Γράφει η Ουρανία Στυλιάδου
Ένα από τα «όνειρα» κάθε κοριτσιού, καθώς μεγαλώνει, (εκτός ίσως από το να γίνει μπαλαρίνα) είναι να αποκτήσει πλούσια μακριά μαλλιά με μπούκλες πυκνές που θα μπορεί να τις δαμάζει και να τις αλλάζει στυλ άλλοτε με το πιστολάκι, άλλοτε με κάποιο άλλο αξεσουάρ.
Θυμάμαι που φορούσα καλσόν στο κεφάλι, προσποιούμενη πως πρόκειται για αλογοουρά. Συνήθως η αλογοουρά ήταν ροζ και περιφερόταν από εδώ και από εκεί, καθώς την φλουτάριζα με τα χέρια μου, σπάζοντας τα νεύρα της αδερφής μου. Αυτή βλέπεις δεν ήθελε να γίνει μπαλαρίνα, ήθελε να γίνει γιατρός.
Η Μαρία (κόρη φίλης μου), έφηβη τώρα πλέον, είναι ένα από αυτά τα κορίτσια που θέλουν να μακραίνουν τα μαλλιά τους όχι όμως για να τα φτιάχνουν μπούκλες ή να τα ισώνουν, να τα βάφουν και να τα πιλατεύουν ποικιλοτρόπως.
Ο στόχος είναι άλλος, ο στόχος είναι τα μαλλιά της να … «χαρίσουν δύναμη».
Μην απορείς και μην γελάς, αλήθεια σου λέω. Γίνεται.
Ο Πανελλήνιος Σύλλογος γυναικών με Καρκίνο μαστού «Άλμα Ζωής» τα τελευταία 7 χρόνια υλοποιεί το πρόγραμμα δωρεάς μαλλιών «Χάρισε Δύναμη» με στόχο την παροχή περουκών σε γυναίκες ασθενείς με καρκίνο που βρίσκονται υπό χημειοθεραπεία
και είναι άξιο λόγου το γεγονός ότι έχει καταφέρει να συλλέξει πάνω από 50.000 κοτσίδες και 770 γυναίκες να έχουν πάρει τη δική τους περούκα μέσω του προγράμματός.
Όταν η Μαρία είχε ακούσει πρώτη φορά για το πρόγραμμα αυτό, αν και παιδί ακόμα, δεν μπόρεσε να μείνει αδρανής.
Με τη συνδρομή της μητέρας της ξεκίνησε να φροντίζει τα μαλλιά της όπως πρέπει και όταν μάκρυνα σε σημείο που πληρούνταν οι προδιαγραφές, πήγε στο κομμωτήριο (μπορείς να πας σε όποιο κομμωτήριο θέλεις). Χωρίς δεύτερη σκέψη, χωρίς δισταγμό. Μόνον χαρά είχε κατακλύσει την τρυφερή της ψυχή μπροστά στο καλό που ετοιμαζόταν να κάνει.
Ναι. Δεν είναι δεδομένο ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν μία καλή υγεία, δεν είναι δεδομένο ότι όλοι έχουν μαλλιά, δεν είναι δεδομένο ότι μπορούν να προβούν στην αγορά μιας περούκας για να καλύψουν την τριχόπτωση από τις χημειοθεραπείες.
Στην Ελληνική κουλτούρα, οι τρίχες υπήρξαν (ανέκαθεν θεωρώ) σύνδεσμος και κάτι κατώτερο (π.χ είναι τρίχας), με κάτι που σου προκαλεί αποστροφή (όπως όταν βρίσκεις μία τρίχα στο πιάτο με το φαγητό σου) ή ακόμα και με κάτι που δεν αξίζει να ασχοληθείς μαζί του (π.χ με τρίχες θα ασχολούμεθα τώρα, σαν την τρίχα από το ζυμάρι κοκ).
Κι όμως έρχεται εκείνη η ώρα που «η τρίχα» δικαιώνεται, παίρνει την εκδίκησή της και σκορπά δύναμη και χαμόγελα στα πρόσωπα γυναικών που αντιμετωπίζουν δύσκολες καταστάσεις.
Ακόμα και τώρα, ακόμα και σήμερα σε μία εποχή που μας αρέσει να γκρινιάζουμε για τις παντός είδους κρίσεις που βιώνουμε, για την οικονομική δυσχέρεια που αντιμετωπίζουμε, υπάρχει τρόπος να βοηθήσουμε. Προσφορά και συνεισφορά δε σημαίνει κατ’ ανάγκη χρήματα.
Ας κάνουμε λοιπόν, όσοι μπορούμε, το άλμα και ας δώσουμε δύναμη μέσα από τις τρίχες, μέσα από τα μαλλιά μας.
Αν ενδιαφέρεσαι μπορείς εύκολα να βρεις κάθε λεπτομέρεια κάνοντας μία αναζήτηση στο ίντερνετ.
Η Μαρία (ή η Έλενα, η Άννα, η Κατερίνα κοκ) με την ενέργεια να χαρίσουν τα μαλλιά τους όχι μόνον βοηθούν έναν συνάνθρωπο αλλά «θωρακίζονται» και οι ίδιες απέναντι στις δυσκολίες της ζωής αντιλαμβανόμενες από νωρίς ότι, η ζωή δεν είναι ρόδινη για όλους.
Καλά κουρέματα
Ακολουθήστε το 
