Στην προηγούμενη παρέμβασή μου ασχολήθηκα με τις κοινωνικές διαστάσεις των τροχαίων εγκλημάτων. Τώρα καταχωρίζω τη συνέχεια της παρέμβασής μου στην εκδήλωση της Αστυνομίας στην Κοζάνη για το τροχαίο ατύχημα.
Του Κων/νου Τζέκη
Κάθε φορά, που συμβαίνει στη χώρα μας ένα τροχαίο, θυμούνται όλα τα ΜΜΕ, τα τροχαία, τις επιπτώσεις τους στην Ελληνική κοινωνία και όλες τις δυσμενείς παραμέτρους. Μόνο τότε.
Όμως πάνω από χίλια παιδιά, νέοι άνθρωποι, έφηβοι, είναι θύματα θανατηφόρων τροχαίων ετησίως και περίπου 20.000 άνθρωποι, τραυματίες ή ανάπηροι και δυστυχώς πολλοί απ’ αυτούς με μόνιμη αναπηρία.
Παρά τις δυσμενείς επιπτώσεις του τροχαίου, κανένα πολιτικό κόμμα, κανένας φορέας κοινωνικού προσανατολισμού δεν το συμπεριλαμβάνει στις δραστηριότητές του, προεκλογικά ή και μετεκλογικά, εκτός από ελάχιστες φωνές που μοιάζουν να αλυχτούν σαν πληγωμένοι και εγκαταλειμμένοι εξωγήινοι.
Κατά καιρούς, εμφανίζονται “σπουδαίοι ειδικοί” επί γενικών θεμάτων, παράγοντες, Υπουργοί κλπ και εξαγγέλλουν μέτρα μείωσης των τροχαίων απειλώντας τους αλαφιασμένους οδηγούς με εξοντωτικές ποινές, αφαιρέσεις διπλωμάτων και αδειών κυκλοφορίας, τεράστια πρόστιμα και περιμένουν μάταια να μειωθούν τα τροχαία ατυχήματα.
Έναντι όλων αυτών των μέτρων και πριν από όλα αυτά θα έπρεπε να πρυτανεύσει η λογική και η αποφασιστική στάση της αρμόδιας Αρχής. Όμως ποια είναι αυτή;
Κανένα Υπουργείο δεν υιοθετεί το τροχαίο σαν αρμοδιότητά του και κανένας Υπουργός δεν σκέφτεται ή δεν θέλει να το εναγκαλισθεί. Εξαίρεση αποτελούν ελάχιστες προσπάθειες όπως παλαιότερα το «καθ’ οδόν» πριν 20 και πλέον χρόνια, ή τώρα με τις τροποποιήσεις του ΚΟΚ με μεγάλα διαλείμματα σιωπής. Μόνο το διαρκές κλάμα της μάνας στο κοιμητήριο, μας θυμίζει ένα χρέος. το αυτονόητο.
Κανένας ΚΟΚ στη χώρα μας, δεν υιοθετεί τους ψυχολογικούς παράγοντες ως σοβαρή αιτία της τροχαίας παραβατικότητας. Δεν αναρωτιέται, ο ειδικός, γιατί το παιδί πατάει το γκάζι ερωτικά και με πάθος, γιατί κάνει σούζες και κόντρες, γιατί οδηγεί αψηφώντας τους κινδύνους, που κοίτα ειρωνεία τους γνωρίζει. Όμως θα έπρεπε οι ψυχολογικοί παράγοντες να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη κατά την αντιατυχηματική πολιτική.
Κανένας ΚΟΚ στη χώρα μας δεν προβλέπει την παρακολούθηση διδασκαλίας από καταρτισμένους ειδικούς της Τροχαίας ή άλλων φορέων, των παραβατικών οδηγών, ώστε να κατανοήσουν την επικινδυνότητα των παραβάσεων του ΚΟΚ. Αντί αυτών προβλέπονται αφαιρέσεις με επακόλουθο να γεμίζουν τα γραφεία εκείνων που υπόσχονται ότι έχουν σχέση με τον Διοικητή Τροχαίας ή είναι στα πράγματα, από αιτήματα ακύρωσης των ποινών.
