Από τον περασμένο Αύγουστο, εγώ, ο προπονητής μου Γυλτίδης Χρήστος και οι ελάχιστοι ακόμη εν ενεργεία αθλητές, έχουμε δείξει ανυπέρβλητη υπομονή με ότι συμβαίνει στο δημοτικό στάδιο των Σερβίων. Σήμερα όμως καταστράφηκε εξοπλισμός χιλιάδων ευρώ, εξοπλισμός που με πολύ κόπο και χρόνο είχαμε συγκεντρώσει τα προηγούμενα χρόνια με τον προπονητή μας και με άλλους συναθλητές.
Τον Αύγουστο του 2022 ξεκίνησαν οι εργασίες τοποθέτησης θερμομόνωσης και αλλαγής κουφωμάτων στην αίθουσα του γυμναστηρίου. Το απόγευμα της περασμένης Παρασκευής είδαμε πως έβγαλαν μέσα από την αίθουσα όλο τον εξοπλισμό, με τη πρόφαση να καθαρίσουν και να βάψουν διάφορες βάσεις. Άμεσα η δημοτική αρχή ενημερώθηκε για τη κατάσταση και πως σε περίπτωση βροχής ο εξοπλισμός αυτός θα καταστραφεί. Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, η δημοτική αρχή δεν ενδιαφέρθηκε για τη προστασία του εξοπλισμού. Μάλιστα σήμερα το πρωί γινόντουσαν επιπλέον εργασίες μέσα στην αίθουσα, αλλά κανείς δεν μερίμνησε να σκεπάσει έστω με ένα νάιλον τον εξοπλισμό για να μην μουσκευτεί και καταστραφεί.
Διερωτώμαι, για πόσο ακόμη πρέπει να κάνουμε υπομονή για τα αυτονόητα; Γιατί οι αθλητές του στίβου που μένουν στον Δήμο Σερβίων, και ειδικά οι αθλητές υψηλού επιπέδου, να μην έχουν τα βασικά και να πρέπει να πηγαίνουν πλέον στη Κοζάνη καθημερινά για τη προπόνησή τους;
Δείξαμε υπομονή για το γεγονός πως από τον περασμένο Αύγουστο μέχρι και τον Φεβρουάριο, το γυμναστήριο δεν είχε φωτισμό και έπρεπε να προπονούμαστε στο σκοτάδι! Το ίδιο σκοτάδι επικρατεί ακόμη και σήμερα στον εξωτερικό χώρο, με τους μεγάλους προβολείς να παραμένουν κλειστοί και ένας από τους δύο προβολείς που ανάβουν αυτόματα να έχει σταματήσει να λειτουργεί από τον Αύγουστο.
Δείχνουμε υπομονή που σκοπίμως «κάποιοι» πήραν τα τηλεκοντρόλ από τα κλιματιστικά επειδή όπως είπαν, η δική τους δημοτική αρχή και με δικές τους ενέργειες μπήκαν αυτά στην αίθουσα και έτσι τους ανήκουν!
Δείξαμε υπομονή για το γεγονός πως η αίθουσα ήταν δραματικά βρώμικη για 6 μήνες, με μπάζα, κόλλες σοβάδες και κανείς δεν μερίμνησε να την καθαρίσει μέχρι τη περασμένη εβδομάδα.
Δείχνουμε υπομονή για το ταρτάν που έχει καταστραφεί μέσα σε 5 χρόνια λόγω κακής κατασκευής. Παρότι η δημοτική αρχή έχει υποσχεθεί «πως όλα θα λυθούν» το ταρτάν βρίσκεται σήμερα σε χείριστη κατάσταση.
Τα πέντε τελευταία χρόνια, δεν έχει γίνει ούτε μια εργασία επισκευής μιας εκ των εκατοντάδων τρυπών και ρηγματώσεων του ταρτάν. Μάλιστα εξαιτίας αυτής της κατάστασης, τον περασμένο Δεκέμβριο, έπεσα και τραυματίστηκα σοβαρά στον ώμο, (τραυματισμός που με ταλαιπωρεί ακόμη), αλλά και πάλι τότε έδειξα υπομονή και προτίμησα να μην δημοσιοποιήσω το γεγονός.
Υ.Γ.1: Για να ξεκαθαρίσω την κατάσταση, (επειδή αρκετοί έχουν λανθασμένη εικόνα) Παρότι εδώ και σχεδόν 1,5 χρόνο ανήκω συλλογικά στον ΑΣ Μυκόνου, εξακολουθώ να διαμένω στον τόπο μου και να προπονούμαι καθημερινά σε αυτόν. Το γεγονός ότι αγωνίζομαι με τον σύλλογο της Μυκόνου, μετά την εκδίωξη μου από τον τοπικό μας σύλλογο, επουδενί δεν σημαίνει πως έχω φύγει από τη περιοχή. Εξακολουθώ να προπονούμαι στον τόπο μου και να με ενδιαφέρει το αθλητικό παρόν και μέλλον του.
Υ.Γ.2: Επιπλέον, οι ελάχιστοι αθλητές που έχουν απομείνει, πήραν αναγκαστική μεταγραφή σε άλλο σύλλογο, διότι το τμήμα στίβου του τοπικού συλλόγου δεν μπορεί να λάβει πλέον αναγνώριση από την Γενική Γραμματεία Αθλητισμού, μετά την απομάκρυνση του Χρήστου Γυλτίδη.
Ακολουθήστε το 
