Εκπληκτικό φαινόμενο προχτές στην ελληνική βουλή: Ο πρωθυπουργός ζήτησε δημόσια συγγνώμη από τον ελληνικό λαό για τα λάθη τόσο της δικής του πολιτικής παράταξης, όσο και των προηγούμενων κυβερνήσεων με αντίπαλα κόμματα. Ίσως ήταν η πρώτη φορά στα ελληνικά χρονικά που γίνεται κάτι τέτοιο, αφού η πολιτική τα τελευταία τουλάχιστον χρόνια έχει συνδεθεί με τις ψεύτικες και ανεκπλήρωτες προεκλογικές υποσχέσεις (λαγούς με πετραχήλια όπως λέγονται), τις μετεκλογικές «κωλοτούμπες», υποκριτικές αερολογίες και παραπλανητικές δηλώσεις, ρουσφέτια, αδιαφάνεια, παραγραφή αδικημάτων, ευνοϊκά και «φωτογραφικά» νομοσχέδια σε ημέτερους, ακόμα και με εθνικές «προδοσίες».
Δύσκολα ο λαός θα πειστεί, εάν αντί για λόγια δεν δει έμπρακτη μετάνοια και ανάλογα έργα. Μέχρι τότε δικαιούμαστε να είμαστε άπιστοι Θωμάδες και να μη ξεχνάμε την παλιά παροιμία «Ο λύκος κι αν εγέρασε, κι άσπρισε το μαλλί του, ούτε τη γνώμη άλλαξε ούτε την κεφαλή του».
Σήμερα, λοιπόν, είναι μέρα που ζητάμε συγγνώμη και συγχώρηση.
Στην πραγματικότητα αυτό είναι το νόημα και η πεμπτουσία της χριστιανικής μας πίστης. Το είπε ο ίδιος ο Χριστός, ο ιδρυτής της θρησκείας μας, με την παραβολή του Άσωτου Γιού. Σ’ αυτήν την παραβολή το κύριο θέμα δεν είναι η συγχώρηση, αλλά η έμπρακτη μετάνοια, που προηγήθηκε πριν ο αμαρτωλός και άσωτος γιος ζητήσει συγγνώμη. Ας θυμηθούμε τι είπε ο Χριστός, όπως γράφει στο κατά Λουκά Ευαγγέλιο στο κεφάλαιο 15:
«Είπε δε, κάποιος άνθρωπος είχε δυο γιους. και είπε ο νεότερος από αυτούς προς τον πατέρα, «Πατέρα, δώσε μου το μέρος της περιούσιας που μου ανήκει». Και μοίρασε σ’ αυτούς τα υπάρχοντα του. Και μετά από λίγες ημέρες, ο νεότερος γιος, αφού μάζεψε τα πάντα, έφυγε σε χώρα μακρινή. και εκεί διασκόρπισε την περιούσια του ζώντας άσωτα. Αφού δε δαπάνησε τα πάντα, έγινε μεγάλη πείνα στην χώρα εκείνη και αυτός άρχισε να στερείται. Τότε πήγε και προσκολλήθηκε σε ένα από τους πολίτες εκείνης της χώρας. ο οποίος τον έστειλε στα χωράφια του για να βόσκει γουρούνια. Και επιθυμούσε να γεμίσει την κοιλιά του από τα ξυλοκέρατα τα οποία έτρωγαν τα γουρούνια. και κανένας δεν έδινε σ’ αυτόν. Και αφού ήρθε στον εαυτό του είπε: πόσοι μισθωτοί του πατέρα μου έχουν περίσσιο ψωμί και εγώ χάνομαι από την πείνα! Θα σηκωθώ και θα πάω στον πατέρα μου, και θα του πω, «πατέρα αμάρτησα στον ουρανό και ενώπιον σου. και δεν είμαι πλέον άξιος να ονομαστώ γιος σου. κάνε με σαν ένα των μισθωτών σου.» Και σηκώθηκε και ήλθε προς τον πατέρα του. Ενώ δε ήταν ακόμα μακριά, τον είδε ο πατέρας του και τον σπλαχνίστηκε και τρέχοντας έπεσε πάνω στον τράχηλο του και τον καταφίλησε. Και είπε προς αυτόν ο γιος: πατέρα αμάρτησα στον ουρανό και ενώπιον σου, και δεν είμαι πλέον άξιος να ονομαστώ γιος σου. Και ο πατέρας είπε στους δούλους του, φέρτε έξω τη στολή την πρώτη και ντύστε τον και βάλτε δαχτυλίδι στο χέρι του και υποδήματα στα πόδια του. Και φέρτε και σφάξτε τον μόσχο τον σιτευτό, και αφού φάμε ας ευφρανθούμε. διότι αυτός ο γιος μου νεκρός ήταν και ξανάζησε. Και χαμένος ήταν και βρέθηκε. Και άρχισαν να ευφραίνονται».
Κάθε μέρα φυσικά πρέπει να είναι μέρες συγνώμης και συγχώρεσης, αλλά ας κάνουμε από σήμερα την αρχή. Άνθρωποι είμαστε σφάλματα κάνουμε φτάνει να μετανοήσουμε ειλικρινά και να ζητάμε ταπεινά συγνώμη από τον Θεό, τον συνάνθρωπο μας, από τον φίλο, τον αδελφό, την μητέρα, τον πατέρα. Ακόμα και οι γονείς πρέπει να ζητήσουν συγγνώμη από τα παιδιά, γιατί αν το καλοσκεφτούμε, κι αυτοί πολύ συχνά κάνουν λάθη και παραλείψεις.
Και να θυμόμαστε ότι χρειάζεται ένας δυνατός άνθρωπος για να πει Συγνώμη. Κι ένας ακόμη δυνατότερος για να Συγχωρέσει!
Να θυμηθούμε και το παλιό λαϊκό τραγουδάκι με την Δούκισσα:
«Άνθρωποι είμαστε και σφάλματα κάνουμε
όλοι σε τούτη τη ζωή
Είναι πολύ σκληρό, ο ένας απ’ τους δυο
τον άλλο να μην εννοεί».
Καλή Σαρακοστή και καλή δύναμη!
Ακολουθήστε το 
