Διαβάζοντας εδώ και λίγο καιρό απ’ ευθείας τις ομιλίες του Χρυσοστόμου από τους τόμους της σειράς Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας (ΕΠΕ) σημείωνα τα λόγια που μιλούσαν ιδιαίτερα στην καρδιά μου. Μου πέρασε όμως η σκέψη να κάνω και άλλους μετόχους σ’ αυτόν τον θησαυρό της σοφίας, κι έτσι θα τα παρουσιάζω λίγα κάθε φορά. Εγώ σημείωνα μόνο το αρχαίο κείμενο, εδώ όμως θα έχω μόνο την ερμηνεία παρουσιάζοντας όσο μπορώ καλύτερα αυτά που νομίζω ότι εννοεί ο άγιος (στις παρενθέσεις οι επεξηγήσεις και τα σχόλια είναι δικά μου).
του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου
Δηλώνει (στον ψαλμό) ότι εξ αιτίας των δρόμων αυτών (του τρόπου ζωής) τους απώθησε ο Θεός, και γι αυτό τους οδήγησε σ’ έρημους τόπους, και τους άφησε μεταξύ των εχθρών τους.
Μπορούσαμε ν’ αφήσουμε τον πατροπαράδοτο τρόπο ζωής μας και να ζούμε με ασφάλεια, αλλά προτιμήσαμε να υποφέρουμε μάλλον από τα βάσανα, και να κρατήσουμε την προγονική πίστη, παρά να ζούμε με ανέσεις χάνοντας την Πίστη μας (πόσο μακριά είμαστε εμείς απ’ αυτά, οι οποίοι τρέξαμε να κάνουμε το εμβόλιο για τον Covid μόνο και μόνο για να μην ταλαιπωριόμαστε από τα μέτρα της Κυβέρνησης ενάντια στους ανεμβολίαστους !).
Για να μην είμαστε εύκολη λεία, να μένουμε έχοντας σταθερή την γνώμη (νομίζω ότι μετά από πολλά χρόνια οι 7.000 υγειονομικοί που αρνήθηκαν να υποκύψουν στον εκβιασμό της Κυβέρνησης «ή θα κάνετε το εμβόλιο για τον Covid ή απολύεστε από το Δημόσιο», θα μνημονεύονται μαζί με τους ήρωες της ελληνικής ιστορίας).
Αυτό που λέει ο ψαλμός αυτό είναι (σημαίνει). Σ’ αυτά τα κακά είσαι σκλαβωμένος όχι επειδή είσαι αδύναμος, αλλά επειδή δεν θέλεις ειλικρινά ν’ απαλλαγείς απ’ αυτά (κατά βάθος μας αρέσουν τα πάθη μας, γι αυτό και ούτε ο Θεός δεν μπορεί να μας βοηθήσει. Όταν στην Βιολογία της Β΄ Λυκείου διδάσκω το μάθημα «ουσίες που προκαλούν εθισμό» δείχνω στους μαθητές το βίντεο «Εξαρτήσεις : Κανενός το πρόβλημα, όλων το σύμπτωμα».
Ο Καθηγητής κ. Φαίδων Καλοτεράκης, από τους πιο ειδικούς στην Ελλάδα σχετικά με τις εξαρτήσεις, λέει σ’ ένα σημείο του βίντεο : Ένας ηλικιωμένος δεν μπορούσε ν’ απαλλαγεί από το πάθος του να παίζει «φρουτάκια». Με ειλικρίνεια όμως του ομολόγησε «ξέρεις, η μόνη ώρα της μέρας που είμαι ευτυχισμένος είναι η ώρα που παίζω» !).
Επειδή αυτός που είναι σκλαβωμένος σε έρωτα (γυναίκας) και από την λάσπη είναι μαγεμένος, την ασώματη δύναμη μέσα του (την ψυχή του) την υποδούλωσε στο χώμα. Γιατί, τι άλλο είναι η ομορφιά του σώματος παρά χώμα και λάσπη ; μάλλον όμως κι απ’ αυτά είναι χειρότερη. Αν δεν πιστεύεις, κοίταξε προσεκτικά τους τάφους των ανθρώπων και θα δεις το χώμα και την λάσπη.
Όταν φύγει το πρόσωπο από την παρούσα ζωή, τότε φαίνεται τι ήταν στην πραγματικότητα το σώμα του, μάλλον και πριν πεθάνει. Επειδή όταν φθάσει το γήρας, όταν επέλθει (σοβαρή) αρρώστια, τότε θα δεις την πραγματικότητα (έβλεπα από το μπαλκόνι μου το ασθενοφόρο που έπαιρνε στο φορείο μια γιαγιά από την απέναντι πολυκατοικία. Έμεινα έκπληκτος απ’ αυτό που είδα. Ήταν κάποτε αυτό ένα σφριγηλό και όμορφο σώμα ;).
Λάσπη είναι το σώμα. Αλλά ο σοφός Δημιουργός από το τιποτένιο χώμα και την λάσπη έφτιαξε απερίγραπτο κάλλος (το σώμα της γυναίκας), όχι για να γίνεται για σένα αιτία αμαρτιών, αλλά για να σου δώσει απόδειξη της σοφίας του (πόσο με είχε σκανδαλίσει τότε που ήμουν «καλουπωμένος» μέσα στην Χριστιανική Φοιτητική Δράση, ο Ιερομόναχος Συμεών Γρηγοριάτης, με καταγωγή από το Περού, ο οποίος μίλησε στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και ανάμεσα στ’ άλλα είπε : «δεν είναι κακό να θαυμάζεις τα όμορφα πόδια μιας γυναίκας, αφού ο Θεός έφτιαξε αυτό το κάλλος»).
