Αυτό φαίνεται και όταν το παιδί ασχολείται με τον αθλητισμό όπου οι γονείς πολλές φορές άθελα τους παρεμβαίνουν και επηρεάζουν αρνητικά το παιδί και τη σχέση του με τον αθλητισμό.
Τι συμβαίνει όταν επεμβαίνουν οι γονείς…
Οι γονείς στη πραγματικότητα θέλουν να βοηθήσουν το παιδί να εξελιχθεί και να γίνει ένας σπουδαίος αθλητής. Πολλές φορές όμως μπαίνουν σε ξένα χωράφια δίνοντας οδηγίες τακτικής ή τεχνικής χωρίς να είναι αρμόδιοι.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να δημιουργείται σύγχυση στο παιδί και να μην μπορεί να ξεκαθαρίσει ποιος είναι υπεύθυνος για τις προπονήσεις του, με αποτέλεσμα να σταματά να σέβεται τον προπονητή του. Επομένως αφήστε τον προπονητή να κάνει τη δουλειά του.
Πολλές φορές οι αντιδράσεις των γονέων σε κάποια αθλητική αποτυχία του παιδιού είναι ακραίες όπως για παράδειγμα να φωνάζουν, ίσως και να βρίζουν, να τιμωρούν, να υποτιμούν, να ειρωνεύονται. Ακόμα και όταν δεν εξωτερικεύουν τα συναισθήματα τους, συνήθως μιλάει η γλώσσα του σώματος και των ματιών.
Να ξέρετε ότι τα παιδιά αντιλαμβάνονται τα πάντα και ας νομίζουμε εμείς ότι δεν καταλαβαίνουν.
Όλες αυτές οι ακραίες συμπεριφορές οδηγούν σε έντονη ψυχολογική πίεση που στις περισσότερες των περιπτώσεων οδηγούν σε διακοπή του αθλήματος είτε λόγω αδύναμου χαρακτήρα είτε λόγω αντίδρασης.
Συνήθως οι γονείς πιστεύουν πως τα παιδιά είναι η συνέχεια τους και πρέπει να πραγματοποιήσουν τα δικά τους ανεκπλήρωτα όνειρα για να καυχιούνται στην κοινωνία.
Όχι, το παιδί είναι μια ανεξάρτητη προσωπικότητα με τις δικές του ανάγκες και ανησυχίες. Δεν είναι το μαγικό τζίνι που πραγματοποιεί ευχές. Αν το παιδί μπει στη διαδικασία εκπλήρωσης ονείρων των γονιών του, τότε κατά 99% θα αποτύχει.
Οι γονείς ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια έχουν τη τάση να υπερφορτώνουν το πρόγραμμα των παιδιών με αποτέλεσμα να μην έχουν ελεύθερο χρόνο.
Συνήθως όταν οι σχολικές υποχρεώσεις αυξάνονται, απαγορεύουν τη συμμετοχή των παιδιών στον αθλητισμό για να γίνουν άριστοι μαθητές. Συμφωνώ ότι το σχολείο δίνει εφόδια για επαγγελματική αποκατάσταση, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως ένας καλός αθλητής δεν μπορεί να είναι και ένας καλός μαθητής. Με σωστό προγραμματισμό όλα είναι πιο εύκολα.
Επίσης οι γονείς υπόσχονται υλικά αγαθά για κάθε αθλητική επιτυχία. Όταν γίνεται περιστασιακά δεν υπάρχει πρόβλημα, όταν όμως αυτό γίνεται συνέχεια, το παιδί μετατρέπει τα εσωτερικά κίνητρα όπως είναι η ευχαρίστηση για το άθλημα που συμμετέχει, σε εξωτερικά κίνητρα δηλαδή στην απόκτηση υλικών αγαθών. Έτσι το παιδί συμμετέχει παθητικά απλά και μόνο για να αποκτήσει ένα ακόμα δώρο.
Όταν οι γονείς φτάνουν στο άλλο άκρο…
Από την άλλη οι γονείς είναι ιδιαίτερα υποστηρικτικοί και είναι διατεθειμένοι ακόμα και να αλλάξουν όλη τους τη ζωή προκειμένου το παιδί να έχει τους καλύτερους προπονητές, τους καλύτερους αθλητικούς ψυχολόγους και γιατρούς για να γίνει πρωταθλητής.
«Εμένα το παιδί μου έχει ταλέντο και θα φύγουμε για την Αθήνα να το προωθήσουμε. Εδώ δεν έχει μέλλον», έλεγε μια μαμά πριν πολλά χρόνια όταν το παιδί της ήταν μόλις 11 χρονών.
Το παιδί όμως δεν το ρώτησε κανένας. Με όλο το σεβασμό, η καριέρα ενός αθλητή δεν φαίνεται από τόσο μικρή ηλικία.
Το ταλέντο ναι φαίνεται, αλλά δεν φαίνεται αν το παιδί θα έχει τελικά κλίση σε αυτό μεγαλώνοντας. Όλοι όταν ήμασταν παιδιά κατά καιρούς αλλάζαμε ενδιαφέροντα.
Η ενασχόληση του με τον αθλητισμό μπορεί να είναι καθαρά ψυχαγωγική και στο μέλλον μπορεί να θέλει να γίνει μουσικός.
Ας μην φουσκώνουν λοιπόν τα μυαλά και ας αφήσουμε το χρόνο να δείξει αν τελικά πρόκειται για μεγάλο ταλέντο. Το ότι βγαίνει τώρα πρώτος στους αγώνες δεν σημαίνει ότι θα βγαίνει για πάντα πρώτος. Και μην ξεχνάτε «ότι ανεβαίνει κατεβαίνει» και το αντίθετο.
Τι πρέπει να κάνουν…
Η παρέμβαση των γονιών στη ζωή των μικρών αθλητών πρέπει να είναι διακριτική. Οι γονείς οφείλουν να δίνουν πρωτοβουλίες στο παιδί για το άθλημα που θα επιλέξει και για το αν τελικά θα γίνει αθλητής. Καλό είναι να αποφεύγονται οι έντονες αντιδράσεις που προκαλούν κλάματα και άγχος και να δίνουν την ευκαιρία στο παιδί να μαθαίνει μέσα από τα λάθη του.
Άλλωστε ποιος δεν έχει κάνει λάθη; Επίσης να συζητούν με το παιδί, να του επιτρέπουν να εκφράσει τις απόψεις του και να το συμβουλεύουν. Ακόμα και αν θέλει να συνεχίσει ή να σταματήσει τον αθλητισμό πρέπει να το υποστηρίζουν.
Η συμμετοχή των παιδιών στον αθλητισμό έχει άμεση σχέση με την συμπεριφορά των γονέων. Όταν οι γονείς καθοδηγούν χωρίς πίεση το παιδί, αυτό έχει θετικό αντίκτυπο στην εξέλιξη του με οτιδήποτε και αν ασχοληθεί. Οι γονείς συμβάλλουν σημαντικά στην εικόνα που προβάλλει ο αθλητής. Καλό είναι να εμπιστευόμαστε τα παιδιά και να τα παροτρύνουμε να ασχοληθούν με αυτό που πραγματικά αγαπούν.
Κατερίνα Καραγιάννη
Απόφοιτος Τ.Ε.Φ.Α.Α Αθηνών
Ακολουθήστε το 
