Οι ώριμες γυναίκες

Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης

Φαίνεται ότι είναι της μόδας στα blogs και γενικά στα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης να διαφημίζονται κάποιες «ώριμες γυναίκες», οι οποίες είναι πολύ πρόθυμες να γνωριστούν με άντρες. Οι διαφημίσεις αυτές συνοδεύονται και με φωτογραφίες, που δείχνουν συχνά ολίγον στήθος ή προκλητικά υποσχόμενο μπούτι,

Δεν είναι εύκολο να μάθει κανείς τι ακριβώς προσόντα έχουν αυτές οι ώριμες γυναίκες, γιατί εάν ενδιαφέρεσαι πρέπει να συμπληρώσεις το στοιχεία σου, mail κλπ., αλλά υπάρχουν μερικές σχετικές επεξηγήσεις, δηλαδή ότι είναι έμπειρες στον έρωτα και την ευτυχία.

Γεννάται, βέβαια, το ερώτημα, γιατί διαφημίζονται μόνον οι ώριμες γυναίκες, και όχι, για παράδειγμα και οι ώριμοι άντρες;

Και γιατί μόνον οι ώριμες, κι όχι και οι άγουρες;

Και πόσο ώριμες είναι, τριάντα, σαράντα, πενήντα, εξήντα;

Και πώς ακριβώς απέκτησαν την εμπειρία και την ωριμότητα;

Οι αρχαίοι μας πρόγονοι έλεγαν πολύ σοφά, «Περί ορέξεως ουδείς λόγος». Σε άλλους αρέσουν τα ξινά, σε άλλους τα ξινόγλυκα, και σε άλλους τα πολύ γλυκά και ώριμα.

Την απάντηση σε όλες αυτές τις απορίες δίνουν τα τραγούδια:

Η Αλίκη Βουγιουκλάκη έλεγε για τα ξινόγλυκα,

«Το αγόρι μου, το αγόρι μου, το αγόρι μου

Γλυκό και τραγανό σαν καραμέλα

Και πόζες όταν παίρνει άντρα ώριμου

Το αγόρι μου είναι μούρλια είναι τρέλα».

Η Σακελλαρίου ισχυρίζεται ότι οι σαραντάρες έχουν διπλές τις χάρες

«Δε στα ’πανε καλά, δε μας τα λες καλά

καρδιοκατακτητή μου

αν θέλεις σοβαρά ν’ ακούσεις μια φορά

τη γνώμη τη δική μου

Που ζεις τόσον καιρό συγνώμη δε μπορώ

να σ’ έχω μαθητή μου

Αυτά που λες εσύ δε φτάνουν τη μισή

την πείρα τη δική μου

Οι σαραντάρες ίσον με δυο εικοσάρες

γι’ αυτό οι σαραντάρες

έχουν διπλές τις χάρες».

Ο Ζαμπέτας ανεβάζει τον πήχη του φουλ ερωτιάρη στα πενήντα:

«Όταν έφτανες πενήντα την παλιά την εποχή
Σου φωνάζαν όλοι γέρο, άντε και καλή ψυχή
Τώρα όμως στα πενήντα είσαι άπιαστο πουλί
Έχεις πείρα στην αγάπη, έχεις τέχνη στο φιλί.

Όταν έπιανες τα πενήντα μια φορά κι ένα καιρό
Ήθελες δυο νοσοκόμες κι ένα μόνιμο γιατρό
Τώρα όμως στα πενήντα καλοστέκεις μια χαρά
Και για χάρη σου οι γυναίκες σε περιμένουν στην ουρά.

Ο πενηντάρης, ο πενηντάρης
είναι ένας νέος της εποχής
Κυκλοφοράει σαν εικοσάρης,
κι είναι ωραίος σαν εραστής».

Τέλος, ο Πασχάλης είναι διαχρονικός:

«Όταν πηγαίναμε μαζί σχολείο
καθόσουνα στο διπλανό θρανίο
κι όταν μου έδινες το βιβλίο
μου `λεγες σ’ αγαπώ.

Στης γειτονιάς το κοντινό παρκάκι
έπαιζες πάντα σαν μικρό παιδάκι
κι όταν φιλιόμασταν στο παγκάκι
μου `λεγες σ’ αγαπώ.

Μα τώρα αγάπη μου πέρασαν χρόνια
δεν ήταν παρά μόνο μια εικόνα
που έχει μείνει μες την καρδιά μου
να μου λέει σ’ αγαπώ.

Μα κάποια μέρα θα `ρθεις πάλι πίσω
τα δυο γλυκά σου χείλη να φιλήσω
κι όταν αγάπη μου σε ρωτήσω
θα μου πεις σ’ αγαπώ.

Και η αγάπη μας θα ζήσει αιώνια
δε θα τη σβήσουνε ποτέ τα χρόνια
κι όταν γεράσουμε πια ακόμα
θα μου λες σ ’αγαπώ».