Οι μύθοι και η πραγματικότητα της εξέγερσης της 17 Νοέμβρη! – Τι θα γινόταν αν δεν γινόταν το Πολυτεχνείο; – Υπάρχουν τελικά δυο όψεις για το για Πολυτεχνείο, ή μια ιστορική αλήθεια;
Διαμαντής Θ. Βαχτσιαβάνος
Το υπόγειο δεν έχει φωνή να μας μιλήσει. Οι γρατζουνισμένοι τοίχοι και οι φωνές που ρίζωσαν μέσα στους σουβάδες, είναι η ιστορία μας. Αυτή που γράφουν Έλληνες στην ψυχή με κεφαλαία γράμματα, με τα ίδια τους τα νύχια!
Είναι όμως και η άλλη πλευρά της ιστορίας. Αυτή που παρουσιάζουν μπερδεμένη και μαστουρωμένη και βολεύουν το ψέμα στη θέση της αλήθειας, επειδή έτσι σε κάποιους βολεύει. Είναι αυτοί που την περήφανη Ελλάδα του Μαραθώνα, των Θερμοπυλών, των Βαλκανικών πολέμων, της εποποιίας του 1940 και της Εθνικής Αντίστασης, την κατάντησαν να χορεύει στο χορό των μνημονίων. Να χορεύει οριεντάλ τσιφτετέλι πάνω στο τραπέζι και οι ξένοι ολόγυρα να κοιτούν και να απλώνουν χέρι στα ευαίσθητα σημεία της. Μια Ελλάδα όπου οι «κυβερνήτες» τα έβγαλαν όλα στο σφυρί… παράδοση αιώνων και κόκαλα προγόνων.
Όλα έχουν ισοπεδωθεί, αφού πρώτα «πούλησαν» το ψέμα με τη σέσουλα και δημιούργησαν χαρακτήρες παντός καιρού. Όπως γράφει ο Αργύρης Μαρνέρος για το Πολυτεχνείο «είναι ωραίοι οι ανώνυμοι, καθώς στο πανηγύρι έρχονται με ένα γαρίφαλο στο χέρι, για να τιμήσουν τους νεκρούς. Μα πιο ωραίοι είναι όταν φεύγουν κρατώντας στο ίδιο χέρι ένα σουβλάκι της ώρας. Πραγματικά ξελιγωμένοι από την υπερένταση της συγκίνησης».
Στα χρόνια της μεταπολίτευσης δημιούργησαν ένα βολικό «σύστημα», για μια ακόμα φορά, που θα είναι μονά-ζυγά κερδισμένοι οι ΕΧΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΕΧΟΝΤΕΣ. Αυτή τη φορά έχοντας ως σημείο εκκίνησης… το ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ.
Ποιος θα ενδιαφερθεί για τον παππού και τη γιαγιά που κρυώνουν, γιατί η σύνταξη δεν φτάνει για πετρέλαιο; Που δεν φτάνουν τα ρημάδια να πάνε στο γιατρό! Για τον Γιωργάκη που λιποθυμάει από την πείνα στο σχολείο, επειδή οι γονείς του κάποτε είχαν μια δουλειά και τώρα είναι άνεργοι; Για τον Γιαννάκη που αισθάνεται ξένος στον τόπο του και βλέπει το γειτονόπουλο που τελειώνοντας τις σπουδές του φεύγει στα ξένα για να μπορέσει να ζήσει; Να νιώθει τη μοναξιά και την αποξένωση, όταν στην Ελλάδα είναι προοδευτικός μόνον εάν είναι παιδί ομοφύλων γονέων… Του Jason-Αντιγόνη και του Κώστα-Julia. Ναι, αυτών που πάνε για ψώνια στο Jumbo!
