Το βασικότερο δίδαγμα είναι ότι καμία ταξική, εκμεταλλευτική εξουσία δεν είναι αιώνια και ανίκητη. Οσο ισχυρή κι αν μοιάζει την εποχή που «όλα τα σκιάζει η φοβέρα και τα πλακώνει η σκλαβιά», όσο κι αν φαίνεται να «αργεί να έρθει εκείνη η μέρα» που προσδοκούν οι καταπιεσμένοι, αυτοί έχουν στα χέρια τους τη δύναμη να εκμεταλλευτούν τα αδιέξοδα της παλιάς εξουσίας και να την τσακίσουν, απ’ τη στιγμή που έχουν ωριμάσει οι υλικές προϋποθέσεις για τον ερχομό του καινούριου.
Το 1821, η συμμαχία της ανερχόμενης τότε ελληνικής αστικής τάξης με τις άλλες κοινωνικές δυνάμεις που βίωναν την κοινωνική, εθνοτική και θρησκευτική καταπίεση, εξέφραζε το νέο, το αναγκαίο και επαναστατικό. Γι’ αυτό και – συγκροτώντας τη Φιλική Εταιρεία ως απαραίτητο φορέα της επαναστατικής αλλαγής – κατόρθωσε να επιβληθεί κόντρα στους μηχανισμούς καταστολής της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, στην αντιδραστική «Ιερά Συμμαχία» που έριχνε τη «σκιά» της στην Ευρώπη και σε όσους εντός των συνόρων επιδίωκαν να «φρενάρουν» την επαναστατική πρόοδο για να διατηρήσουν τα προνόμιά τους. Ετσι, η ελληνική αστική εθνικοαπελευθερωτική επανάσταση είχε και τη δική της ξεχωριστή συμβολή στην αναζωογόνηση της αστικής επαναστατικής διαδικασίας στην Ευρώπη, αποδεικνύοντας στην πράξη ότι τα πισωγυρίσματα της Ιστορίας δεν μπορούν παρά να είναι προσωρινά.
Σήμερα, η καπιταλιστική εξουσία έχει σταματήσει προ πολλού να υπηρετεί την κοινωνική πρόοδο, αντίθετα την αντιστρατεύεται με κάθε τρόπο. Αυτός είναι και ο λόγος που τη θέση των διαφωτιστικών και απελευθερωτικών ιδεών και διακηρύξεων της περιόδου της επαναστατικής ανόδου της αστικής τάξης την έχει πάρει ο σύγχρονος σκοταδισμός και ανορθολογισμός, που υπηρετεί τη δικαιολόγηση της εκμετάλλευσης της συντριπτικής πλειοψηφίας της ανθρωπότητας, την πολύπλευρη χειραγώγησή της.
Διαιωνίζοντας το σάπιο καπιταλιστικό κοινωνικό – οικονομικό σύστημα και τις αντίστοιχες εκμεταλλευτικές σχέσεις παραγωγής, εμποδίζει την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών – πολλές φορές ακόμα και των πιο στοιχειωδών – παρά το γεγονός ότι αυτή είναι απολύτως ρεαλιστική, με δεδομένη την τεράστια άνοδο του επιπέδου των παραγωγικών δυνάμεων. Αντίθετα, η άνοδος αυτή, αντί να τροφοδοτεί την κοινωνική ευημερία, τροφοδοτεί τη συσσώρευση κερδών και πλούτου σε λίγα χέρια και άρα τις ανισότητες, τις συνεχείς οικονομικές κρίσεις, την όξυνση όλων των ανταγωνισμών, που φτάνουν μέχρι τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.
