Το θέμα είναι σοβαρής μορφής και μάλιστα απαλλαγμένο από τις επιβαρύνσεις μιας «δήθεν» διανοουμενίστικης προσέγγισης καθώς δεν είναι ακαδημαϊκό, δεν μου το έθεσε κανείς συνάδελφος ή κάποιος πετυχημένος επαγγελματίας που έχει διετέλεσε φοιτητής μου στα Πανεπιστημιακά αμφιθέατρα, ούτε καν κάποιος δημοσιογράφος από κάποιο από τα προσφιλή μου blogs (ως γνωστόν, από τα Ρ/Τ μπαλκόνια και παράθυρα απέχω εδώ και πολλά χρόνια).
Μου το έθεσε ο φίλος μου ο Πέτρος, ο ιδιοκτήτης του «καφέ μπαρ», τον οποίο βρήκα χτες να σερβίρει «take away» καφεδάκια και χυμούς στα χάρτινα κύπελλα καθώς έτσι τον υποχρεώνουν να κάνει οι απαγορεύσεις τύπου lockdown, που εφαρμόζονται για κάποιο χρονικό διάστημα, μετά χαλαρώνουν και επανέρχονται ξανά εδώ και 10 και βάλε μήνες…
Τη διεύθυνση του Πέτρου ΔΕΝ θα σας τη δώσω καθώς το θέμα μας είναι αρκετά εκρηκτικό και ο αυθορμητισμός του φίλου μου με οδηγεί στην ανάγκη προστασίας των δικών του «ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων».
Σε ότι ακολουθεί «ξεχάστε» τον Πέτρο αλλά διαβάστε προσεκτικά τα λεγόμενά μας…
—- Φίλε μου «Δάσκαλε», μου είπε ο Πέτρος, εγώ θυμάμαι την ημέρα του 1988 όταν πιεζόμενος ασφυκτικά από τον Πατέρα του σημερινού Πρωθυπουργού κ Μητσοτάκη μέσα στη Βουλή των Ελλήνων στη συζήτηση για τη συμφωνία με τον κ Ozal στο Davos ο Ανδρέας Παπανδρέου, έφερε την παλάμη στο στέρνο έσκυψε ελαφρά και είπε:
«Mea culpa…»
— Συμφωνώ Πέτρο του είπα και αναρωτιέμαι τι σου ήρθε στο μυαλό Ιανουάριο του 2021 εποχή της πανδημίας και μου ξεφούρνισες τέτοιο πολύ σοβαρό θέμα σήμερα;
— Παρακολουθείς, φίλε Γιώργο, με ρώτησε ο Πέτρος τις δυσκολίες που περνάμε, πέρα από πανδημία και όλα τα άλλα, με τα τερτίπια του γείτονα που θέλει σώνει και καλά να γίνει «χαλίφης, στη θέση του χαλίφη, συγνώμη Σουλτάνος, σαν τους παλιούς Τούρκους Σουλτάνους»;
— Φυσικά Πέτρο, του απάντησα άμεσα! Υπάρχει Έλληνας Ελληνίδα ή Ελληνόπουλο που δεν προβληματίζεται έντονα με τον κ Erdogan και τα γεωπολιτικά του παιχνίδια;
— Σου άνοιξα Γιώργο τη συζήτηση με αυτό το θέμα, καθότι θέλει σώνει και καλά η γειτόνισσα χώρα, Κράτος μέλος του ΝΑΤΟ και επίδοξο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης να κάτσουμε στο Τραπέζι και να… συζητήσουμε! Τι να συζητήσουμε; Πώς θα μοιράσουμε το Αιγαίο;
— Πέτρο πού το πας, ρώτησα
— Την πρώτη φορά που οι Έλληνες και οι Ελληνίδες ακούσαμε το ιστορικό πια «Mea Culpa» ήταν όταν το εκστόμισε ο Ανδρέας Παπανδρέου στις 6 Ιουνίου 1988 στη συζήτηση για την πρόταση δυσπιστίας στην Κυβέρνηση που κατέθεσε η Ν.Δ. για τον χειρισμό του Κυπριακού στο Νταβός καθώς παραδέχθηκε ότι ήταν «σφάλμα» του η συμφωνία «μη-πολέμου» με τον τότε Τούρκο Πρωθυπουργό Turgut Ozal…
—- Φίλε Γιώργη, μου λέει ο Πέτρος σερβίροντάς μου το μονό-espresso macchiato, δεν σου κάνω πλάκα, αλλά απλά αναρωτιέμαι μήπως με τέτοιες πιέσεις, τέτοιες δύσκολες εποχές και ΧΩΡΙΣ συμπαράσταση από την μεγάλη οικογένεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και χλιαρή συμπαράσταση από τις ΗΠΑ μήπως χρειαστεί ο σημερινός μας Πρωθυπουργός να εκστομίσει αργότερα αυτήν την Λατινική φράση;
— Φίλε μου Πέτρο, του είπα, καθώς θα συνεχίσεις να σερβίρεις τα καφεδάκια «στα όρθια και take away» στα χάρτινα κύπελλα κάνε και κανένα ανεπίσημο «γκάλοπ» να δεις τι πιστεύουν οι συμπατριώτες μας πελάτες σου και αύριο δώσε μου τα αποτελέσματα!..
