Ουσιαστικά με την απόφασή του ο Υπουργός επικύρωσε την άποψη του Ελληνικού Λαού ότι αυτή η Υπηρεσία έπρεπε να κλείσει για να ξανά δημιουργηθεί εκ του μηδενός.
Του Κων/νου Τζέκη
Τα δίκαια όλα με τον Υπουργό, αλλά το ερώτημα μένει μετέωρο. Γιατί τόση καθυστέρηση, σ’ αυτήν την ουσιαστικά αναγκαία απόφαση;
Αν δεν κάνω λάθος οκτώ παιδιά δολοφονήθηκαν, οι δολοφόνοι κυκλοφορούσαν ελεύθεροι, η κοινωνία είχε αντιληφθεί εκείνο που οι επιστήμονες περί άλλων τύρβαζαν.
Το εκπληκτικό είναι ότι δεν κλήθηκαν οι ιατροδικαστές να αποφανθούν για μια εξαιρετικά δύσκολη και πρωτόγνωρη ιδιαιτερότητα μεθόδων των δολοφόνων, αλλά αιτίες θανάτου που δόξα ο Θεός συμβαίνουν σε πολλούς άτυχους συμπατριώτες μας. Η ασφυξία όπως φαίνεται σαν αιτία θανάτου των πρόσφατων περιστατικών, είναι διάγνωση φοιτητού πρώτου έτους στην Ιατρική. Πόσο μάλλον για κατά τεκμήριο έμπειρους ιατροδικαστές με δεκάδες περιπτώσεις στο ενεργητικό τους. Τι συμβαίνει λοιπόν;
Μια άποψη είναι η ηλικία των θυμάτων αλλά και η καταγωγή τους. Μερικών ημερών ή μηνών, δηλαδή, σε ηλικία μεγάλης θνησιμότητας, με την καρδιά ελαφριά με επιδερμική εξέταση, αποφάνθηκαν για αιφνίδιο θάνατο. Άλλη είναι τα χαρακτηριστικά των δραστών. Μητέρες, νεαρές με αγγελική ή αθώα μορφή.
Το παράξενο και εξοργιστικό είναι ότι δεν υποψιάσθηκαν κάτι το διαβολικό, αφού πρωταγωνιστές στις εγκληματικές ενέργειες ήταν δυο πρόσωπα με την ιδιότητα της μητέρας; Αδιαφορία; Μπορεί. Η μικρότερη κατηγορία που μπορείς να προσάψεις στους ιατροδικαστές, αν δεν κατηγορηθούν για βλακεία ή ζαμανφουτισμό!!!
Όμως υπάρχει και μια άλλη παράμετρος. Σε πόσα άλλα θύματα, σε πόσες εγκληματικές ενέργειες, η ιατροδικαστική εξέταση κάλυψε τους δολοφόνους; Μήπως θα πρέπει να ανοίξουν τα αρχεία των δικογραφιών που μπήκαν στο αρχείο με αιφνίδιους θανάτους; Για τους Εισαγγελείς και το ανθρωποκτονιών, πολύ δουλειά, αλλά θα άξιζε τον κόπο. Ιδίως με θύματα που δεν υπάρχουν οικογένειες όπως μετανάστες, μοναχικοί άνθρωποι κλπ.
Για κάθε αιφνίδιο θάνατο σχηματίζεται μια δικογραφία. Ουσιαστικά σχηματίζεται δικογραφία από την Αστυνομία όταν δεν υπάρχει βεβαίωση γιατρού που να πιστοποιεί τον θάνατο και την αιτία του. Τότε το πτώμα μεταφέρεται στο Νεκροτομείο και οι Ιατροδικαστές καλούνται να πιστοποιήσουν την αιτία θανάτου. Αν αυτή είναι βίαιη, η Αστυνομία ενεργοποιείται να ανακαλύψει τον δράστη. Αν είναι φυσικός θάνατος ή θάνατος από παθολογικά αίτια η υπόθεση κλείνει και η δικογραφία αρχειοθετείται από τον Εισαγγελέα.
Στην περίπτωση των οκτώ παιδιών που δολοφονήθηκαν η Αστυνομία εύρισκε μπροστά της τα ίδια πρόσωπα. Τις δολοφόνους. Ο αρμόδιος Διοικητής Ασφαλείας της περιοχής δεν συζήτησε το γεγονός αυτό με τους ιατροδικαστές; Οι ίδιοι άνθρωποι μετέφεραν τα παιδιά στην αγκαλιά τους νεκρά και η Αστυνομία δεν κατάλαβε τίποτα; Μήπως τους βόλευε η ιατροδικαστική που έβαζε ταφόπλακα στην υπόθεση; Μήπως θα πρέπει το Αρχηγείο της Αστυνομίας, παράλληλα με την Εισαγγελική παραγγελία να διατάξει Ένορκη Διοικητική Εξέταση;
Ο Αστυνομικός θα πρέπει να ακούει στη σιγή, να βλέπει στο σκοτάδι, να ψάχνει στο μηδέν. Να μυρίζει και να οσμίζεται. Διαφορετικά πάμε για τσίπουρα και το πρωί θα αναφέρουμε στους προϊσταμένους ησυχία.
Τα καμπαναριά ας χτυπάνε πένθιμα. Εμείς θα ρωτάμε για ποιόν χτυπά η καμπάνα. Χέμινγουεϊ δίκιο έχεις. Χτυπά για μας.
Ακολουθήστε το 
