«Στη ζωή μου» έγραψε ο Νίκος Καζαντζάκης, «οι πιο μεγάλοι μου ευεργέτες στάθηκαν τα ταξίδια και τα ονείρατα.,»
Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος *
Τη φράση αυτή την βίωσα και τη βιώνω κάθε φορά που ταξιδεύω εντός και εκτός Ελληνικών συνόρων και κάθε πρωινό που ξυπνάω εδώ στην Πατρίδα ή κάπου στο εξωτερικό και έχω δει ένα ενδιαφέρον όνειρο τη νύχτα που μόλις τέλειωσε.
Βιώναμε δύσκολες μέρες με τον συνεχιζόμενο Ρώσο-Ουκρανικό πόλεμο, με τις καλπάζουσες στα ύψη τιμές στην βενζίνη, στο ρεύμα και σε προϊόντα καθημερινής ανάγκης και τα απειλητικά και ξεχασμένα για πολλά χρόνια επίπεδα πληθωρισμού σε Ελλάδα, Ευρώπη και Διεθνώς…
Και αναπάντεχα βιώσαμε την Σιδηροδρομική τραγωδία στα Τέμπη με 57 νεκρούς και δεκάδες τραυματίες που ανέδειξε θανατηφόρες ελλείψεις, αβλεψίες και παραλείψεις των Κυβερνήσεων, διαδοχικά, Σημίτη, Καραμανλή, Παπανδρέου, Σαμαρά-Βενιζέλου, Τσίπρα-Καμμένου, Μητσοτάκη…
Οι συζητήσεις πριν την Τετάρτη 1η Μαρτίου, πριν την τραγωδία των Τεμπών, έβλεπαν την 9η Απριλίου Εθνικές εκλογές χωρίς πλέον την παρουσία του πρώην Πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή…
Αφού παρακολούθησα τις πρωινές κοκορομαχίες στα κανάλια χθες βράδυ Κυριακή 5η Μαρτίου κοιμήθηκα και στο όνειρό μου βρέθηκα ξαφνικά σε μια χώρα όπου η λέξη «ευλογία» δεν αρκεί στην προσπάθεια περιγραφής της καλλονής που την χαρακτηρίζει…
Ατέλειωτες ακρογιαλιές, αμέτρητα μικρά και μεγάλα νησιά, να λούζονται στον ήλιο καθώς η θάλασσα τα χαϊδεύει ασταμάτητα…
Ψηλά βουνά, το ψηλότερο έδρα μιας δωδεκάδας Θεών στολισμένα με καταπράσινα δάση, πεδιάδες και μαζί οροπέδια για να μεγαλώνουν ευλογημένα φρούτα, λαχανικά, εσπεριδοειδή, και πολλά άλλα δημητριακά…
Νύχτες μαγικές κάτω από τον έναστρο ουρανό, χειμώνας χωρίς πολλές παγωνιές, άνοιξη χαρά θεού.
Και σε αυτό «το περιβόλι του Θεού» είδα να κατοικεί ένας Λαός «περιούσιος» περήφανος για το παρελθόν του που χάνεται στα βάθη της ανθρώπινης ιστορίας, περήφανος για τους προγόνους, περήφανος για την διαχρονική προσήλωσή στη Λευτεριά και στη Δικαιοσύνη…
— Λαός που τραγουδάει ότι «ο τράχηλος του ζυγό δεν υποφέρει»
— που πολέμησε επίδοξους κατακτητές από τα βάθη της Ιστορίας μέχρι πρόσφατα,
— που αντιστάθηκε στην καταπίεση και την υποβολή,
—-που τσάκισε τον φασισμό εκεί στα ψηλά βουνά με τα καταπράσινα δάση…
—- που με τραγούδι κατόρθωνε να μειώνει τον πόνο, αυξάνοντας τη χαρά,
—- που γέννησε τον φτερωτό θεό του έρωτα
—- που όργωσε θάλασσες, διάβηκε πεδιάδες, σκαρφάλωσε σε χιονισμένα βουνά δίνοντας φως και γνώση και Τέχνες εκεί που έλειπαν, βελτιώνοντας τα εκεί που ήδη υπήρχαν…
Είδα, στο όνειρό μου που έγινε εφιάλτης, αυτό το περιβόλι να μαραζώνει, τον περήφανο Λαό να κλαίει τη μοίρα του καθισμένος στα καφενεία, στις καφετέριες και στους σπιτικούς καναπέδες, να ψάχνει την ΕΛΠΙΔΑ εισπράττοντας «Θα, Θα, Θα…» να γονατίζει εξουθενωμένος από την απογοήτευση, το ψέμα, τη λαμογιά και μισό εκατομμύριο νέους άνδρες και γυναίκες επαγγελματίες και επιστήμονες της Εθνικής μας αφρόκρεμας να παίρνουν το δρόμο της ξενητειάς για μια ακόμη φορά…
