Η ΔΕΗ, ο πυλώνας του ενεργειακού συστήματος της χώρας, παρουσιάζει σήμερα ασθενή οικονομικά μεγέθη με τις ζημιές να φθάνουν τα 542 εκατ. ευρώ για το 2018 ενώ η χρηματιστηριακή της αξία έχει φθάσει τα 300 εκατ. ευρώ από τα 2,5 δισ. και τα χρέη των τρίτων προς την επιχείρηση ξεπερνούν τα 2,5 δισ.
Αυτό το ακούμε και το βιώνουμε στην περιοχή μας. Και όπως όλα δείχνουν η επόμενη μέρα θα είναι τελείως διαφορετική, αφού εκθρέψαμε ως κοινωνία, μέχρις ενός σημείου πάντα, το «αυγό του φιδιού», πιστέψαμε ανεχτήκαμε και επιτρέψαμε να δημιουργηθεί το πιο ισχυρό «καπετανάτο» που αναβίωσε στο ελληνικό κράτος μετά την Επανάσταση τον άκρατο συνδικαλισμό, που δεν είναι ο μόνος υπαίτιος, αλλά ένας μαζί με άλλους πολλούς. Μοιάζει σήμερα η ΔΕΗ με το μυθιστόρημα της Αγκάθα Κρίστι ” «Το έγκλημα στο Οριάν Εξπρές», όπου στο τέλος όλοι οι ύποπτοι είναι και ένοχοι.
Επειδή όμως οι κοινωνίες αυτορυθμίζονται και λειτουργούν με ένα ένστικτο πιο προωθημένο από το πολιτικό, άρχισαν να διαφαίνονται και να δημιουργούνται εναλλακτικές δραστηριότητες που σίγουρα δεν μπορούν να φτάσουν το ύψος της ΔΕΗ, αλλά ποτέ κανείς δεν ξέρει.
Μια από αυτές είναι η καλλιέργεια βοτάνων και αρωματικών φυτών που με επιμονή και επιμέλεια προώθησε ως βουλευτής ο νυν Περιφερειάρχης Γιώργος Κασαπίδης.
Τι έχουν όμως τα αρωματικά φυτά της Ελλάδας που τόσο θέλουν οι φαρμακοβιομηχανίες της Γερμανίας, της Ιαπωνίας, των ΗΠΑ;
Έχουν την ιδιαιτερότητα να αναφύονται στην Ελληνική γη με το ιδιαίτερο κλίμα που τους προσδίδει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τόσο στην αρωματοποιία, όσο και στη φαρμακευτική.
Αυτό τον πλούτο αρχίσαμε δειλά να τον αξιοποιούμε. Ιδιαίτερο τον Κρόκο Κοζάνης με απτά αποτελέσματα. Και με περιθώρια ανάπτυξης ορατά.
Άλλωστε τα Αρωματικά και Φαρμακευτικά φυτά μπορούν να πάρουν τη θέση του καπνού ή άλλων καλλιεργειών ή να καλλιεργηθούν και σε χωράφια που τα τελευταία χρόνια μένουν ακαλλιέργητα, και με αυτά μπορούν να αξιοποιηθούν όλες οι κατηγορίες εδαφών που υπάρχουν στη χώρα μας, ξηρικά και ποτιστικά, εύφορα και άγονα, πεδινά, λοφώδη και ημιορεινά και μάλιστα χωρίς γεωγραφικές οριοθετήσεις.
Και ενώ εμείς προσπαθούμε να καλλιεργήσουμε αρωματικά φυτά στον τόπο μας, κάποιοι άλλοι ανέξοδα συλλέγουν τον ελληνικό πλούτο και τον πωλούν πανάκριβα στις φαρμακοβιομηχανίες του κόσμου.
Πρόσφατες είναι οι συλλήψεις Αλβανών στη μεθόριο με φορτίο 800 κιλών τσαγιού, και είναι απορίας άξιο πως τα καταφέρνουν οι αθεόφοβοι! Και δεν είναι το μοναδικό.
Το φαινόμενο παίρνει διαστάσεις επιδημίας και η λήψη μέτρων είναι επιβεβλημένη.
Όπως όλες οι πειρατείες χρειάζεται στρατηγική, και αξιολόγηση του «εχθρού», γιατί λέγεται ότι πίσω από τους Αλβανούς χωρικούς κρύβεται η πανίσχυρη αλβανική μαφία, που δεν αφήνει κανένα τομέα δραστηριότητας ανεκμετάλλευτο, από την πορνεία έως το εμπόριο των αρωματικών.
Είναι άλυτο πρόβλημα αυτό; Όχι, σίγουρα. Ο τόπος μας ανέδειξε και αναδεικνύει ανθρώπους ευφυείς, αρχίζοντας από το Γεώργιο Λασσάνη και φτάνοντας μόλις τελευταία στο Δημήτρη Κουκουλόπουλο και στη λύση άλυτων προβλημάτων. Κάποιος από τους ειδικούς ας το μελετήσει κι ας βρει τη λύση επιστρατεύοντας την τεχνολογία, τα drones ή ότι άλλο υπάρχει.
Ο Γ. Λασσάνης λοιπόν τον οποίο πρόσφατα ανακάλυψε και πάλι η ελληνική βιβλιογραφία, στην έναρξη της Επανάστασης υπηρέτησε ως υπασπιστής του Αλέξανδρου Υψηλάντη και ως χιλίαρχος του Ιερού Λόχου. Με την εδραίωση του ελληνικού κράτους ως νομάρχης, περιόδευσε στην περιοχή της ευθύνης του για να διερευνήσει όλες τις παραμέτρους της ληστείας (δρούσε τότε ο θρυλικός Νταβέλης) και πρότεινε λύσεις. Έμπειρος και αξιόπιστος, ούτε υπερτιμούσε τους ληστές ούτε υποτιμούσε τον κίνδυνο που παρουσίαζαν. Εδώ βρισκόμαστε. Στην προστασία από μια πειρατεία και την αποτελεσματική αποτροπή της. Το πρόβλημα της ανεξέλεγκτης συλλογής τσαγιού και άλλων φυτών τέθηκε στην αλβανική αστυνομία όσο και στους εκπροσώπους των τοπικών αρχών πριν από δύο χρόνια. Και αποκαλύφθηκε ότι υπάρχει ένα δίκτυο μεταφοράς των άγριων βοτάνων του δάσους και πώλησής τους σε εμπόρους που με την σειρά τους τα διοχετεύον σε φαρμακευτικούς οίκους και εταιρίες καλλυντικών.
Και αφού το κάνουν αυτοί επιτυχώς, γιατί να μην το κάνουμε κι εμείς, σεβόμενοι βέβαια το νόμο και την πρόβλεψη για την ανανέωση των φυτών, που σαρώνουν από τη ρίζα άπονα οι ξένοι καταστρέφοντας τη χλωρίδα και σπάνια βότανα και φυτά;
Όσο για το κέρδος που θα προκύψει από μια τέτοια δραστηριότητα, είναι ενδεικτικό ότι το «λουλούδι του Δαρβίνου», δηλαδή η πρίμουλα, ένα φυτό γνωστό για τις ηρεμιστικές και βρογχολυτικές του ιδιότητες, πωλείται αποξηραμένο έναντι 50.000 ευρώ το κιλό. Ας το κάνουμε εμείς και ας πουλήσουμε κάτι επιτέλους ακριβά, γιατί με τη ΔΕΗ πιάσαμε πάτο. Το χρειαζόμαστε!
Θ.