Η αντιπαλότητα σε νομούς, όπου υπάρχουν δύο μεγάλες πόλεις, είναι υπαρκτή και συνήθως συμβαίνει να είναι πάντοτε σε βάρος του δεύτερου αστικού κέντρου. Πχ. Κοζάνη – Πτολεμαΐδα, Βέροια – Νάουσα, Έδεσσα – Γιαννιτσά, Άργος – Ναύπλιο, Πύργος, – “Αμαλιάδα, Άγιος Νικόλαος – Ιεράπετρα κλπ… κλπ. Και η αντιπαλότητα αυτή είναι υπαρκτή και όχι σχήμα λόγου ή παραφιλολογία από την αδικημένη πόλη. Να λοιπόν τρεις χαρακτηριστικες περιπτώσεις για να γίνω πιο σαφής.
- Όταν επρόκειτο να εγκατασταθεί ο πρώτος αξονικος τομογράφος στην Δυτική Μακεδονία και επιλέχθηκε το Μποδοσάκειο Νοσοκομείο, η απόφαση αυτή πολεμήθηκε λυσσαλέα και τελικά βρέθηκε η Σολομώντια λύση της εγκατάστασης αξονικού και στο Μαμάτσειο της Κοζάνης. Για την ιστορία ο αξονικος που κατ εξοχήν εξυπηρέτησε και εξυπηρετεί την Δυτ. Μακεδονία, ήταν της Πτολεμαΐδας. (τα στοιχεία μπορούν εύκολα να επαληθευτούν).
- Όταν αποφασίσθηκε η εγκατάσταση του Μαγνητικού Τομογράφου στο Μαμάτσειο της Κοζάνης, διαπίστωσαν ότι δεν υπάρχει χώρος και υποδομή για την λειτουργία του!!!!. Πρόταση μου τοτέ , ως περιφερειακου συμβούλου Δυτ. Μακεδονίας, ήταν να εγκατασταθεί στο Μποδοσάκειο, όπου υπήρχε απεριόριστος χώρος κατάλληλος για την εγκατάστασή του .. η πρόταση μου έπεσε στο κενό. Το αποτέλεσμα ήταν η επιπλέον δαπάνη των 600.000 ευρώ για την δημιουργία της υποδομής. Ο ίδιος ο Μαγνητικός αποτιμήθηκε στο 1 εκατομμύρι ευρώ. Αυτό σε απλά Ελληνικά ονομάζεται διασπάθηση δημοσίου χρήματος….. Όσο για την λειτουργία του, ο δημόσιος μαγνητικός, πραγματοποιεί τόσες εξετάσεις μηνιαίως, όσες κάνει ένας ιδιωτικός σε 2-3 ημέρες (τα στοιχεία είναι εύκολο να βρεθούν).
- Τρίτη περίπτωση και πιο κραυγαλέα αποτελεί η επέκταση του Μποδοσάκειου Νοσοκομείου. Πολεμήθηκε επίσης λυσσαλέα η πραγματοποίηση της…. από άγνωστες δυνάμεις, μάλιστα η αποκεντρωμενη διοίκηση που εδρεύει στα Γιάννενα είχε κρίνει το έργο μη επιλέξιμο, προτιμούσαν δε να χαθούν τα χρήματα (14 εκατομμύρια ευρώ) και να φύγουν σε άλλη περιφέρεια πάρα να γίνει η επέκταση του Νοσοκομείου. Ήταν η μόνη ώριμη μελέτη σε ολόκληρη την Δυτική Μακεδονία, χάρη στο ίδρυμα Μποδοσάκη. Για την ιστορία διοικήτρια της αποκεντρωμενης ήταν η Κυρία ΜΠΑΣΤΑ, διορισμένη από την τότε κυβέρνηση. Χάρη όμως στην αποφασιστικότητα της διοικήτριας του Μποδοσάκειου Κυρίας Τάσας Μπούρτσου και του τότε Νομάρχη Γ. Δακή (τα του Καίσαρος τω Καίσαρι) το έργο πραγματοποιήθηκε…..
Η Πτολεμαΐδα με τους θεσμούς της…. απουσίαζε…. ΥΓ. Άραγε πόσοι γνωρίζουν αυτές τις μικρές ιστορίες, από τους απλούς πολίτες της Εορδαίας… μέχρι τους άρχοντές της;…..