Η Ένωση αθέων Ελλάδος είχε προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας της χώρας μας (2018) με δύο αιτήματα. Κατά την έναρξη εκδίκασης της πρώτης προσφυγής για αποφάσεις του αρμοδίου Υπουργείου για το μάθημα των θρησκευτικών στα σχολεία, η Ένωση είχε υποβάλει αίτημα να αφαιρεθεί από την αίθουσα η εικόνα του Χριστού, τονίζοντας ότι η παρουσία της θα μπορούσε να εγείρει αμφιβολίες για την αμεροληψία του δικαστηρίου. Το αίτημα είχε απορριφθεί ως απαράδεκτο. Δίκη δεν διεξήχθη πάντως καθώς η Εκκλησία έκανε δεκτές τις αιτήσεις ακύρωσης και το ΣτΕ ακύρωσε τις υπουργικές αποφάσεις. Κατά την έναρξη εκδίκασης του δευτέρου αιτήματος ακύρωσης υπουργικής απόφασης για αναγραφή του θρησκεύματος στα απολυτήρια Λυκείου, η Ένωση υπέβαλε και πάλι αίτημα απομάκρυνσης του θρησκευτικού συμβόλου από την αίθουσα. Το αίτημα απορρίφθηκε ως αβάσιμο, με την Ολομέλεια του ΣτΕ να επικαλείται τη μακρόχρονη πρακτική και το έθιμο της παρουσίας της εικόνας στις αίθουσες. Πάντως η κύρια αίτηση της Ένωσης έγινε δεκτή και η υπουργική απόφαση ακυρώθηκε.
Οι νίκες αυτές δεν ικανοποίησαν την Ένωση και προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατά της χώρας μας διότι παραβιάζει το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη ενώπιον αμερολήπτου δικαστηρίου, την ελευθερία της σκέψης, συνείδησης και θρησκείας καθώς και την απαγόρευση διακρίσεων λόγω θρησκευτικών πεποιθήσεων. Οι προσφυγές δεν έχουν ακόμη κριθεί επί της ουσίας, πρόσφατα όμως το ΕΔΔΑ ζήτησε από την ελληνική κυβέρνηση να απαντήσει σε συγκεκριμένα ερωτήματα. Μικρή αμφιβολία υπάρχει για την κατάληξη της υπόθεσης, αν το εθιμικό δίκαιο της ανάρτησης της εικόνας του Χριστού προσκρούει στο υπερισχύον κοινοτικό δίκαιο διαμορφωμένο από αθέους ή αδιάφορους περί την πίστη! Και βέβαια η τότε κυβέρνηση θα αποφασίσει την απομάκρυνση της εικόνας του Χριστού από τις αίθουσες, επειδή είναι εντολή της ΕΕ! «Ήθελα να πέσω καλά που με έσπρωξαν» λέει ο λαός μας. Μόνο οι μη έχοντες επαφή με την πραγματικότητα δεν έχουν ακόμη αντιληφθεί ότι το κράτος όχι μόνο δεν υστερεί στο να καταστεί ουδετερόθρησκο, αλλά έχει περάσει σε πολεμική κατά της Εκκλησίας του Χριστού με την ψήφιση πλήθους αντιευαγγελικών νόμων. Και βέβαια είναι φαιδρό να συζητάται η αναγραφή ή μη του θρησκεύματος στα απολυτήρια του Λυκείου. Όσο για το μάθημα των θρησκευτικών είναι θέμα λίγου ακόμη χρόνου η κατάργησή του. Ήδη αρχή έγινε από το πρόγραμμα της Γ΄ Λυκείου.
