Διαβάζοντας εδώ και λίγο καιρό απ’ ευθείας τις ομιλίες του Χρυσοστόμου από τους τόμους της σειράς Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας (ΕΠΕ) σημείωνα τα λόγια που μιλούσαν ιδιαίτερα στην καρδιά μου. Μου πέρασε όμως η σκέψη να κάνω και άλλους μετόχους σ’ αυτόν τον θησαυρό της σοφίας, κι έτσι θα τα παρουσιάζω λίγα κάθε φορά. Εγώ σημείωνα μόνο το αρχαίο κείμενο, εδώ όμως θα έχω μόνο την ερμηνεία παρουσιάζοντας όσο μπορώ καλύτερα αυτά που νομίζω ότι εννοεί ο άγιος (στις παρενθέσεις οι επεξηγήσεις και τα σχόλια είναι δικά μου).
του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου
Αυτό δε κάμνει (ο Θεός), ώστε αυτοί που απιστούν σ’ εκείνα από αυτά να πάρουν την απόδειξη (δηλαδή κάθε τρόπο χρησιμοποιεί ο Θεός για να μας τραβήξει στην αλήθεια). Γνωρίζει ξεκάθαρα (ο ψαλμωδός) ότι όλα τα ανθρώπινα είναι πιο αδύνατα και από την σκιά, και ότι τίποτα δεν είναι τόσο οικείο προς εμάς όσο η αρετή (δηλαδή η κακία είναι ξένη προς την φύση μας), και όλα τα άλλα είναι σαν πεταμένα φύλλα μακριά μας.
Όπου και να πάμε μόνο την αρετή παίρνουμε μαζί μας, και από όλα τα υπόλοιπα τίποτα (είδατε κάποιον που πέθανε να πήρε μαζί του εξοχικά, πολυτελή αυτοκίνητα, φουσκωμένους τραπεζικούς λογαριασμούς, όμορφες γυναίκες κλπ ; Καμιά φορά σκέφτομαι, πως να νοιώθουν οι πάμπλουτοι όταν έρχεται η ώρα όλα να τ’ αφήσουν ;). Λοιπόν, πραγματικά δικό μας είναι μόνο η αρετή, όλα τα άλλα είναι έξω από εμάς.
Όταν βρίσκεσαι σε μεγάλη δυσκολία, όλες τις άλλες βοήθειες (τις ανθρώπινες) δεν μπορείς να τις βρεις εύκολα και γρήγορα, αλλά μπορεί και να εμποδίζονται να σε βοηθήσουν. (Οι ανθρώπινες βοήθειες) εμποδίζονται και από τον χρόνο και από τον τόπο και από μύριες περιστάσεις, ενώ η βοήθεια του Θεού είναι συνεχώς δίπλα σου, αρκεί να την ζητήσεις με τον κατάλληλο τρόπο (δεν παρακαλούμε την Παναγία στις παρακλήσεις «μη καταπιστεύσεις με ανθρωπίνη προστασία Παναγία Δέσποινα»).
Επειδή η άνεση από την νίκη (στους εχθρούς) πήρε (φούσκωσε) το μυαλό του βασιλιά Εζεκία, του έστειλε (ο Θεός) την αρρώστια για να διορθωθεί.
Επειδή (η θλίψη) είναι μητέρα της φιλοσοφίας και από τον θάνατο γλιτώνει τον άνθρωπο, και τραβάει την βοήθεια του Θεού … Αν λοιπόν θέλεις να απολαμβάνεις την συμμαχία του Θεού, ποτέ να μην προδίδεις (παρατάς) ότι θα μπορούσες να κάνεις (παρακαλώ να εύχεστε για μένα επειδή συνεχώς προδίδω).
Αυτός που είναι απαλλαγμένος από τα ανθρώπινα και έχει κρεμάσει τον εαυτό του στην άνωθεν ελπίδα (στον Θεό), όχι μόνο πολύ γρήγορα θα απαλλαγεί από τα βάσανα, αλλά και ούτε μέσα στα βάσανα ανησυχεί και ταράζεται, επειδή έχει άγκυρα εκείνη την ελπίδα (όπως λέει και το όμορφο ποίημα του Ιωάννη Πολέμη : Μη φοβηθείς αυτόν που στήριξε / στην πίστη πάνω την ελπίδα / τον είδα στη ζωή να μάχεται / μα πάντα ανίκητο τον είδα).
