο που ψάχνει να βρει πόρους γιατί το κράτος δεν του δίνει τα αναγκαία χρήματα, ενώ εμείς φορολογούμαστε, πληρώνουμε και πληρώνουμε, ξανά και ξανά, για όλα όσα δικαιούνται τα παιδιά μας;
Στην Ελλάδα του 2025, παρ’ όλο τον πλούτο που παράγει ο λαός µας και την εξέλιξη της επιστήμης……το ολοήμερο σχολείο λειτουργεί
… με την προϋπόθεση να έχεις κερδίσει το λόττο της εύρεσης δασκάλου,
…οι μαθητές έχουν δικαίωμα στη μόρφωση, αρκεί να είναι τόσο ευλύγιστοι ώστε να χωρέσουν
σε μια τάξη,
…οι ψηφιακοί πίνακες στολίζουν περήφανα τους τοίχους, την ώρα που οι σοβάδες κατεβαίνουν μόνοι τους για να κάνουν μάθημα «βαρύτητας».
…όσο για τους δασκάλους; Διορίζονται για να διδάξουν αριθμητική, αλλά τελικά κάνουν πράξεις για να βγάλουν αν βγαίνει το νοίκι με τον μισθό πείνας.
Οι άνθρωποι δεν είναι µμηχανές για να δουλεύουν 13 ώρες την ημέρα!
Δεν έφταναν αυτά, τώρα η κυβέρνηση θέλει να μας βάλει να δουλεύουμε 13 ώρες την ημέρα και μιλά – χωρίς ντροπή – για «ελευθερία επιλογής». Ποια ελευθερία; Να δουλεύουμε 13 ώρες για να μη ζούμε; Να θυσιάζουμε την υγεία μας, τις οικογένειές μας, τον ελεύθερο χρόνο μας, για να αυξάνονται τα κέρδη μιας χούφτας επιχειρηματικών ομίλων; Να γυρνάμε σπίτι μόνο για να δώσουμε ένα φιλί στα παιδιά μας πριν κοιμηθούν; Και ύστερα «να κουνάνε το δάχτυλο» στους γονείς και να μιλάνε για «ποιοτικό χρόνο»; Αυτό το νομοσχέδιο δεν πρέπει να περάσει!
Απέναντι σε αυτήν την πραγματικότητα, εμείς απαντάμε: Οργανωμένος αγώνας, συσπείρωση γονιών, μαθητών, εκπαιδευτικών. Να παλέψουμε για σχολείο που να μορφώνει και όχι να εξοντώνει. Να απαιτήσουμε δωρεάν, σύγχρονη, ουσιαστική Παιδεία, με μόνιμους εκπαιδευτικούς, με υποδομές, με πρόγραμμα που να ανοίγει ορίζοντες και όχι να στενεύει το μυαλό.
Γιατί αν είναι να γελάμε, ας γελάμε με την ελπίδα ότι θα τους χαλάσουμε τα σχέδια. Γιατί μπορεί να μας θέλουν πελάτες, αλλά εμείς διεκδικούμε να γίνουμε γονείς, μαθητές και δάσκαλοι μιας άλλης κοινωνίας, όπου όταν το κουδούνι του σχολείου θα ακούγεται να χτυπάει, θα σημαίνει χαρά, δημιουργία, εξέλιξη, κατάκτηση της γνώσης και της ζωής.
Καλή σχολική χρονιά λοιπόν – με δύναμη, με αγώνα, με την πεποίθηση ότι τα παιδιά μας αξίζουν πολύ περισσότερα από τα «ψίχουλά» τους».
Ακολουθήστε το 