Με ψήφους 254 έναντι 18 η Βουλή αποφάσισε την άρση της ασυλίας του βουλευτή, ο οποίος είχε αποσπάσει και ρίξει στο έδαφος έργα κακοτεχνίας προκλητικά βλάσφημα. Τότε είχε ξεσηκωθεί ο «προοδευτικός» κόσμος για την «ιεροσυλία» κατά της θεάς τέχνης. Ασφαλώς δεν είναι η τέχνη η μόνη που κακοπαθαίνει στις ημέρες μας. Πολύ πιο σημαντικά όπως η ελευθερία, η δημοκρατία, το Σύνταγμα της χώρας κακοποιούνται και ευτελίζονται χωρίς την παραμικρή αντίδραση. Ορθή η απόφαση της Βουλής και καλό είναι στο μέλλον η απόφαση να είναι ομόφωνη, πριν εξαλειφθεί με νόμο η άθλια αυτή διάκριση των προνομιούχων και στο απυρόβλητο ευρισκομένων εκπροσώπων, υποτίθεται, του λαού μας. Όμως πόσες φορές στο παρελθόν βουλευτές κάλυψαν συναδέλφους τους που προκάλεσαν με ενέργειές τους το λαϊκό αίσθημα!
Αφού επί καιρό το θέμα απασχολούσε τα μέσα ενημέρωσης, τα έργα κακοτεχνίας, μετά την επιδιόρθωσή τους από τις φθορές, που είχαν υποστεί, και παρά τις διαμαρτυρίες, άκρως υποτονικές από μέρους της διοικούσας Εκκλησίας και του πιστού υποτιθεμένου λαού, αναρτήθηκαν και πάλι στην Εθνική πινακοθήκη. Εκεί πλέον πολλά είναι τα δείγματα προβολής «έργων τέχνης» βλασφήμων ή με σκοπό τη λοιδορία της ορθόδοξης πίστης με ποσά από τον κρατικό προϋπολογισμό. Υπεύθυνη για την απόφαση δεν είναι βέβαια αποκλειστικά η διευθύντρια της πινακοθήκης αλλά, κυρίως, η προϊσταμένη της υπουργός Πολιτισμού. Και επειδή η ευθύνη μεταβιβάζεται ιεραρχικά αυτή φθάνει στον πρωθυπουργό.
Η πολεμική κατά της Εκκλησίας άρχισε κατά τη μεταπολίτευση, καθώς είχαν δώσει αφορμή με τη στάση τους κληρικοί και λαϊκοί, κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, που είχε προηγηθεί. Δεν ήταν επίθεση κατά προσώπων αλλά κατά του θεσμού, ο οποίος γίνεται σεβαστός από το ισχύον Σύνταγμα, το οποίο ερμηνεύεται κατά το δοκούν από τις κυβερνήσεις και τους υποστηρικτές αυτών συνταγματολόγους! Η παρακμασμένη Ευρώπη σε πορεία προς αποσύνθεση ευρισκόμενη αδυνατεί όχι να επιλύσει τα προβλήματα που έχουν ανακύψει αλλά να συνειδητοποιήσει πρωτίστως την ύπαρξη προβλημάτων. Η αρχή της επικράτησης της βούλησης της πλειοψηφίας έχει καταρρακωθεί και μικρές ομάδες υποστηριζόμενες από πανίσχυρα κέντρα εξουσίας επιβάλλουν στις κατά χώρα Βουλές να ψηφίζουν νόμους υπέρ αυτών. Στόχος εμφανής η κατάρρευση των κοινωνιών με την απαξίωση των ηθικών αξιών και την αποδοχή από τους λαούς της διαφθοράς ως φυσικολογικού στοιχείου των συγχρόνων κοινωνιών! Όταν οι λαοί ενστερνιστούν τις απαξίες, που προβάλλονται από τα πανίσχυρα και πλήρως ελεγχόμενα μέσα ενημέρωσης, ενώ άρχισε ήδη η φίμωση φωνών στο διαδίκτυο, τότε αυτοί θα είναι πολύ εύκολα διαχειρίσιμοι. Το μεγαλύτερο εμπόδιο στην πραγμάτωση των ολεθρίων κατά του λαού σχεδίων είναι η Εκκλησία. Γι’ αυτό και στόχος είναι η εκμηδένιση της επιρροής της στο κοινωνικό σώμα, η περιθωριοποίησή της.