Είχα πολλά χρόνια να δω τη συγκεκριμένη έκφραση στο πρόσωπο του φίλου μου του Πέτρου που ΔΕΝ που ξεκίνησε «καφετζής» αλλά προσαρμόστηκε στις απαιτήσεις του σύγχρονου Μάρκετινγκ και ως μοντέρνος πλέον καφεπώλης έγινε «barista»…
Μας άκουσε η πελάτισσα, στην Πατρίδα μας ως γνωστόν, όταν ακούμε κάποια ενδιαφέρουσα συζήτηση όχι από κακή πρόθεση αλλά επειδή «γαργαλιέται» η περιέργειά μας, μικροί και μεγάλοι, άνδρες και γυναίκες έχουμε την ανθρώπινη τάση να στήσουμε ένα «ευήκοον ους» και ευγενικά με ρώτησε:
— Κύριε καθηγητά τι ακριβώς είναι το «Mea Culpa;»
— Χαμογέλασα και ικανοποίησα την περιέργειά της (μια ζωή δάσκαλος δεν σταματάς να μεταφέρεις γνώσεις σε όσους και όσες το ζητούν). Αυτές οι δύο λέξεις Κυρία μου είναι Λατινικές και μεταφράζονται στα ελληνικά ως «δικό μου λάθος» ή και «δικό μου σφάλμα»
Είναι Χριστιανική προσευχή ομολογίας αμαρτιών της Καθολικής Εκκλησίας:
«Confiteor Deo omnipotenti, beatae Mariae semper Virgini, beato Michaeli Archangelo, beato Joanni Baptistae, sanctis Apostolis Petro et Paulo, omnibus Sanctis, et tibi pater: quia peccavi nimis cogitatione verbo, et opere: mea culpa, mea culpa, mea maxima culpa…»
Σε ελεύθερη μετάφραση:
«Ομολογώ σε Σενα Παντοδύναμε Θεέ μου, και σε Σένα Παναγία, αειπάρθενε Μαρία, και σε Σένα Μιχαήλ Αρχάγγελε, κα σε Σένα Ιωάννη Βαπτιστή, και σε Εσάς Άγιοι Απόστολοι Πέτρο και Παύλε και στο σύνολο των αγγέλων και αγίων, και σε Σένα Πάτερ ότι αμάρτησα εξαιρετικά με λόγους και πράξεις, δικό μου λάθος, δικό μου λάθος δικό μου μέγιστο λάθος…»
— Με ευχαρίστησε η άγνωστη συμπατριώτισσά μας και μαζί συμβολικά και ο φίλος μου Πέτρος χτυπώντας ελαφρά τον αγκώνα μου με τον δικό του αγκώνα (εποχή απαγορεύσεων επαφών λόγω covid-19). Ευτυχώς δεν με χτύπησε στην πλάτη καθώς μου ρίχνει ένα κεφάλι και καμιά τριανταριά κιλά ο φίλος μου…
—- Θα έρθω αύριο Πέτρο για να μου δώσεις τα αποτελέσματα του «γκάλοπ» αλλά πριν φύγω, καθώς ΔΕΝ μου άρεσε ποτέ να «κλέβω το δίκαιο κάποιου συνανθρώπου», θα σου πω, μας ακούει και η κυρία η πελάτισσά σου, ότι στην Βουλή των Ελλήνων υπήρξε και ΔΕΥΤΕΡΗ φορά που ακούστηκε το «Mea culpa»!…
Ο τότε Πρωθυπουργός Κώστας (ο νεότερος) Καραμανλής το είπε στις 17 Δεκεμβρίου 2008, με καθυστέρηση 3 μηνών καθώς παραδέχτηκε ότι στην Σεπτεμβριάτικη ομιλία στη ΔΕΘ είχε υποτιμήσει το μέγεθος και τη σημασία του σκανδάλου που άκουγε και θα ακούει για πάντα στο όνομα «Βατοπέδι» αναλαμβάνοντας την ευθύνη για «το λάθος του».
Προφανώς το «Mea culpa» του Καραμανλή αφορούσε σε θέμα «εσωτερικής σημασίας», είπε ο Πέτρος, και με ξάφνιασε συνεχίζοντας φορτισμένος με εμφανή την δόση ειλικρινούς συναισθηματικής έντασης:
Γιώργο, εύχομαι να ΜΗΝ ακούσουμε ξανά «Mea culpa» εξαιτίας Τούρκου Ηγέτη!..
Ακολουθήστε το 
