Ξύπνησε δύσθυμος, όπως κάθε πρωί. Το ρολόι του έδειχνε πέντε και μισή και απ’ το παράθυρο του δωματίου του αχνόφεγγε η μέρα. Ο κόκορας του γείτονα άργησε σήμερα να διαλαλήσει το ξημέρωμα. Παραξενεύθηκε. Κάθε πρωί τον ξυπνούσε και αυτός ήταν η αιτία των λογομαχιών, που είχε, με τον οικοδεσπότη του, αλλά όχι αυτές τις μέρες.
Αυτές τις μέρες τον περιμένει μάταια να ενοχλήσει τα αυτιά του στο στάδιο του τελευταίου ύπνου του. Αλήθεια σκέφτηκε, πόσες μέρες έχει να λαλήσει; Μήπως του συνέβη κανένα κακό;
Άλλες εποχές θα ντύνονταν αθόρυβα για να μην ξυπνήσει την γυναίκα του και θα κατηφόριζε μέχρι το ψιλικατζίδικο, να αγοράσει την εφημερίδα του και θα έμπαινε στο καφενεδάκι του Χρηστάρα, για να παραγγείλει τον καφέ του σκέτο.
Όμως τώρα, εδώ και μέρες, αδυνατεί να πραγματοποιήσει αυτή την μικρή του απόλαυση, όχι από άλλο λόγο αλλά από έναν αόρατο εχθρό που τον αποκαλεί μοναξιά και νοσταλγία.
Μοναξιά αφού η γυναίκα του βάλθηκε να ανατρέψει όλο το σπιτικό καθώς πλησιάζει ο χειμώνας καθώς λέει και οι φίλοι του ακόμη βολοδέρνουν στις παραλίες και νοσταλγία, γιατί νοστάλγησε τους περιπάτους πιασμένοι χέρι- χέρι με τη γυναίκα του που τόσο αγαπούσε.
Στρυμωγμένος λοιπόν στη μικρή του γκαρσονιέρα, βασάνιζε τον εαυτό του, αφού δεν έβρισκε κάτι, που θα έκανε, ώστε να περάσει ευχάριστα μερικές ώρες, έστω ελάχιστες. Όμως ρουτίνα και μια από τα ίδια.
Χωρίς κέφι, άνοιξε εκείνο ντουλάπι που φύλαγε τα προσωπικά του αντικείμενα. Φωτογραφίες από το σχολείο του, από μερικές ωραίες παιδικές στιγμές. Το μυαλό του ταξίδεψε στο παρελθόν και αναπόλησε εκείνες τις εποχές, που παιδί, σκαρφίζονταν του κόσμου τις ζαβολιές, να βάλει χέρι το γλυκό, που η μάνα του το έκρυβε στου βοδιού το κέρατο, αλλά εκείνος πάντοτε το έβρισκε, λες και διάβαζε τη σκέψη της.
Ύστερα ο στρατός, ο λοχίας, που στην αρχή τον μισούσε, αλλά αργότερα έγιναν φίλοι, ο λοχαγός του, τα καψόνια, οι νεανικές βλακείες. Αργότερα, ο τήβεννος και η ορκωμοσία του και η επιστημονική του καταξίωση, αλλά όλα αυτά στο ντουλάπι του μυαλού του και στο συρτάρι της ντουλάπας του.
Αποφάσισε να τακτοποιήσει την αποθήκη του. Μέσα σε ένα κουτί, βρήκε σκονισμένα τα μυθιστορήματα που είχε αποφασίσει να τα διαβάσει στη σύνταξή του, αλλά η καθημερινότητα είχε απομακρύνει τους στόχους του για πολύ καιρό. Τα φύσηξε και ένα σύννεφο σκόνης σκοτείνιασε την αποθήκη. Όμως τα άφησε πάλι στο χαρτόκουτο. Ούτε αυτό θα του γέμιζε τις ώρες.
Ανέβηκε στο δωμάτιό του. Άνοιξε την τηλεόραση. Ο εκφωνητής σοβαρός ανακοίνωνε το καθημερινό αστυνομικό δελτίο Δολοφονίες, εγκλήματα, τροχαία με νεκρούς νέα παιδιά, πόλεμοι, σεισμοί, λοιμοί, καταποντισμοί. Σε άλλο κανάλι, αρπαχτές, απάτες, κλοπές δημόσιου χρήματος, κατηγορίες και αμφισβήτηση. Σε άλλο κραυγές και φωνές και διαπληκτισμοί πολιτικών προσώπων, στο ίδιο μοτίβο, ίδιες λέξεις σαν να αντιγράφουν τον αρχηγό τους, κάθε μέρα τα ίδια και απαράλαχτα . Άραγε πόση σημασία δίνουν οι εκπρόσωποί μας, πόσο πόνο καταπίνουν και πόση στήριξη παρέχουν στους άδικα πάσχοντες, στους συγγενείς τους, πόσο τρόμο περνούν οι ίδιοι στο κρεβάτι χωρίς οξυγόνο στα στήθη τους, πόση τραγωδία στην κοινωνία.
Ενώ αυτός καταριέται για την άδεια του ζωή στη ζεστασιά του σπιτιού του, στη θαλπωρή του, στην αποχαύνωσή του. Στη μιζέρια του.
Μ’ αυτές τις σκέψεις ντράπηκε για τις κοινωνικές ανισότητες και τις αδικίες και ατυχίες της ζωής. Σκέφθηκε ότι αυτός και η πλειοψηφία των βολεμένων δεν νοιάζονται για την κακομοιριά ή κακοτυχία των συνανθρώπων τους. Κρίμα.
Κούνησε το κεφάλι του δυνατά να αποτινάξει τις θλιβερές σκέψεις. Πήρε ένα ποτήρι έβαλε ουίσκι την αγαπημένη του ακριβή και σπάνια μάρκα, ξάπλωσε στο ανάκλιντρό του, ρούφηξε με δύναμη το πούρο του, φύσηξε δυνατά να διώξει τα νέφη που σκέπασαν τον ορίζοντά του και ανοίγοντας το ραδιόφωνο έπεσε επάνω στον «Κομαντάντε Τσε Γκεβάρα» με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου.
Αυτό μάλιστα σκέφθηκε μου ταιριάζει γάντι στην περίπτωση. Είναι επαναστατικό, ανατρεπτικό, δυναμικό, κάτι σαν τον Ύμνο των εξεγερμένων.
«Πόσο μου ταιριάζει» σκέφτηκε. Θα μπορούσε να είμαι κι εγώ ένας Τσε Γκεβάρα, αλλά οι συνθήκες δεν ευνοούν. Χαμογέλασε. Μια δυνατή γουλιά ουίσκι, ηρέμησε τον είναι του.
Ακολουθήστε το 