Επι τέλους ο νέος ΚΟΚ προβλέπει τον έλεγχο των ουσιών στο δρόμο, όπως το αλκοτέστ, όμως, κοιτάτε αγωνία των ειδικών. Ακόμα και μετά τρίμηνο εφαρμογής του νέου Κώδικα, ακόμα να υπογραφεί η απόφαση του τρόπου και των διαδικασιών λήψης υγρών δηλαδή σάλιου για ανίχνευση των ουσιών σε πέντε λεπτά στο δρόμο Όμως είναι δυνατός ο έλεγχος επί τόπου των ουσιών, φυσικά με κανόνες προφύλαξης της προσωπικότητας του ελεγχόμενου. Όλοι γνωρίζουμε ότι μεγάλος αριθμός οδηγών παίρνουν ηρεμιστικά, χασίς, οποιοειδή κλπ. Όμως περνούν από έλεγχο αλκοτέστ πεντακάθαροι και….μαστουρωμένοι.
Άλλο κι αυτό. Οι χρήστες που ύστερα από λήψη αίματος, διαπιστώνεται ότι ήταν υπό την επήρεια, θα παραδώσουν το δίπλωμα στην τροχαία ύστερα από τελεσίδικη απόφαση του δικαστηρίου. Ύστερα από τρία, τέσσερα, πέντε χρόνια ενώ οδηγούν μαστουρωμένοι!!!!
Κανένας ΚΟΚ δεν προβλέπει την ίδρυση συλλόγων ή την υποστήριξη των υπαρχόντων, ώστε ο πολίτης να συμμετάσχει στην προσπάθεια για μείωση των τροχαίων εγκλημάτων, μέσα από την κατανόηση των κινδύνων τροχαίων παραβάσεων.
Κανένας ΚΟΚ δεν προβλέπει την ίδρυση επιτροπών μελέτης των σημείων των οδών που υπάρχει έξαρση ατυχημάτων, για άμεση επικοινωνιακή ή τεχνική παρέμβαση, εάν και όταν υπάρχει ελαττωματική τεχνική κατασκευή.
Κανένας ΚΟΚ δεν προβλέπει την υπαγωγή του τροχαίου σε θέμα αγωγής υγείας. Δεν προβλέπει τον βομβαρδισμό της κοινωνίας με μηνύματα, συνθήματα, ταινίες διδακτικού περιεχομένου. Σιωπή. Παντού σιωπή.
Από την άλλη ισχύουν άκαρδοι νόμοι που απειλούν με βαρύτατα πρόστιμα, ενώ κανένας τροχονόμος δεν επιβάλλει με ήρεμη συνείδηση αυτά τα πρόστιμα. Αίφνης όταν μια παράβαση απειλεί με 600,700,1000 ευρώ δύσκολα ο τροχονόμος, που ο μισθός του είναι τόσος, δεν θα επιβάλει αυτό το πρόστιμο, προτιμώντας να αλλάξει την παράβαση και να επιβάλει μικρότερη ποινή. Καλύτερα πολλοί έλεγχοι με μικρά πρόστιμα, παρά ελάχιστοι με μεγάλα.
Όλα όσα ανέφερα δεν έχουν το ελάχιστο κόστος για την πολιτεία. Απλά η πρόταση βλέπει την τροχαία παραβατικότητα ως σύμπτωμα της οδικής οργής και της ανασφάλειας των Ελλήνων, λόγω των κοινωνικών προβλημάτων, αλλά και της ιδιοσυγκρασίας των συμπολιτών μας, να θεωρούν το εαυτό τους έξυπνους, μάγκες, ανώτερους από τους άλλους και φυσικά με μπάρμπα στην Κορώνη για να τους σώζει αν παραβατούν.
Ακολουθήστε το 
