Πουλούσε και πουλάει η «ελευθερία του ατόμου» και έτσι την έκαναν είδωλο λατρείας για τις «μάζες». Ο «λιμπεραλισμός» είναι πολιτική φιλοσοφία, με τον Ζαν Ζακ Ρουσσώ να είναι ένας από τους «αγίους» του, σύμφωνα με την οποία το κράτος θα πρέπει να επιλέγει πολιτικές που θεωρούνται δίκαιες. Δηλαδή είναι οι ιδέες και οι αρχές με τις οποίες διακηρύσσεται η ελευθερία του ατόμου.
Διαμαντής Θ. Βαχτσιαβάνος
Αν, έχοντας υπ’ όψιν όλα τα παραπάνω, εξετάσουμε καλά τι θα πει «Δημοκρατία στον Δυτικό κόσμο», θα καταλήξουμε πως πρόκειται για τη θεωρία του «φιλελευθερισμού». Είναι καθαρά ο κοινοβουλευτικός «λιμπεραλισμός».
Democracy λοιπόν στη διεθνή γλώσσα η Δημοκρατία και η οποία δεν είναι ορφανή, αλλά έχει και πλούσιο πατέρα. Είναι το παιδί του καπιταλισμού. Είναι το όργανο με το οποίο ο καπιταλισμός κυριαρχεί πάνω στις λαϊκές μάζες. Είναι το επιθετικό όργανο με το οποίο κατορθώνει ο καπιταλισμός να επιβάλλει τη θέλησή του, βαφτίζοντάς την «λαϊκή θέληση»!
Αυτή λοιπόν είναι η Δημοκρατία με εξαπτέρυγα την ελευθερία, την ισότητα, τη δικαιοσύνη και άλλα φανταχτερά μπιχλιμπίδια της λιμπεραλιστικής φιλοσοφίας, για να συνεγείρει και πείσει τις μάζες πως κι αυτές συμμετέχουν, δημιουργώντας και το παιχνίδι των εκλογών.
Καθολική η ψηφοφορία με οργανωμένα κόμματα, ορθοδόξους οπαδούς και απαραίτητα μεγάλα κεφάλαια για να κινηθεί το όχημα της Δημοκρατίας.
Χρειάζεται όμως απαραίτητα και ο «τύπος». Εφημερίδες, τηλεόραση, διαδίκτυο και όλα τα σχετικά της προπαγάνδας για την πλύση του εγκεφάλου!
Όλα αυτά απαιτούν χρήματα, κεφάλαια που μόνον οι κεφαλαιοκράτες μπορούν να προσφέρουν, κι αυτοί που θα μπουν στο παιχνίδι της Δημοκρατίας με οργανωμένα κόμματα, πρέπει να γίνουν όργανα αυτών που κατέχουν το χρήμα.
Μπορεί να υπάρχουν άτομα ικανά με ιδανικά και προσόντα, αλλά αν δεν έχουν το χρήμα, είναι προορισμένοι να χάσουν.
Οι εργολάβοι του κεφαλαίου είναι αυτοί που κατευθύνουν τον «τύπο», δηλαδή την κοινή γνώμη και αυτοί διευθύνουν το παιχνίδι. Τα δημοσιογραφικά ρούχα είναι τέτοιας κοπτικής και ραπτικής που σκεπάζουν την ασχήμια, ώστε ο λαός να τα «τρώει» όλα!
Αφού λοιπόν το χρήμα είναι απαραίτητο για να λειτουργήσει το όχημα της Δημοκρατίας, συμπεραίνουμε πως είναι και γνήσιο παιδί του καπιταλιστικού συστήματος. Το κεφάλαιο είναι αυτό που κατευθύνει το κοινοβουλευτικό όχημα και με την πλύση εγκεφάλου των δικών τους ΜΜΕ, τα κάνουν να φαίνονται πως όλα γίνονται με τη λαϊκή θέληση!