Αναζητούνται φωνές αντίστασης στην κατρακύλα των κοινωνιών. Δυστυχώς όμως αυτές συν τω χρόνω σπανίζουν ολοένα και περισσότερο. Όλοι οι αντιευαγγελικοί νόμοι έπρεπε να είχαν προσβληθεί από τη διοικούσα Εκκλησία ως αντισυνταγματικοί. Δεν τρέφω την αυταπάτη ότι η προσφυγή της θα γινόταν δεκτή. Έπρεπε όμως να γίνει, ώστε να μη φληναφούν σήμερα οι ελάχιστοι άθεοι και να μειδιούν οι πολλοί αδιάφοροι περί την πίστη. Δυστυχώς είναι ορατή η προϊούσα υποταγή της διοικούσας Εκκλησίας στα αιτήματα της Πολιτείας, της οποίας η πρώτη αποτελεί νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου, προς το παρόν, ιδιωτικού, ίσως στο προσεχές μέλλον, ώστε να ικανοποιηθούν πλήρως οι ποθούντες δήθεν το ουδετερόθρησκο κράτος, το ήδη αντιεκκλησιαστικό και στο μέλλον εμφανώς πολέμιο.
Με τη στάση της διοικούσας Εκκλησίας έναντι των εντολών της Πολιτείας προκαλείται διάσπαση του εκκλησιαστικού σώματος. Η πρώτη σοβαρή διάσπαση προκλήθηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας, κατά την οποία δεν έγινε σεβαστή η ελευθερία του προσώπου στην τέλεση ή μη ιατρικής πράξης (εμβολιασμού). Πρόσφατα επήλθε νέα με τη νέα υποχρεωτικότητα στη λήψη του προσωπικού αριθμού. Έσπευσε η διαρκής Ιερά Σύνοδος, λίγες ημέρες, μετά την παράθεση δείπνου από τον πρωθυπουργό στον αρχιεπίσκοπο, να λάβει απόφαση ότι το θέμα δεν είναι θεολογικό. Είχε προηγηθεί όμως ανακοίνωση του ιερού Συνδέσμου κληρικών Ελλάδος με σοβαρές επιφυλάξεις έναντι του μέτρου. Ακολούθησε η επίσκεψη του πρωθυπουργού στο Άγιον Όρος και η διάσταση των μονών ως προς τον τρόπο υποδοχής του. Οι δικαιολογίες που προβλήθηκαν, μετέπειτα, ενέτειναν τη διάσπαση του εκκλησιαστικού σώματος. Ασφαλώς και σκανδάλισε μάλιστα αρκετούς το ποσόν των 100 εκατομμυρίων που έταξε ο πρωθυπουργός στις μονές σε κρίσιμη για τη χώρα μας συγκυρία με την προϊούσα πτώχευση μεγάλου μέρους του λαού.
Τα συμβαίνοντα συντελούν στην πολυδιάσπαση του εκκλησιαστικού σώματος. Άλλοι κλίνουν προς τον ζηλωτισμό, άλλοι προς την εκκοσμίκευση, άλλοι πονούν και προσεύχονται, άλλοι μένουν παγερά αδιάφοροι και άλλοι, μη έχοντας την αίσθηση του μέλους της Εκκλησίας, αν και βαπτισμένοι, επιχαίρουν για τις απανωτές ήττες της Εκκλησίας μη έχοντας ασφαλώς επίγνωση του τί ακριβώς είναι η Εκκλησία.
Βέβαια όλα αυτά είναι εκδηλώσεις της παρακμής που βιώνει η χώρα μας, με συνέπειες ορατές στα εθνικά, πολιτικά κα κοινωνικά θέματα. Όμως υπάρχει ελπίδα. Είναι βαθειές οι ρίζες της πίστης στον λαό μας. Μετά την καταιγίδα, που ίσως να μην είναι χωρίς συνέπειες, θα λάμψει πάλι ο ήλιος.
«Μακρυγιάννης»
Ακολουθήστε το 
