Ένα μεγάλο βήμα προς την κατεύθυνση αυτή θα αποτελούσε η αλλαγή του τιμωρητικού πλαισίου των Υπαλλήλων και η αναμόρφωση του Πειθαρχικού Ελέγχου.
Του Κων/νου Τζέκη
Με αφορμή τις εγκληματικά άστοχες και ποινικά κολάσιμες παραλήψεις των Αστυνομικών στην Αττική, που παρέδωσαν την ανυπεράσπιστη γυναίκα στο στόμα του λύκου συντρόφου της, με αποτέλεσμα αφενός τον θάνατό της και αφετέρου τη δημιουργία και όχι άδικα δυσαρέσκειας στην κοινή γνώμη για το εγκληματικά ερασιτεχνισμό Αστυνομικών, γίνεται αναγκαία η ενασχόλησή μας με την ατιμωρησία των υπαιτίων υπαλλήλων.
Μέχρι τώρα, η ισχύουσα νομοθεσία, συνεργούντων και των ισχυρότατων συνδικαλιστικών φορέων, για την πειθαρχική δίωξη των παρεκτραπέντων υπαλλήλων, είναι ανύπαρκτη ή τόσο επιεικής, που φαίνεται χάδι για τον επίορκο υπάλληλο και γιατί όχι επιβράβευση των πράξεών του..
Και σα να μην έφτανε η εξοργιστική επιείκεια, μεσολαβούσαν χρόνια και χρόνια για μια τελεσίδικη απόφαση, με αποτέλεσμα αφενός να μην έχει συμμορφωτικά αποτελέσματα για τους υπόλοιπους, και αφετέρου να εξακολουθεί ο υπάλληλος να ασκεί τα καθήκοντά του και να συνεχίζει τις περισσότερες φορές την κακοποιό του δράση στους κόλπους μιας κοιμώμενης και ονειρευόμενης διοίκησης.
Έτσι για του λόγου το αληθές συγκροτούνται Πειθαρχικά Συμβούλια για την πειθαρχική δίωξη των υπηρεσιακών εγκλημάτων των επίορκων Αστυνομικών, Λιμενικών, Στρατιωτικών, Υπάλληλων του Δημόσιου τομέα, των ιατρών, των φαρμακοποιών, των ταξιτζήδων, των δικαστικών, των Δικηγόρων και εγώ δεν ξέρω ποιος εξαιρείται αυτής της νομοθετικής πρόβλεψης, για τον έλεγχο παρεκτραπέντος συναδέλφου τους.
Ουσιαστικά σπάνια τα συμβούλια αυτά ξεπέρασαν τον εαυτό τους και υπήρξαν αυστηρά ή αν θέλετε και δίκαια, όταν ασχολούνταν με υποθέσεις, που σχεδόν τις διέπρατταν όλοι οι συνάδελφοι, αφού βοηθούσε σ’ αυτό η γενική ραστώνη και η αρρωστημένη νοοτροπία της κοινωνίας μας. Σπάνια λοιπόν τιμωρήθηκε γιατρός για φακελάκι ή δικηγόρος για απιστία πελάτη του ή αστυνομικός για αμέλεια ή ταξιτζής για παραβάσεις εκμίσθωσης και ένα σωρό άλλα αδικήματα.
Μάλιστα ήταν τόση η βεβαιότητα απαλλαγής του υπαλλήλου στα πειθαρχικά συμβούλια, ώστε κάποτε δικηγόρος-πολιτικός απείλησε με αποστρατεία όταν θα έρχονταν στην εξουσία τον Πρόεδρο του Πειθαρχικού Συμβουλίου, που αποφάσισε να κάνει τη δουλειά του, και δυστυχώς, πραγματοποίησε την απειλή του, επιβραβεύοντας μάλιστα τον επίορκο υπάλληλο με επαναφορά του στην Υπηρεσία με πράξη νομοθετικού περιεχομένου!!!!.
Ανάγκη λοιπόν και μάλιστα επείγουσα η αλλαγή του πειθαρχικού δικαίου των Υπαλλήλων. Μια κάποια βελτίωση θα μπορούσε να αποτελέσει η αυτόφωρη συγκρότηση πειθαρχικού συμβουλίου με Πρόεδρο Δικαστικό, κατά τα πρότυπα του ποινικού δικαίου, αλλά με τέτοια σύνθεση μελών, που να αποτρέπει την κακώς νοούμενη βεβαίως συναδελφικότητα. Μια άλλη θα μπορούσε να είναι η απαγκίστρωση της πειθαρχικής δίκης από την ποινική δίκη. Άλλωστε όλα τα αδικήματα των υπαλλήλων δεν είναι και ποινικά αδικήματα.
Ουσιαστικά τα πειθαρχικά συμβούλια κατάντησαν να είναι ένα σώμα υπαλλήλων που επιλέχθηκαν να αποφασίσουν ποιος έχει τον καλύτερο δικηγόρο.
Αν θέλουμε λοιπόν καλύτερη διοίκηση, πρέπει, να απαιτήσουμε εκτός των άλλων και γρήγορο δίκαιο και αυστηρό πειθαρχικό κολασμό των επίορκων. Θα μου πείτε οι αλλαγές αυτές θα φέρουν αντιδράσεις. Εδώ είναι η ειδοποιός διαφορά. Ο λαός όταν εκλέγει μια Κυβέρνηση δεν την εκλέγει να κλωσάει αυγά αλλά που και που να τα σπάει. Φυσικά δεν θα πρέπει να ξεχνάνε οι απονέμοντες δικαιοσύνη, ότι μια αδικία κάπου είναι απειλή για τη δικαιοσύνη παντού.
Όλα τα άλλα είναι να ‘χαμε να λέγαμε.
Ακολουθήστε το 
