Στην αρχή, έρχονταν ο ιδιότυπος θόρυβός του, σα να σέρνονταν στο δρόμο αντικείμενα. Ύστερα, αν ο θόρυβος σε τραβούσε προς το μέρος του, έβλεπες ένα σύννεφο σκόνης και αν ήσουν τυχερός άκουγες και την ατμομηχανή του, τσαφ τσουφ, τσαφ τσουφ, αλλά και τη σφυρίχτρα του, τουουου, τουουου, πριν τη στάση.
Του Κων/νου Τζέκη
Σαν καλός μηχανοδηγός, ο Αποστόλης, σταματούσε πότε- πότε και επιθεωρούσε το τραίνο του. Διέρχονταν όλα τα βαγόνια του και τα παρατηρούσε ένα- ένα. Πότε – πότε, διόρθωνε τα εμπορεύματά του και τα επανατοποθετούσε με επιμέλεια, ώστε να μην χυθούν ή πέσουν στη στροφή.
Ο Αποστόλης, παιδί ξεχασμένο από τη μοίρα του, από το κράτος και τους ανθρώπους, τριγυρνούσε στις γειτονιές και ζούσε από τα πενιχρά φιλοδωρήματα των ανθρώπων που τον συμπαθούσαν, γιατί ήταν ο καλοκάγαθος τρελός του χωριού του.
Αυτός, βέβαια, ποτέ δεν δέχθηκε φιλοδώρημα. Όταν κάποιος του έδινε ένα μικρό-νόμισμα, αυτός σταματούσε και του χάριζε ένα από τα πολύτιμα εμπορεύματά του τραίνου του. Κλαδιά, γόπες, πέτρες και ότι το μυαλουδάκι του, θεωρούσε πολύτιμο.
Το τραίνο του αποτελούνταν από κούτες του μπακάλικου του χωριού, δεμένες με σχοινί η μια μετά την άλλη, σαν βαγόνια και μηχανοδηγός ο Αποστόλης, που τις έσερνε αγκομαχώντας και σφυρίζοντας στις στάσεις.
Τελευταία σταματούσε επίμονα στην πόρτα του Θανάση, που είχε ένα ζωηρό παιδί και πότε- πότε του δημιουργούσε με τις αταξίες του προβλήματα. Σφύριζε το τραίνο επίμονα, δυνατά, τούουου- τούτουου μέχρι που να το ακούσει ο Θανάσης και μετά ξεκινούσε.
Από τον Αποστόλη δεν μπορούσες να βγάλεις άκρη γι’ αυτή την επιμονή του. Ο Θανάσης όμως κατάλαβε με τα πολλά ότι ο Αποστόλης του στέλνει ένα μήνυμα. Ρώτησε τον γιό του και πήρε την απάντηση πως ο Αποστόλης διαμαρτύρεται γιατί του πάτησε την τελευταία κούτα και την απέκοψε από τον συρμό.
Με μιας ο Θανάσης ετοίμασε ένα βαγόνι. Με καινούργιο σπάγκο και μόλις το τραίνο σταμάτησε το πρόσθεσε στη σειρά.
Η χαρά του Αποστόλη δεν περιγράφονταν, Το τραίνο εκείνη την ημέρα σφύριζε ασταμάτητα.
Ο Αποστόλης με την επιμονή του και με την καθημερινή του διαμαρτυρία, κέρδισε.
Μακάρι ο Αποστόλης να έβρισκε μιμητές στη ζωή μας. Θα ήταν διαφορετική και σαφώς καλύτερη.
Ακολουθήστε το 
