Πρώτος γύρος των προεδρικών εκλογών στην Γαλλία την αυριανή Κυριακή. Αντίπαλοι ουσιαστικά ο πολύ δημοκράτης, φιλελεύθερος και οπαδός της “ανοιχτής”, πολυφυλετικής κοινωνίας, νυν πρόεδρος Μακρόν και από την άλλη, η ακροδεξιά, φασίστρια, της “κλειστής”, εθνικής κοινωνίας, Μαρίν Λεπέν.
Αυτοί ως συνήθως είναι χαρακτηρισμοί που συνοδεύουν τους δύο υποψηφίους, τους οποίους υιοθέτησαν όλα τα “προοδευτικά” ΜΜΕ του δυτικού ποιμνιοστασίου, χωρίς να εξαιρούνται και τα ημέτερα, θλιβερό πάντοτε παρακολούθημα και κακέκτυπο των διεθνών “φωτογενών περιττωμάτων”, όπως τα ονόμαζε ο Ουμπέρτο Έκο. (Όσοι παρακολουθούν ειδήσεις στα κεντρικά δελτία, καλό είναι να φορούν αυτήν την εποχή και μια μάσκα, όχι κατά του κορονοϊού, αλλά αντιασφυξιογόνο, για να αντέχουν τις αναθυμιάσεις, τα αναίσχυντα και ψιμυθιωμένα ψεύδη και τις γκεμπελικές προπαγάνδες).
Σύμφωνα με τα διεθνή Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης σίγουρος νικητής είναι ο Μακρόν, ο καλός ο άνθρωπος, ενώ θα ηττηθεί η Λεπέν, το τέρας της ακροδεξιάς. Το ότι οι μισοί περίπου ψηφοφόροι στην Γαλλία, πάνω από 22.000.000 εκατομμύρια πολίτες, ενδέχεται να την ψηφίσουν, αυτό δεν έχει καμμιά σημασία. Η δημοκρατία τους έχει μπει στην κλίνη του Προκρούστη. Ό,τι περισσεύει, δεν αρμόζει στις επιδιώξεις τους, τεμαχίζεται. Αν εκλεγεί η Λεπέν, ο γαλλικός λαός θα ποινικοποιηθεί. Αν νικήσει ο Μακρόν, θα αγιοποιηθεί.
Ίσως δεν έχουν αντιληφθεί πολλοί το τι συμβαίνει στην Ευρώπη τούτη την περίοδο. Οι δυτικές κοινωνίες, της Ελλάδας μη εξαιρουμένης, κουράστηκαν έως σιχασιάς με τους πορφυρογέννητους χαρτογιακάδες, τους ανέστιους διεθνιστές, την πνευματική τους λαφυραγωγία από την νηπιώδη νατοϊκή απάτη. Ίσως κατανοούν ότι το ανθρωπιστικό ιδεώδες των ΗΠΑ, της χώρας που φιλοδοξεί να εκπολιτίσει τον κόσμο, περιορίζεται στην ενστικτώδη πια έφεση για δολάρια και δύναμη.
Οι λαοί καταδυναστεύονται και πάσχουν κάτω από την κυριαρχία της τεχνολογίας, των πολιτιστικών σκουπιδιών τύπου διαφορετικότητας και έμφυλων ταυτοτήτων, το μαγάρισμα του οικογενειακού θεσμού, την περιθωριοποίηση και την πολεμική κατά της εκκλησίας, την ηθική χρεωκοπία, την έκπτωση της παιδείας, σε νεοταξική εκπαίδευση, σε παιδομάζωμα στα καθ’ ημάς. (“Το σχολείο”, γράφει η Γαλλίδα δημοσιογράφος Νατάσα Πολονύ στο απροσπέραστο δοκιμιό της “Τα χαμένα παιδιά μας”, ” περισσότερο από κάθε άλλον, καλλιεργεί το μίσος για το παρελθόν, με αποτέλεσμα μια γενιά χωρίς μνήμη, γεννημένη από το μηδέν, μια γενιά βάρβαρη, χωρίς ιστορία, χωρίς γλώσσα…”).
Ακολουθήστε το 