Όπως είναι ο Γιωργάκης και ο Γιαννάκης, είναι και ο Κώστας και η Μαρία. Βλέπουν τα παιδιά αυτά πως είναι αναλώσιμα στην Ελλάδα της «προόδου» και των κοσμογονικών αλλαγών. Σκέφτονται αν σε λίγο χρόνο θα είναι Έλληνες με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Όταν όλες αυτές οι «αλλαγές» που ήρθαν με «αρχή» μια δεδομένη στιγμή, μήπως είναι η ώρα να ψάξουμε τι είναι το ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ; Μήπως πίσω από τον μύθο του «αγώνα» κρύβεται κάτι άλλο;
Ένα παραμύθι της μεταπολίτευσης για να μπορέσει να σταθεί στα πόδια της και αυτό ήταν η «εξέγερση» των φοιτητών στο Πολυτεχνείο που έφερε τη Δημοκρατία;
Το Πολυτεχνείο όχι μόνον δεν έφερε τη Δημοκρατία, αλλά έγινε η αφορμή να έρθει άλλη μια δικτατορία και να ανακοπεί η πολιτικοποίηση της 21ης Απριλίου, που θα οδηγούσε τη χώρα βαθμιαία στον πολιτικό δρόμο! Κριτική για την πολιτικοποίηση ναι, αλλά πως έφερε τη δημοκρατία όχι, έφερε μια άλλη δικτατορία, ναι!
«Το Πολυτεχνείο ήταν μια καλά στημένη προβοκάτσια», όπως λέει ο παλαίμαχος δημοσιογράφος Βαγγέλης Παπαδόπουλος, «για να πέσει ο Παπαδόπουλος, να δοθούν οι βάσεις εξολοκλήρου και ανεξέλεγκτα στις ΗΠΑ, εναντίον των Αράβων και να διχοτομηθεί η Κύπρος… Μόνον το ΚΚΕ στάθηκε έντιμα και κατάλαβε την προβοκάτσια και γι αυτό έμεινε διακριτικά στα μετόπισθεν για τα μάτια του κόσμου… Μόνον λοιπόν το ΚΚΕ και ιδιαιτέρως ο Ηλίας Ηλιού ήξεραν και γι αυτό με ήπιο και διαλλακτικό τρόπο, χωρίς να εκτίθενται, συγκατένευσαν στην πολιτικοποίηση της δικτατορίας και αποδέχτηκαν να συμμετέχουν στις εκλογές που σχεδίαζε ο Μαρκεζίνης».
Τα γεγονότα δεν αλλάζουν και τα καταγράφουμε όπως έγιναν. Τον Μάιο του 1973 η τριμερής επιτροπή της παγκόσμιας διακυβέρνησης και η λέσχη Μπίλντεμπεργκ αποφάσισε την ανατροπή του προέδρου των ΗΠΑ Νίξον και τη διχοτόμηση της Κύπρου (80% η Ελλάδα και 20% η Τουρκία). Σ’ αυτό ήταν αντίθετος ο Γ. Παπαδόπουλος λέγοντας «όσο κάθομαι εγώ σ’ αυτή την καρέκλα, η Κύπρος θα είναι ενιαία και αδιαίρετος».
Σε δύο μήνες ξεσπά στις ΗΠΑ το Watergate, ο Νίξον «πέφτει» και στο υπουργείο Εξωτερικών εγκαθίσταται ο Χ. Κίσινγκερ. Λίγο αργότερα, στις 19 Σεπτ. 1973 οργανώθηκε στη Ρώμη με εντολή Κίσινγκερ ένα περίεργο σεμινάριο του «Κέντρου Μεσογειακών Σπουδών» που κατευθυνόταν από το Συμβούλιο Ασφαλείας NSA των ΗΠΑ και από τη CIA.
Στο σεμινάριο αυτό προγραμματίστηκαν όλα όσα θα συνέβαιναν στην Ελλάδα τους επόμενους μήνες. Η αλλαγή κυβερνήτη στην Ελλάδα (πτώση Παπαδόπουλου και ερχομός Ιωαννίδη), η διχοτόμηση της Κύπρου, η επέμβαση της Τουρκίας, η μη παρέμβαση των ΗΠΑ και η πολιτική-πολιτειακή μεταβολή στην Ελλάδα με Κ. Καραμανλή και αβασίλευτη Δημοκρατία. Είναι η αρχή της «μεταπολίτευσης»…
Η αρχή βρίσκεται λοιπόν το 1973, με τις αποφάσεις της λέσχης Μπίλντεμπεργκ και τον Κίσινγκερ να έχουν σχεδιάσει όλα όσα συνέβησαν στην Ελλάδα… με αρχή εκκίνησης τα γεγονότα του Πολυτεχνείο!
