Κυβέρνηση και Αντιπολίτευση κάνουν λογαριασμό και όσοι θεωρούν το εαυτό τους κερδισμένο, δεν ασχολούνται με τις λεπτομέρειες, ενώ οι άλλοι αναζητούν την αιτία της μη αποδοχής των εξαγγελιών τους στις δημοσκοπήσεις..
Του Κων/νου Τζέκη
Όμως υπάρχει και μια άλλη παράμερος. Οι μεν της Αντιπολίτευσης είναι ανακουφισμένοι, αφού δεν έχουν πλέον υποχρέωση να εφαρμόσουν τις παχυλές υποσχέσεις τους, οι δε της Κυβέρνησης, προβληματισμένοι θέλουν να ξεχάσουν τις εξαγγελίες τους, για εύκολη πορεία της χώρας και ανάταση και χρήμα με ουρά και επιτυχίες.
Προσπαθούν με σοβαρότητα – αλήθεια που ήταν τόσα χρόνια- να πείσουν για δυσκολίες και δύσβατα μονοπάτια, που πρέπει να βαδίσουμε, αλλά που γι’ αυτά τα δύσβατα μονοπάτια κατηγορούν τους άλλους που τους θέτουν στο περιθώριο.
Στο παράξενο αλλά γνώριμο σκηνικό υπάρχουν και αυτοί που δεν ξεχνούν τις υποσχέσεις. Και ο Άγιος θέλει το τάμα του. Είναι αυτοί, οι ελάχιστοι αιθεροβάμονες, που θεώρησαν, ότι μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα για καλύτερες μέρες. Σίγουρα οι αλλαγή είναι απαραίτητη αφού όταν τραβάς το κάρο κουράζεσαι και πρέπει να αντικατασταθείς, αλλά το να ελπίζεις αλλαγές χωρίς κόπο ίσως είναι ανεφάρμοστο σενάριο.
Είναι αυτοί, που σε λίγο καιρό, θα αρχίσουν στην αρχή δειλά- δειλά να αμφισβητούν τα νέα τους πρότυπα και αργότερα με μεγαλύτερη ένταση να απαιτούν και να διαδηλώνουν προσπαθώντας να πιέσουν προς το συμφέρον τους.
Οι Κυβερνώντες γνωρίζουν ότι αν τάξεις θα πρέπει κάτι να δώσεις διαφορετικά θα πρέπει να ενισχύσεις τα Ματ αφού θα τους χρειασθούν
Ίσως είναι ευχή και κατάρα της Δημοκρατίας, αλλά και διέξοδο στο θυμό του λαού. Πιστεύεις, θαυμάζεις, ψηφίζεις, περιμένεις, απογοητεύεσαι, απαιτείς, διαδηλώνεις, ψηφίζεις, τιμωρείς και η ζωή αέναα κάνει τον κύκλο της ώσπου να πάψεις πλέον να αφουγκράζεσαι. Ούτε και τώρα μπορείς να αφουγκρασθείς απλά πιστεύεις ότι η εικονική πραγματικότητα που ζεις είναι αληθινή και περιμένεις ή και σπρώχνεις τον καιρό να έρθει η άνοιξη, αλλά δυστυχώς είναι πολύ βαρύς ο χειμώνας και διαρκεί αιώνες.
Από την άλλη οι ψηφοφόροι θυμούνται την εποχή των παχυλών αγελάδων και τις παροχές αφειδώς. Τότε πολλοί υποψιάζονταν ότι τρώγαμε τα δανεικά αλλά πιστεύαμε ότι θα μας τα χάριζαν. Θυμάμαι μια οικογένεια που δανείσθηκε υπέρογκο ποσό και μετά την χρεωκοπία της, ο πάτερ φαμίλιας υποστήριζε πως δανείσθηκε γιατί πίστευε ότι θα του χάριζαν το δάνειο!!!
Ύστερα ήρθε η κρατική χρεωκοπία. Να σημειώσω ότι δεν χρεωκόπησαν οι πολίτες, αφού αυτοί μασούσαν ακόμη τις παροχές αλλά χρεωκόπησε το κράτος. Φορτωμένο υπαλλήλους συνήθως χωρίς προσόντα. Χιλιάδες εργαζόμενοι σε εταιρείες που τις πτώχευαν απεργώντας διαρκώς οι συνδικαλιστές για να γίνουν υπάλληλοι . Ουσιαστικά πάλι χρεωκόπησαν οι πολίτες μέσω του κράτους.
Τώρα οι εξαγγελίες παροχών κρατούν τους πολίτες δύσπιστους και τους εξαγγέλλοντες με την απορία στο πρόσωπό τους, αφού δεν μπορούν να κατανοήσουν αυτοί που μας διοικούν με καταθέσεις σε ξένες τράπεζες γιατί ο λαός δεν τσιμπάει.
Απλά ο λαός ανδρώθηκε και περιμένει άλλα από τους άνεργους εθνοσωτήρες μας. Περιμένει αλήθεια, συνέπεια, καθαρές κουβέντες, δικαιοσύνη, ηθική και φιλοπατρία.
«Στην εύφορη κοιλάδα των υποσχέσεων, πολλοί περιμένοντας πέθαναν από την πείνα», έλεγε ο γκάγκστερ Αλ Καπόνε.
Έχει δίκιο ο κύριος αυτός αλλά κάπου μας τα χαλάει. Μιλάει για εύφορη κοιλάδα. Εύφορη σημαίνει εργασία, κόπος, αγωνία, κούραση για να γίνει η κοιλάδα εύφορη. Όμως τα κόμματά μας μας υπόσχονται παροχές, χρήμα με ουρά και εμείς θα καθόοοοομαστε.
Κούνια που μας κούναγε!!
Ακολουθήστε το 