Μη λοιπόν βρίζεις τον τεχνίτη ούτε να κάμνεις το έργο της σοφίας του (το γυναικείο σώμα) αφορμή για ασέλγειες και αμαρτίες. Να θαυμάζεις το γυναικείο σώμα μέχρι το σημείο που να δοξάζεις τον τεχνίτη και όχι παραπέρα, ώστε να σε κυριεύσει η επιθυμία. Είναι φυσικό να σ΄ αρέσει το ωραίο γυναικείο σώμα. Πρέπει λοιπόν να προσκυνήσεις αυτόν που το έφτιαξε και όχι να τον βρίζεις.
Εδώ σε έργα που έφτιαξαν άνθρωποι φερόμαστε όπως πρέπει, και δεν θα είσαι υπόλογος εσύ που φέρεσαι με ατιμία προς το ωραίο σώμα της γυναίκας, και μάλιστα την ώρα που έχεις και δικιά σου γυναίκα (με τον γάμο) ; Μη μου λες, ότι σε παρασύρει η επιθυμία από την φύση. Γι αυτό ορίστηκε ο γάμος από τον Θεό, για να μην ξεπερνάς τα επιτρεπτά όρια. Ο Θεός με τον γάμο προνόησε για σένα ώστε με την ικανοποίηση από την γυναίκα σου να ηρεμείς την φλόγα της σαρκικής επιθυμίας και να το κάμνεις ακίνδυνα και χωρίς ντροπή. Και εσύ, αυτόν που τόσο προνοεί για σένα, με την συμπεριφορά σου (την επιθυμία για άλλες γυναίκες) τον βρίζεις ;
Πες μου, αν δεν ήθελε (ο Θεός) να νομοθετήσει τον γάμο, πόση ταλαιπωρία δεν θα υπέφερες ; Αντί να τον ευχαριστείς που σε απάλλαξε από το μεγαλύτερο μέρος των κόπων, προσφέροντάς σου όχι μικρή παρηγοριά (την ικανοποίηση μέσα στον γάμο), εσύ τον βρίζεις αχάριστα και αμαρτάνεις αναίσχυντα, και παραβαίνεις τους όρους (της σωφροσύνης) που έθεσε (μέσα στον γάμο) ;
Γιατί παρατηρείς με τόση προσοχή την ωραιότητα ξένης γυναίκας ; Γιατί προσέχεις τόσο πολύ το πρόσωπο γυναίκας που δεν είναι δική σου ; Γιατί προχωράς προς τον γκρεμό ; Γιατί αφήνεις τον εαυτό σου να πιαστεί στα δίκτυα ; Βάλε φραγμό σε αυτά που βλέπεις, κουμάνταρε καλά τα μάτια σου. Δεν ακούς τον Χριστό που θεωρεί το ίδιο την μοιχεία και το πονηρό βλέμμα ; Δεν είναι πολύ προτιμότερο να βάλεις λίγο κόπο και να προσέχεις τα μάτια σου, από το, για λίγη ηδονή, να στερηθείς την αιώνια ζωή ;
Γνωρίζω ότι τα λόγια μου αυτά δεν απευθύνονται προς όλους, επειδή κάποιοι τα τηρείτε, αλλά σ’ αυτούς που έχουν το τραύμα, εκεί πηγαίνει και το φάρμακο (τα λόγια του). Γιατί ατιμάζεις τον γάμο σου ; γιατί αδικείς την γυναίκα σου ; γιατί ντροπιάζεις την αξιοπρέπειά σου ; Κόψε το πάθος, απόφυγε τις απολαύσεις.
Τα πολλά φαγητά και πιοτά ξεσηκώνουν την σάρκα. Αν δεν χρησιμοποιήσεις την άνετη ζωή σου όπως πρέπει, θα σε βάλει σε θλίψεις (πολλά παιδιά για να ξεφύγουν από την βαριεστιμάρα τους, αφέθηκαν σε σαρκικούς ερεθισμούς και δυστυχώς συχνά η κατάληξη ήταν πόνος και δάκρυα. Θυμάμαι το παιχνίδι «μπουκάλα» που έπαιζαν, και ακόμα το παίζουν, από τότε που ήμουν μικρό παιδί : Κάθονται αγόρια κορίτσια σε κύκλο και στην μέση με την σειρά ο καθένας γυρίζει ένα μπουκάλι. Και όποιον δείχνει το μπουκάλι όταν σταματήσει, τον φιλάει στο στόμα. Τι αθώα παιχνίδια !).
Και από που ζητούσαν να σωθούν ; Από την φιλανθρωπία, από το έλεος (του Θεού). Όπως οι έρημοι από κατορθώματα, όπως αυτοί που δεν έχουν κανένα δικαίωμα σωτηρίας, αν και σε τόσους κόπους και κινδύνους μπήκαν, στον Θεό είχαν μόνο την ελπίδα (της σωτηρίας τους. Εδώ τελείωσαν αυτά που είχα σημειώσει διαβάζοντας τον 5ο τόμο. Από το επόμενο, αν θέλει ο Θεός, θα συνεχίσουμε με τον 6ο τόμο).
Ακολουθήστε το 
