Όσο ο πλανήτης και ιδιαίτερα η Ευρωπαϊκή Ένωση προσπαθούν να αξιολογήσουν την περίοδο “Τραμπ 2.0” σε μια νέα, πολυσύνθετη διεθνή πραγματικότητα, η Ελληνική Κυβέρνηση αποδεικνύεται -για μία ακόμη φορά- κατώτερη των περιστάσεων. Μόνη της έννοια, με ποιον θα συνεργαστεί το ΠΑΣΟΚ το 2027.
Με απορία οι συμπολίτες μας, ενώ κουβαλούν στις πλάτες τους ασήκωτα βάρη, παρακολουθούν τη “Μαξίμου Α.Ε.” να εξαντλεί τις δυνάμεις της όχι στην εύρεση λύσεων στα αδιέξοδα που προκάλεσε η πεντάχρονη διακυβέρνησή της, αλλά στην “ύφανση” ευφάνταστων σεναρίων εναντίον του ΠΑΣΟΚ. Λίγο έλειψε να επινοήσουν συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ με… ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ταυτόχρονα με… ΛΑΟΣ.
Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Η άτσαλη προσφυγή σε τεχνάσματα μικροπολιτικής αναδεικνύεται σε ύστατη άμυνα ενός ανασφαλούς Πρωθυπουργού, ο οποίος στην κάλπη των ευρωεκλογών είδε αφενός την αυτοδυναμία του να απομακρύνεται, αφετέρου την ήττα του στον χώρο του κέντρου από τον Νίκο Ανδρουλάκη. Είχα επισημάνει ήδη το επόμενο πρωί πως ο κ. Μητσοτάκης, εάν επιθυμεί να ηγηθεί της Ν.Δ. στις επόμενες εθνικές κάλπες, δεν έχει άλλον δρόμο από τη δεξιά στροφή.
Η επιβεβαίωση δεν άργησε να έρθει. Το “σάλπισμα” άτακτης υποχώρησης από το κέντρο και ευθείας επίθεσης στα δεξιά δόθηκε ηχηρά από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό. Το διάγγελμα επιλογής νέου Προέδρου της Δημοκρατίας υπηρέτησε ακριβώς αυτήν τη στρατηγική επιλογή του.
Στον αντίποδα των παιγνίων επιβίωσης του κ. Μητσοτάκη, το ΠΑΣΟΚ επέδειξε μια σοβαρή πολιτική στάση, ακλόνητα μέχρι την τελευταία στιγμή, και αυτό ομολογουμένως πρέπει να πιστωθεί προσωπικά στον Νίκο Ανδρουλάκη. Αποδείξαμε ότι για εμάς δεν είναι “α λα καρτ” η αναγκαιότητα μέγιστης δυνατής εθνικής συναίνεσης στα σημαντικά πολιτειακά και θεσμικά ζητήματα, πολύ περισσότερο σε μια εξαιρετικά κρίσιμη συγκυρία αβεβαιοτήτων για την πατρίδα μας, την Ευρωπαϊκή Ένωση και παγκοσμίως.
Στη Χώρα μας, τα “καμπανάκια” για τα διαρθρωτικά προβλήματα της οικονομίας χτυπούν το ένα μετά το άλλο, όπως με τα ανησυχητικά στοιχεία του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών που έδωσε την περασμένη Δευτέρα στη δημοσιότητα η Τράπεζα της Ελλάδος. Το κόστος ζωής στερεί τη στοιχειώδη ποιότητα ζωής από τους μη προνομιούχους και η έλλειψη περιφερειακής πολιτικής κάθε αναπτυξιακή προοπτική από τη λησμονημένη ύπαιθρο. Την ίδια στιγμή, η Ε.Ε. καλείται να λάβει κρίσιμες αποφάσεις για την κοινή ευρωπαϊκή άμυνα, τον έλεγχο του ενεργειακού κόστους, την άνοδο της Ακροδεξιάς, τον καλπασμό των ανισοτήτων, τη ρευστότητα της νέας εποχής Τραμπ.
Απέναντι στις μεγάλες προκλήσεις, λοιπόν, η “μικρή” Ελληνική Κυβέρνηση αναλίσκεται στις συνεργασίες του 2027. Μπορεί, πολύ απλά, να σταθεί μπροστά στον καθρέφτη της και να απευθύνει τα αντίστοιχα ερωτήματα στον εαυτό της, εάν θα συνεργαστεί με την κ. Λατινοπούλου ή τον κ. Βελόπουλο. Εμείς τους αφήνουμε στα αδιέξοδά τους.
Επιλέγουμε να νοιαζόμαστε για τα προβλήματα των πολιτών και της Χώρας. Οι καθημερινές κοινοβουλευτικές μας πρωτοβουλίες φέρνουν ήδη απτά αποτέλεσμα λύσεων. Μόλις την Πέμπτη κατέθεσα ολοκληρωμένη Τροπολογία, με περισσότερους από δέκα άξονες, για ρήτρα δίκαιης μετάβασης προς όφελος της υπό απολιγνιτοποίηση Δυτικής Μακεδονίας.
Στο ΠΑΣΟΚ είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε, αταλάντευτα και χωρίς αστερίσκους, την αυτόνομη πολιτική πορεία που μας άφησε παρακαταθήκη η Φώφη Γεννηματά, ως πρωταγωνιστικός πόλος απέναντι στη συντήρηση, στα προκλητικά ολιγοπώλια και στις ανισότητες. Δεν παρεκκλίνουμε χιλιοστό από τον μοναδικό στόχο μας, να κερδίσουμε ξανά την εμπιστοσύνη των συμπολιτών μας, για να κάνουμε πράξη την εναλλακτική πρόταση προοδευτικής διακυβέρνησης μαζί με τους πολλούς και τους μη προνομιούχους, που διψούν για αλλαγή κοινωνικής δικαιοσύνης.
* Άρθρο του Πάρι Κουκουλόπουλου, Βουλευτή Κοζάνης και Υπεύθυνου ΚΤΕ Οικονομικών του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής, στην Εφημερίδα «Το Παρόν της Κυριακής», σύνταξη κειμένου 23/1/2025.
Ακολουθήστε το 