Με τη «στροφή στην πολεμική οικονομία», που έχει αποφασιστεί σε επίπεδο ΕΕ και κηρύσσεται επίσημα με τη «Λευκή Βίβλο για την Αμυνα» που παρουσιάστηκε, η ανθρώπινη νόηση και εργατική δύναμη, τα εργοστάσια και οι παραγωγικές δυνατότητες της Ευρώπης αντί να δουλέψουν «στο φουλ», σχεδιασμένα, για να παράξουν όλα εκείνα που χρειάζονται οι λαοί για να ζουν σήμερα αξιοπρεπώς, εντάσσονται σε μια τεράστια μηχανή παραγωγής ολέθρου και θανάτου, για να ξαναμοιράζουν οι ιμπεριαλιστές μεταξύ τους εδάφη, αγορές και πλουτοπαραγωγικές πηγές. Παράλληλα, η «οικονομία των όπλων» επιδιώκεται να απορροφήσει τεράστια κεφάλαια που «λιμνάζουν», με στήριξη από τους κρατικούς και τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό, για να ξορκιστεί η νέα καπιταλιστική κρίση που πλανάται πάνω από την οικονομία της ΕΕ.
Οι ίδιες κυβερνήσεις και τα κόμματα που χαρακτηρίζουν «μη ρεαλιστική» κάθε δίκαιη λαϊκή διεκδίκηση – όπως η κατάργηση άδικων φόρων, η επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού στο Δημόσιο, οι προσλήψεις σε σχολεία και νοσοκομεία – και επικαλούνται τις «αντοχές της οικονομίας» για να τις απορρίψουν, τώρα κάνουν «στην άκρη» ακόμα και το «ιερό τους δισκοπότηρο», τους κανονισμούς «δημοσιονομικής σταθερότητας», προκειμένου να προχωρήσει ο πολεμοκάπηλος σχεδιασμός τους. Τα 800 δισ. που θα πέσουν στη «χοάνη» των εξοπλισμών, εκτός των άλλων θα λείψουν από τις απαραίτητες υποδομές για την προστασία της ανθρώπινης ζωής από φυσικές καταστροφές, από τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας στον σιδηρόδρομο και συνολικά στις μεταφορές. Θα πολλαπλασιαστούν τα «νέα Τέμπη» που καραδοκούν παντού, μαζί με τα μεγάλα «Τέμπη του πολέμου», που γίνονται ολοένα και πιο ορατά, σήμερα που – καθόλου τυχαία – έχει μπει στη συζήτηση ακόμα και η αποστολή ελληνικών στρατευμάτων στην Ουκρανία!
Ο ελληνικός και οι άλλοι λαοί έχουν τη δύναμη να ακυρώσουν αυτούς τους επικίνδυνους σχεδιασμούς, αν δεν δείξουν φόβο, απογοήτευση ή εφησυχασμό. Όπως και το 1821, έτσι και σήμερα, η εξουσία και το σύστημα που στέκει απέναντί τους δεν είναι άτρωτα. Πίσω από τις πολεμικές ιαχές κρύβονται οι τεράστιες αντιθέσεις τους, που προκαλούν «ρωγμές» ακόμα και μέσα στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο, που μέχρι πρότινος παρουσιαζόταν δεδομένο και «αρραγές».
Σήμερα, η πρωτοπορία της κοινωνικής εξέλιξης έχει περάσει αντικειμενικά στα χέρια της εργατικής τάξης, της μόνης που μπορεί να εκφράσει τις αναγκαίες νέες σοσιαλιστικές σχέσεις παραγωγής – κατανομής, να τις διεκδικήσει και να τις επιβάλει επαναστατικά, καταργώντας την αστική εκμεταλλευτική τάξη. Ο δρόμος για τα συμφέροντα και τις ανάγκες των πολλών περνάει μέσα από την ένταση της οργανωμένης πάλης ενάντια στον πραγματικό αντίπαλο: Την αστική τάξη σε κάθε χώρα και τους διεθνείς συμμάχους της. Από τον κόσμο που «φλέγεται», διέξοδο μπορούν να δώσουν μόνο οι λαοί, με την πάλη τους για την ανατροπή του καπιταλισμού που σάπισε και την κατάκτηση του πραγματικά νέου, του σοσιαλισμού – κομμουνισμού.
Ακολουθήστε το 