Αν και θα μπορούσε ο Θεός να μην αφήσει να έρθουν τα βάσανα στη ζωή μας, τα αφήνει, για να αγωνιστούμε δυνατότερα, έτσι αν και θα μπορούσε μόλις έρθουν (τα βάσανα) να τα σταματήσει, δεν το κάμνει και το αναβάλλει για αργότερα, για να σε έχει σε αγωνιστική εγρήγορση και να γυμνάζει την ελπίδα σου (προς αυτόν) και να σε κάνει να τον επιθυμείς περισσότερο, και ούτε επιτρέπει συνεχώς να είσαι σε θλίψεις για να μην αποκάμεις, ούτε εντελώς τις παίρνει για να μη πέσεις στην αδιαφορία (άρα αν οι Έλληνες τα ζούσαμε αυτά δεν θα άφηνε ο Θεός τους Πολιτικούς να φέρουν σ’ αυτή την κατάντια την Χώρα).
Αυτός που ποθεί τον Θεό, αφού βγάλει από την ψυχή του όλα τα εμπόδια, έρχεται προς εκείνο που ποθεί (ο άγιος Παΐσιος πολλούς τους έστελνε να εξομολογηθούν πρώτα και ύστερα μιλούσε μαζί τους).
Ενώ στα βιοτικά ακόμα και να ποθείς πράγματα δεν σημαίνει ότι θα τα έχεις οπωσδήποτε (όσοι ποθούν πολλά χρήματα σημαίνει ότι οπωσδήποτε θα τ’ αποκτήσουν ; ), στα πνευματικά όμως δεν είναι έτσι, αλλά οπωσδήποτε θα αποκτήσεις αυτά που ποθείς (αν ειλικρινά τα ποθείς και όχι με μισή καρδιά όπως κάμνουμε συχνά εμείς).
Η οικία (το σπίτι μας) γι αυτό ονομάστηκε «οικία» από εμάς, επειδή νοιώθουμε οικειότητα προς αυτήν (μαθαίνουμε και την γλώσσα μας από τον Χρυσόστομο). Και όταν λέγει θα «οικήσει» ο Θεός μέσα μας, δεν εννοεί ότι θα περιοριστεί ο Θεός μέσα μας, αλλά θα μας φέρεται σαν οικείους του.
Θέλει (ο Δαβίδ) να είναι κήρυκας των ευεργεσιών του Θεού και ποτέ να μην κρύβει τις ευεργεσίες του (άρα επιτρέψτε μου κι εμένα να γίνω όπως ο Δαβίδ κήρυκας μιας μεγάλης ευεργεσίας του Θεού : Το 1988 που παντρευτήκαμε με την γυναίκα μου για 2 χρόνια δεν μπορούσαμε να κάνουμε παιδί οπότε απευθυνθήκαμε στους ειδικούς. Βρέθηκε ότι δεν ωρίμαζε ωοθυλάκιο ώστε να γίνει ωορρηξία και να απελευθερωθεί ωάριο για να γονιμοποιηθεί. Οπότε μας ξεκίνησαν οι γιατροί θεραπεία με πανάκριβες ορμόνες και ευτυχώς κάλυπτε την δαπάνη το ΙΚΑ. Ορμόνες για ωρίμανση του ωοθυλακίου και τις κατάλληλες μέρες άλλες ορμόνες για να προκληθεί ωορρηξία. Την ωρίμανση του ωοθυλακίου την παρακολουθούσε με υπέρηχο ένας ειδικός γιατρός σε μεγάλο Διαγνωστικό Κέντρο. Στους πρώτους δυο κύκλους είδε ο γιατρός στον υπέρηχο ότι δεν καταφέραμε τίποτα. Στον τρίτο κύκλο φορούσε η γυναίκα μου στην μέση της μια κορδέλα που την είχαν αφήσει στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου του Αγίου Όρους 40 μέρες πάνω στην Ζώνη της Παναγίας που φυλάσσεται στο Μοναστήρι. Ενώ και αυτή την φορά μας έλεγε ο γιατρός ότι έβλεπε στον υπέρηχο ότι δεν θα γίνει τίποτα, η γυναίκα μου έμεινε έγκυος).
Αυτό (δεν σημείωσα ποιο) είναι δείγμα της άπειρης πρόνοιας (του Θεού), της εκτεταμένης φροντίδας του. Αν δεν τιμωρεί αμέσως (ο Θεός) μην απορείς, επειδή δίνει αφορμές μετάνοιας στους αμαρτωλούς … Αυτοί ακούονται κυρίως όταν προσεύχονται, αυτοί που έχουν ταπεινή και συντετριμμένη καρδιά.
Ώστε από φλεγμονή (της αμαρτίας) πρέπει οπωσδήποτε να είναι απαλλαγμένος αυτός που προσεύχεται (όταν τον άγιο Παΐσιο στην Μονή του Στομίου τον πολέμησε η αμαρτία της επιθυμίας της γυναίκας, δεν μπορούσε να την πολεμήσει με την προσευχή, αλλά έφυγε τρέχοντας προς το δάσος λέγοντας «καλύτερα να με φάνε οι αρκούδες»).
Ακολουθήστε το 
