Δεν είναι πρώτη φορά που γίνεται συζήτηση τα τελευταία χρόνια μετά από κάθε μεγάλη καταστροφή για την κλιματική κρίση, η οποία αξιοποιείται ως βολικό άλλοθι από τις κυβερνήσεις για να δικαιολογήσουν τα προδιαγεγραμμένα εγκλήματα που δημιουργεί η πολιτική τους και να καλλιεργήσουν την αντίληψη ότι ο λαός πρέπει να μάθει να ζει με τις καταστροφές. Σε αυτά τα πλαίσια χαρακτηρίζουν ανέφικτο να αντιμετωπιστούν οι πυρκαγιές, οι πλημμύρες και κάνουν λόγο για ακραία καιρικά φαινόμενα αφού ο κρατικός μηχανισμός δεν μπορεί και δεν θέλει να προστατέψει τις ανθρώπινες ζωές και περιουσίες. Δεν παίρνει κανένα ουσιαστικό μέτρο πρόληψης γιατί το θεωρεί κόστος που δεν έχει το ανάλογο κέρδος.
Στην βάση αυτή έρχεται το «παρασύνθημα» για την αλλαγή που πρέπει να γίνει στην διαχείριση των δασών και εδώ βρίσκεται η ουσία καθώς αυτή η διαχείριση δεν πατάει πάνω στις ανάγκες των πολλών αλλά στα κέρδη των λίγων.
Είναι χαρακτηριστική για παράδειγμα η δασική στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης έως το 2030 (πρόκειται για έναν επικίνδυνο οδηγό) που προβλέπει και προωθεί την συνεκμετάλλευση των δασών από επιχειρηματικούς ομίλους. Πράγμα που ως αποτέλεσμα θα έχει τα δάση μας να περάσουν και να ανήκουν σε ιδιοκτήτες που θα τα διαχειρίζονται με βάση τις δικές τους επιδιώξεις. Όλη αυτή η διαδικασία θα φέρει στην επιφάνεια την λογική του κόστους και του οφέλους (κέρδος του επιχειρηματία) με ότι αυτό συνεπάγεται για τους λαούς.
Όλες αυτές οι κατευθύνσεις δεν αφήνουν απ’ έξω και την δική μας περιοχή που έχει μεγάλο φυσικό πλούτο. Εξ άλλου τέτοιες προτάσεις και μελέτες ακούγαμε εδώ στην Ελάτη πριν 1 χρόνο από την δημοτική αρχή, ότι μπορούμε μέσα από μια τέτοια διαδικασία δήθεν να κερδίσουμε όλοι.
Όμως την πραγματικότητα την ζούμε, την ζήσαμε πέρυσι αφού όλα τα χωριά αντιμετώπισαν πρόβλημα με τα ξύλα άρα και την θέρμανση, το ζήσαμε φέτος με την μεγάλη πυρκαγιά στην Δεσκάτη.
Το δικό μας λοιπόν δάσος – βουνό, η ΒΟΥΝΑΣΣΙΑ που περιέγραφε πολύ ωραία ο ξάδερφος μου Γκ. Κ.:
«Ανάλαφρο άγγιγμα ψυχής
είναι το αγνάντεμα σου
ευλογημένος εθισμός
βουνάσσια το άρωμα σου»
έχει δώσει σε δύσκολους καιρούς λύση στα προβλήματα των κατοίκων της περιοχής.
Μιλάνε όλοι λοιπόν για αξιοποίηση του βουνού, όμως πρέπει να θέσουμε το ερώτημα πώς το εννοούν;
Τον πλούτο που έχει ποιοι θα τον εκμεταλλευτούν και για ποιο σκοπό;
Τις απαντήσεις τις γνωρίζουμε πολύ καλά, διότι ο λαός της περιοχής, όλα αυτά τα χρόνια από την ανάπτυξη που όλοι ευαγγελίζονται, δεν έχει κερδίσει τίποτα και ας μας το παρουσιάζουν με τον μανδύα για τις ανάγκες του λαού.
Είναι ξεκάθαρο και το τονίζουμε ότι αυτός ο τεράστιος πλούτος που υπάρχει είναι λαϊκή περιουσία και ανήκει στους κατοίκους. Όλος αυτός ο πλούτος πρέπει να αξιοποιείται για να καλύπτει τις ανάγκες των κατοίκων.
Σε αυτή την κατεύθυνση ως Λαϊκή Συσπείρωση δυναμώνουμε τον αγώνα:
Ώστε να σταματήσει κάθε σχεδιασμός για εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης των δασών.
Ώστε η δασική υπηρεσία να στελεχωθεί με υπαλλήλους και να εκπονήσει πρόγραμμα ολοκληρωμένης προστασίας και καθορισμού του δάσους, καλύπτοντας ταυτόχρονα και τις ανάγκες του λαού για θέρμανση.
Να παρθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα για την πρόληψη, την πυρασφάλεια του δάσους και την προστασία αυτού του μοναδικού δασικού πλούτου που δίνει ανάσα σε όλη την περιοχή.
Μπροστά στις εκλογές στις 8 Οκτώβρη, κάνουμε κριτήριο την ανάγκη προστασίας και διαχείρισης των δασών προς όφελος του λαού και όχι για τα κέρδη των λίγων. Δυναμώνουμε την Λαϊκή Συσπείρωση παντού.
Λεωνίδας Αντωνόπουλος
Ακολουθήστε το 
