Κάτι ανάλογο παρατηρείται και από καλλιτέχνες έσχατης έκδοσης που αρέσκονται να διακωμωδούν και να βλασφημούν τα θεία, τον παντοδύναμο τριαδικό Θεό μας, την Παναγία και τους αγίους και ό,τι είναι ιερό για τη θρησκεία μας.
Τάσος Σεμίζογλου
Επικαλούνται επιχειρήματα περί ελευθερίας, ελεύθερης έκφρασης, δικαιωμάτων κ.λ.π. Ο λαός μας στη συντριπτική του πλειοψηφία είναι χριστιανοί Ορθόδοξοι, αυτό προστατεύεται απ’ το Σύναγμα (άρθρο 3). Ο βλάσφημος πρωτίστως βλάπτει τον εαυτό του. Ούτε ο τριαδικός Θεός μας, ούτε η Παναγία μας έχουν ανάγκη υπεράσπισης, ούτε βέβαια χρειάζονται συνήγορο.
Όταν η βλασφημία επιχειρείται σε δημόσιο χώρο ( εν προκειμένω στην Εθνική Πινακοθήκη) το κόστος λειτουργίας της οποίας επιβαρύνει το σύνολο του λαού άρα κατά μείζονα λόγο την Ορθόδοξη πλειοψηφία του τότε οφείλουμε να αντιδράσουμε. Αν δεν αντιδράσουμε, ταυτιζόμαστε με το βλάσφημο και βέβηλο. Αυτή η μορφή βίας που ασκήθηκε από το βουλευτή είναι καθ’ όλα επαινετή, θεμιτή και για μας τους πιστούς άγια και παράδειγμα πρός μίμηση.
Η προκλητικότητα του καλλιτέχνη, των υποστηρικτών του μηδέ της υπουργού πολιτισμού εξαιρουμένης είναι πολύ μεγαλύτερη των εμπόρων και αργυραμοιβών που συναλλάσσονταν στο προαύλιο του Ιερού Ναού την εποχή του Χριστού. Και εκείνοι ήταν βλάσφημοι, ασκήθηκε βία από τον Κύριο, διότι ο Θεός μας δεν είναι μόνο καλοσύνη και αγάπη, αλλά και δικαιοσύνη. Και η βία που ασκήθηκε από τον Κύριο ήταν πολύ μεγαλύτερη από τη βία του βουλευτή (αναποδογύρισε τους πάγκους με τα χρήματα και το χρυσό, τα καθίσματά τους και τους εξεδίωξε απ’ το Ναό)
Άρα ο Θεός μάς δίδαξε να αντιδρούμε τοιουτοτρόπως, όταν η θρασύτητα και η προκλητικότητα της βλασφημίας, της ύβρεως είναι προ των θυρών. Όταν ο Κύριος χρησιμοποίησε πολύ μεγαλύτερη βία από τη βία του βουλευτή για μικρότερο παράπτωμα, για το μεγαλύτερο παράπτωμα που περιέπεσε ο καλλιτέχνης άραγε τι είδους και ποιάς έντασης βία επιβάλλεται εμείς σαν χριστιανοί Ορθόδοξοι να χρησιμοποιήσουμε; Όταν συγκρούεται ο ανθρώπινος με το θείο νόμο πρέπει να πειθαρχήσουμε στο θείο νόμο και να αντιδράσουμε όπως ο βουλευτής.
Οι βλάσφημοι και οι υποστηρικτές τους συμπεριφέρονται όπως οι υποκριτές Φαρισαίοι της εποχής του Χριστού. Μπροστά στα μάτια τους ο Κύριος επιτέλεσε το θαύμα το Σάββατο και αυτοί τον επέκριναν για παραβίαση της ιερής αργίας του Σαββάτου. Το Σάββατο το είδαν, όχι όμως το θαύμα! Είπε ο άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς: τρία είναι τα είδη της αθεΐας 1) οι άφρονες που λένε ’’ουκ έστι Θεός’’ 2) οι αιρετικοί όλων των αποχρώσεων και παραλλαγών 3) αυτοί που ακούν και βλέπουν τη βλασφημία να διαφημίζεται και να επαίρεται χωρίς καμία αιδώ και αντί να αντιδράσουν σιωπούν. Ποτέ στην ιστορία (για το Ισλάμ ούτε λόγος να γίνεται) οι βέβηλοι και βλάσφημοι των θείων δεν έμειναν ατιμώρητοι.
Υπενθυμίζω ότι στην αρχαία Αθήνα (πολύ πιο δημοκρατικό πολίτευμα από το σημερινό) οι βλάσφημοι και βέβηλοι καταδικάζονταν από την εκκλησία του δήμου και η ποινή ήταν θάνατος και μάλιστα χωρίς χάρη, εκτελούνταν! Παράδειγμα η καταδίκη των στρατηγών από την εκκλησία του δήμου σε θάνατο και η εκτέλεση της ποινής μετά τη νικηφόρα ναυμαχία στις Αργινούσες νήσους. Η κατηγορία: μη περισυλλογή των νεκρών από τη θάλασσα. Για πιό λόγο οι μάρτυρες επί Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας μαρτύρησαν; Διότι με την απάντηση «χριστιανός ειμί» ομολογούσαν το αληθινό Θεό και αρνούνταν να προσκυνήσουν τον Καίσαρα ως θεό.
Όσον αφορά το βουλευτή Παπαδόπουλο: Μη θλίβεσαι εν Χριστώ αδελφέ που πιθανόν στο τέλος θ’ απομείνεις μόνος, χωρίς καμία υποστήριξη. Και ο Κύριος ήταν μόνος στην ανηφοριά τού Γολγοθά, μαζί του μόνο η μητέρα Του και ο αγαπημένος μαθητής Του. Βία χρησιμοποίησε και ο μακαριστός γέρων Φλωρίνης π. Αυγουστίνος Καντιώτης (στα καρναβαλικά δρώμενα, στα καλλιστεία κ.λ.π.), επρόκειτο για θεμιτή ιερή βία.
Ακολουθήστε το 
