Στα χρόνια της χούντας υπηρετούσε σε ένα περιφερειακό Αστυνομικό Τμήμα της Θεσσαλονίκης ένας Ενωμοτάρχης, με τσιγκελωτό μουστάκι, «προαχθείς επ’ ανδραγαθεία», κατά τα χρόνια του εμφυλίου πολέμου, καλοκάγαθος αλλά τελείως, μα τελείως αγράμματος.
Του Κων/νου Τζέκη
Μεγάλης ηλικίας και κοντά στη συνταξιοδότησή του, εκτελούσε υπηρεσία Αξιωματικού Υπηρεσίας, αλλά πάντοτε μαζί με κάποιον νεότερό του γραμματιζούμενο, για να κάνει ο τελευταίος και τη σχετική λάντζα.
Μια μέρα καθώς εκτελούσε την υπηρεσία του, καθήμενος και στρίβοντας τη καγκελωτή του μουστάκα, έφεραν οι Χωροφύλακες (τότε υπήρχε η Χωροφυλακή) έναν πιτσιρικά κοντά στα 12 χρόνια, που είχε κλέψει κάτι από ένα περίπτερο.
Πίσω από το γραφείο του κυρίου Ενωμοτάρχη, υπήρχε την ημέρα εκείνη ένα μεγάλο χασαπομάχαιρο, από αυτά που ο χασάπης με μια κομματιάζει το μοσχάρι.
Ο βαθμοφόρος αυτός αποφάσισε να επιληφθεί. «Με ποιο χέρι έκλεψες»; Ρωτάει το έντρομο παιδάκι. «Μ’ αυτό κύριε» του απαντά ο νεαρούλης δείχνοντας το δεξί του χεράκι. «Βάλτο πάνω στο τραπέζι», λέει επιτακτικά του παιδιού και «γύρνα το κεφάλι σου από την άλλη». Παίρνει το χασαπομάχαιρο ο αθεόφοβος, και το σηκώνει ψηλά.
Ο νεαρούλης άρχισε να τρέμει από το φόβο του και ξαφνικά δίνει ένα σάλτο και πηδά από το ανοιχτό παράθυρο του ισογείου, όπου στεγάζονταν η Αστυνομία.
Ο Κύριος Ενωμοτάρχης, ατάραχος κατέβασε το μαχαίρι, κάθισε στην καρέκλα του και στρίβοντας το μουστάκι του, αποφάνθηκε εμβριθώς ότι αυτό το καλόπαιδο δεν θα κλέψει ποτέ του.
Βλέπετε είχε εφαρμόσει την σωφρονιστική που του δίδαξε ο πόλεμος και η αγριότητά του η οποία άλλωστε επιβραβεύθηκε και με γαλόνια.
Στη σημερινή εποχή πολλοί από εμάς αναρωτιούνται γιατί υπάρχει τόση βιαιότητα στις οικογένειες αλλά και στις ανθρώπινες σχέσεις.
Θα πρέπει να συμφωνήσουμε κατ’ αρχή, ότι το περιβάλλον και οι κοινωνικές σχέσεις χτίζουν ανθρώπους βίαιους ή πράους. Παράδειγμα τα απολυταρχικά καθεστώτα. Η Ελληνική κοινωνία ήταν έκπληκτη από τη βιαιότητα αλλοδαπών που εισήλθαν στη χώρα μας ιδία προ εικοσαετίας περίπου, όπως οι Γεωργιανοί, οι Ρουμάνοι και άλλες γειτονικές βαλκανικές χώρες. Από την άλλη, δημοκρατικά καθεστώτα, όπως οι βόρειες σκανδιναβικές χώρες, κατοικούνται από πράους και ήσυχους πολίτες, αφού η κοινωνία τους είναι δημοκρατική και ασφαλώς δικαιότερη από τη δική μας.
Άλλωστε είναι γνωστό ότι η Αστυνομία σε απολυταρχικά καθεστώτα κάνει ευκολότερα τη δουλειά της και δυσκολεύεται στις δημοκρατίες.
Από την άλλη, κανείς δεν δίδαξε στους ανθρώπους άλλων πολιτισμών που διαβιούν σε πολιτισμένες και ανεπτυγμένες κοινωνίες πχ των μουσουλμάνων, ότι η γυναίκα έχει ισότιμη θέση στην κοινωνία και δεν είναι υποχείριο κανενός άνδρα, ούτε ιδιοκτησία τους.
Έτσι μεγαλώνοντας σε περιβάλλοντα με τις γυναίκες υποδεέστερες αρνούνται να δεχθούν αυτή την εξέλιξη, με αποτέλεσμα βιαιότητα, εγκλήματα, οικογενειακά δράματα.
Το ίδιο φυσικά συμβαίνει και στη χώρα μας. Βίαιες οικογένειες, δημιουργούν βίαια παιδιά τα οποία θα συμπεριφερθούν σ’ ανάλογες περιπτώσεις.
Τελικά οι άνθρωπο γεννιούνται αμαθείς και όχι ανόητα βίαιοι. Γίνονται τέτοιοι μέσα στο περιβάλλον που επιβιώνουν.