Αν λοιπόν “λιμπεραλισμός” είναι πως το κράτος πρέπει να ασκεί δικαιοσύνη παντού, υπηρετώντας τον πολίτη, αυτό αποδεδειγμένα δεν υπάρχει. Αυτό αποδεικνύεται ξεκάθαρα & με τον τρόπο που λειτουργεί, το “αλειτούργητο” ευρωπαϊκό ιερατείο, ειδικά στα τελευταία χρόνια! Ας βάλουμε το χέρι στην πληγή… Πόση δημοκρατία υπάρχει & αν υπάρχει, στην ενωμένη πλέον ευρώπη; Όλο & περισσότεροι πολίτες στην Ευρώπη συνειδητοποιούν, πως στην σημερινή ευρώπη ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΑΛΛΑ ΚΑΘΕΣΤΩΣ! Συνεπώς, είναι δημοκρατικό καθήκον των ευρωπαίων πολιτών να απαιτήσουν δημοκρατία, χωρίς το πρόσωπο του τέρατος! Η πλειοψηφία των πολιτών στην Ε.Ε., προβληματίζεται πλέον έντονα για την ιστορία πορεία της. Η Δημοκρατία υποχωρεί, ο αυταρχισμός παντού, η Ρωσοφοβία κλιμακώνεται. Αυτό πάλι με την Ρωσοφοβία που το βάζεις; Πρώτα ο Φίτσιο στην Σλοβακία, που θελήσαν να του κλείσουν το στόμα με 4 σφαίρες! Ακολουθεί ο Γκεοργκέσκου στην Ρουμανία με Ρωσο – φοβικές πολιτικο – δικαστικές διώξεις αποκλεισμού από τις εκλογές & τώρα η Λεπέν στην Γαλλία! Αυτή είναι η “δημοκρατική” ευρώπη που τάχα μου – τάχα μου “συγκλονίζεται” από τον Σουλτάνο της Τουρκίας; Η ευρώπη που έφερε στα κοινοβούλια τους Αζόφ & δίνει αγώνα για συνέχιση ενός ξένου & επιζήμιου για την ευρώπη πόλεμο;
Μετά & τα τελευταία πολιτικο – δικαστικά γεγονότα στο Μακρονιστάν της άλλοτε περήφανης Γαλλίας του “Διαφωτισμού”, το ερώτημα που όλο & δυναμώνει, είναι, υπάρχει δημοκρατία; Μακρόν όπως Ερντογάν & μια δικαιοσύνη που “σκέφτεται” – ενεργεί πολιτικά & όχι δικαστικά. Το πρόσωπο του τέρατος αρχίζει να γίνεται επικίνδυνο & το χειρότερο, αρχίζουμε να του μοιάζουμε! Το καθεστώς πλέον της ευρωπαϊκής elit έχει γίνει το σύστημα, που με το πρόσχημα της καταπολέμησης της διαφθοράς, στην οποία το ίδιο είναι βουτηγμένο ως το λαιμό, οργανώνει τον περιορισμό του πολιτικού πεδίου όλων των αποχρώσεων! Μετά όλων αυτών, το εκλογικό σώμα της Γαλλίας θα εκραγεί & θα επιτύχει μια βαθιά πολιτική κρίση, που δυστυχώς θα σκεπάσει όλη την ευρώπη! Όταν οι διώξεις ερεθίζουν τους πολίτες, το διωκόμενο κόμμα είναι σίγουρο πως θα βγει ενισχυμένο, γιατί η πλειοψηφία των Γάλλων θεωρεί ότι διώκεται πολιτικά! Το ίδιο δεν έγινε & στις ΗΠΑ, όταν μετά τις διώξεις του Ντόναλντ Τράμπ εξόργισαν τον κόσμο; Πάντως, όταν η δικαιοσύνη μπερδεύεται με την πολιτική, τα αποτελέσματα είναι τραγικά! Και ένας προβληματισμός: Γιατί κανένας φιλόσοφος της κλασικής αρχαιότητας δεν ήταν “φαν” της δημοκρατίας;
Ακολουθήστε το 
