Οι πολεοδομίες της Χαλκιδικής, της Μυκόνου, γενικά των Κυκλάδων, της Ρόδου και γιατί όχι των περιοχών με έντονο ενδιαφέρον δόμησης, μπαίνουν στο μικροσκόπιο των αδιάφθορων και ανακοινώνονται παράνομες πράξεις τους.
Του Κων/νου Τζέκη
Ερωτάται βέβαια αν στην περίοδο της τεχνητής νοημοσύνης μπορεί κάποιος υπάλληλος να παρανομεί χωρίς να τον πιάνει η τσιμπίδα ενός συστήματος διαρκούς ελέγχου των δραστηριοτήτων στελεχών του Δημοσίου και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Κοντολογίς δεν μπορεί να ασκείται αυτόματα ηλεκτρονικός έλεγχος των αδειών που εκδίδονται; Των διπλωμάτων, των λοιπών αδειών καταστημάτων και κέντρων διασκέδασης;
Ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη, ανακοίνωσε στην τηλεόραση ότι τον προηγούμενο χρόνο πάνω από εκατό Αστυνομικοί οδηγήθηκαν στα Πειθαρχικά Συμβούλια για παράνομες πράξεις τους. Αναλογικά μπορεί σε χιλιάδες να ανέρχονται οι υποθέσεις των υπολοίπων υπαλλήλων.
Το ερώτημα μένει αναπάντητο. Είναι αποφασιστική η ενέργεια της Διοίκησης να αποβάλει αυτά τα καρκινώματα ή θα βλέπουμε τους ίδιους στις ίδιες θέσεις με τα ίδια ελαττώματα;
Όλοι πιστεύουμε ότι είναι επιτακτική ανάγκη αναμόρφωσης της Δημόσιας Διοίκησης προκειμένου να καταστεί σύγχρονη, αποτελεσματική και φιλική προς τον πολίτη. Ένα μεγάλο βήμα προς την κατεύθυνση αυτή θα αποτελούσε η αλλαγή του τιμωρητικού πλαισίου των Υπαλλήλων και η αναμόρφωση του Πειθαρχικού Ελέγχου αυτών.
Μέχρι τώρα, η ισχύουσα νομοθεσία, συνεργούντων και των ισχυρότατων συνδικαλιστικών φορέων, για την πειθαρχική δίωξη των παρεκτραπέντων υπαλλήλων, είναι ανύπαρκτη ή τόσο επιεικής, που φαίνεται χάδι για τον επίορκο υπάλληλο.
Και σα να μην έφτανε η εξοργιστική επιείκεια, μεσολαβούσαν χρόνια και χρόνια για μια τελεσίδικη απόφαση, με αποτέλεσμα αφενός να μην έχει συμμορφωτικά αποτελέσματα για τους υπόλοιπους, και αφετέρου να εξακολουθεί ο υπάλληλος να ασκεί τα καθήκοντά του και να συνεχίζει τις περισσότερες φορές την κακοποιό του δράση στους κόλπους μιας κοιμώμενης και ονειρευόμενης διοίκησης.
Έτσι για του λόγου το αληθές συγκροτούνται Πειθαρχικά Συμβούλια για την πειθαρχική δίωξη των υπηρεσιακών εγκλημάτων των επίορκων Αστυνομικών, Λιμενικών, Στρατιωτικών, Υπάλληλων του Δημόσιου τομέα, των ιατρών, των φαρμακοποιών, των ταξιτζήδων, των δικαστικών, των Δικηγόρων και εγώ δεν ξέρω ποιος εξαιρείται αυτής της νομοθετικής πρόβλεψης, για τον έλεγχο παρεκτραπέντος συναδέλφου τους. Θα μου πείτε ποιο είναι το κακό; Κανένα κακό. Απλά συμμετέχουν συνάδελφοί τους εκλεγμένοι από τους ίδιους και «κόρακας κορακιού μάτι βγάζει; Δε βγάζει»
Ουσιαστικά σπάνια τα συμβούλια αυτά ξεπέρασαν τον εαυτό τους και υπήρξαν αυστηρά ή αν θέλετε και δίκαια, όταν ασχολούνταν με υποθέσεις, που σχεδόν τις διέπρατταν όλοι οι συνάδελφοι, αφού βοηθούσε σ’ αυτό η γενική ραστώνη και η αρρωστημένη νοοτροπία της κοινωνίας μας. Σπάνια λοιπόν τιμωρήθηκε γιατρός για φακελάκι ή δικηγόρος για απιστία πελάτη του ή αστυνομικός για απασχόληση σε «ιδιαίτερη» δεύτερη εργασία ή ταξιτζής για απρεπή συμπεριφορά και ένα σωρό άλλες παραβάσεις.
Ανάγκη λοιπόν και μάλιστα επείγουσα η αλλαγή του πειθαρχικού δικαίου των Υπαλλήλων. Μια κάποια βελτίωση θα μπορούσε να αποτελέσει η αυτόφωρη συγκρότηση πειθαρχικού συμβουλίου κατά τα πρότυπα του ποινικού δικαίου, αλλά με τέτοια σύνθεση μελών, που να αποτρέπει την κακώς νοούμενη βεβαίως συναδελφικότητα. Μια άλλη θα μπορούσε να είναι η απαγκίστρωση της πειθαρχικής δίκης από την ποινική δίκη. Άλλωστε όλα τα αδικήματα των υπαλλήλων δεν είναι και ποινικά αδικήματα.
Ουσιαστικά τα πειθαρχικά συμβούλια κατάντησαν να είναι ένα σώμα υπαλλήλων που επιλέχθηκαν να αποφασίσουν ποιος έχει τον καλύτερο δικηγόρο.
Αν θέλουμε λοιπόν καλύτερη διοίκηση, πρέπει, να απαιτήσουμε εκτός των άλλων και γρήγορο δίκαιο και αυστηρό πειθαρχικό κολασμό των επίορκων. Όλα τα άλλα είναι να χαμε να λέγαμε.
Ακολουθήστε το 