Οι ΗΠΑ είχαν απαιτήσει την παραχώρηση ενεξέλεγκτα των βάσεων, για να χρησιμοποιηθούν εναντίον των Αράβων. Ο «αφελής» Παπαδόπουλος τους χαρακτήρισε «γκάνγκστερς» και απέρριψε το αίτημά τους. «Θα ίσχυε μόνον ό,τι η συμφωνία προέβλεπε»!
Είχε κάνει προηγουμένως ο Παπαδόπουλος και άλλο «έγκλημα». Παράκουσε τους Αμερικανούς και έκανε την γεώτρηση στη Θάσο Οι Αμερικανοί διαφωνούσαν σ’ αυτό. Ένα ακόμη λάθος του Παπαδόπουλου ήταν να «τιμολογήσει» την πώληση του πετρελαίου με αποθεματικό νόμισμα τη δραχμή. Δεν γνώριζε πως όποιος «άγγιζε» το «ταμπού» του δολαρίου επικηρυσσόταν ως εχθρός των παγκοσμίων κυβερνητών;.
Η συνέχεια είναι γνωστή, με Ιωαννίδη, πραξικόπημα στην Κύπρο, εισβολή ΑΤΤΙΛΑ, διχοτόμηση, «μεταπολίτευση», υπερχρέωση της Ελλάδα με δανεικά και στο βάθος «μνημόνιο» και Ελλάδα προτεκτοράτο!
Αυτά είναι γεγονότα που καταγράφει η ιστορική πραγματικότητα. Ο Κίσινγκερ και η βρώμικη παρέα είχαν αποφασίσει. Όποιος διαφώνησε στο σχεδιασμό «έπεσε». Ήρθαν όσοι συμφώνησαν στη βρώμικη δουλειά. Αναφερόμαστε απλά στα γεγονότα. Η κρίση είναι δική σας.
Όσο για το μύθο του Πολυτεχνείου, το χαρακτηρίζει απόλυτα ο Μανώλης Αναγνωστάκης με το ποίημά του (το 1983) «Φοβάμαι»…
Φοβάμαι
τους ανθρώπους που εφτά χρόνια
έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι
και μια ωραία πρωία –μεσούντος κάποιου Ιουλίου–
βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας
«Δώστε τη χούντα στο λαό».
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που με καταλερωμένη τη φωλιά
πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου.
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που σου ‘κλειναν την πόρτα
μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια
και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο
να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν.
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που γέμιζαν τις ταβέρνες
και τα ‘σπαζαν στα μπουζούκια
κάθε βράδυ
και τώρα τα ξανασπάζουν
όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη
και έχουν και «απόψεις».
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν
και τώρα σε λοιδορούν
γιατί, λέει, δεν βαδίζεις στον ίσιο δρόμο.
Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.
Φέτος φοβήθηκα ακόμα περισσότερο.
Υ. Γ.: Η ιστορία διδάσκει, η άγνοιά της τιμωρεί, η διαστρέβλωση σκοτώνει!
Οι αυθόρμητες εκδηλώσεις των φοιτητών είναι πραγματικό γεγονός, με καθαρά φοιτητικά αιτήματα. Τα γεγονότα “ξεστράτισαν” ή τα “ξεστράτισαν”, άλλες δυνάμεις, που εκμεταλλεύτηκαν την διαμαρτυρία των φοιτητών & την οδήγησαν εκεί που είχαν προγραμματίσει από το 1973 ο Κίσιντζερ & η παρέα του. Ανοίγουν πλέον αρχεία & ξεσκεπάζονται αληθινά γεγονότα!
Άλλο η αρχική διαμαρτυρία των φοιτητών, άλλο η επιθυμία πολλών να δοθεί τέλος στην δικτατορία & άλλο η καθοδηγούμενη “εξέγερση” με την γνωστή κατάληξη!
Ακολουθήστε το 