Είδα αυτόν τον «περιούσιο» Λαό κομμένο στα τρία:
—- το πρότο μέρος με κεφαλές που κοσμούν γκρίζα και άσπρα μαλλιά και με Τραπεζικούς λογαριασμένους σχεδόν μηδενισμένους…
— το δεύτερο μέρος με εργαζόμενους να «νομίζουν ότι εργάζονται και ότι αμείβονται» ευχόμενοι το αύριο να μην είναι χειρότερο από το σήμερα που είναι χειρότερο από το χτες…
— και το τρίτο μέρος να οδηγεί πανάκριβα αυτοκίνητα, να χαίρεται ακρογιαλιές και νυχτερινά μαγαζιά, να ζει αποδεικνύοντας «πέραν κάθε αμφιβολίας» ότι ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΑΡΕΙ ΧΑΜΠΑΡΙ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙΣ ΣΤΑΑΛΛΑ ΔΥΟ ΜΕΡΗ…
Ξύπνησα σήμερα Δευτέρα 6 Μαρτίου και σκέφτομαι «ήταν όνειρο αυτά που είδα;»
Σκέφτομαι ότι τέτοια χώρα και τέτοιος Λαός που είδα στο όνειρό μου μάλλον ΔΕΝ υπάρχουν…
Καθώς θρηνούμε νεκρούς στα Τέμπη και έχουμε εξοργιστεί με τα όσα μας έκαναν και μας κάνουν οι Πολιτικοί μας περιμένοντας το Πάσχα το 2023 και στον ξύπνιο μου σκέφτομαι:
Ωραίο «όνειρο» θα ήταν να τελειώσουμε με την ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΟΚΡΑΤΙΑ να σταματήσουν τα Κόμματα να προτείνουν για Τοπική, Περιφερειακή και Κεντρική Εξουσίας υποψηφίους συγγενείς πρώτου και δεύτερου βαθμού με άτομα που θήτευσαν σε αντίστοιχους θώκους εξουσίας..
Ωραίο «ονειρο» θα ήταν να τελειώσουμε με τους ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ της Πολιτικής ζωής και να απαγορευθεί σε όσους θήτευσαν 2 φορές σε θώκο εξουσίας Τοπικού, Περιφερειακό και Εθνικό επίπεδο να συνεχίσουν την πολιτική τους «καριέρα»…
Τι ωραίο «όνειρο» θα ήταν να χάνουν το δικαίωμα ψήφου τα άτομα άνω των 25 ετών που δεν κόλλησαν ένσημα εργασίας τα τελευταία 5 χρόνια (εξαιρουμένων των συνταξιούχων, των φοιτητών και όσων αποδεδειγμένα ψάχνουν αλλά ΔΕΝ βρίσκουν επικερδή απασχόληση εξαιτίας της οικονομικής δυσπραγίας που χαρακτηρίζει την Πατρίδα μας τα τελευταία δεκατρία χρόνια από τότε που υποταχθήκαμε στα Μνημόνια και οδήγησε μεγάλο μέρος της επιστημονικής και επαγγελματικής μας αφρόκρεμας να ξενιτευθεί…)
Στο σημείο αυτό όχι μόνο οι επιτήδειοι και πονηροί αλλά μαζί τους και κάποιοι «απονήρευτοι» συμπολίτες θα μου πούνε ότι τέτοιες προτάσεις καταργούν την ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και ισονομία των πολιτών και θα χαθεί και πολύτιμη πολιτική εμπειρία που κατέχουν οι «ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ πολιτικοί»…
Θα τους απαντήσω:
Η Ιστορία διδάσκει ότι η μακρόχρονη κατοχή θώκων εξουσίας ΔΕΝ ωφελεί τους Λαούς αλλά τους «Κατέχοντες την Εξουσία Άρχοντες…»
Μου αρέσουν πολύ τα νυχτερινά όνειρα και ανέχομαι ακόμη και εφιάλτες εφόσον είναι «διδακτικοί και μου ανοίγουν τα μάτια» και πιστεύω ότι καιρός είναι να κάνουμε και όνειρα όντας ξύπνιοι, όπως αυτό που είδα χθες, εάν επιθυμούμε να βγούμε από το τέλμα όπου προφανώς έχουμε βουλιάξει με τις επιπόλαιες πολιτικές μας επιλογές Οικογενειών και Συγγενών..
Μήπως είμαι υπερβολικός;
Ακολουθήστε το 
