Ημέρα τιμής αλλά και εγρήγορσης, μέρα που δεν αντικαθιστά όλες τις υπόλοιπες αλλά τις συμπυκνώνει. Ημέρα τιμής στους εκπαιδευτικούς –στοχαστές κι αγωνιστές που άνοιξαν παιδαγωγικούς, κοινωνικούς, και πολιτικούς προοδευτικούς δρόμους με αγώνες για μια καλύτερη εκπαίδευση, για μια καλύτερη ζωή.
Μέρα τιμής στον Δημήτρη Γληνό, στον Αλέξανδρο Δελμούζο, τη Ρόζα Ιμβριώτη, στην Έλλη Αλεξίου, στον Παπανούτσο, στον Κομένιο, στη Μοντεσσόρι, στον Dewey, στον Counts, στον Ντεκρολί, στον Νιλ, στον Φρενέ, στον Vygotsky, στον Αντόν Μακάρενκο, στον Peter ΜcLaren, στον Πάουλο Φρέιρε, στον Γιάνους Κόρτσακ, και σε τόσους άλλους πρωτοπόρους παιδαγωγούς. Παιδαγωγούς δημιουργούς της σύγχρονης παιδαγωγικής επιστήμης που εμπνέουν και μας καλούν να συνεχίσουμε να υπηρετούμε την μεγάλη υπόσχεση της παιδαγωγικής: Να ζήσουν οι νέοι άνθρωποι μέσω της εκπαίδευσης μια καλύτερη ζωή σε έναν κόσμο δίκαιο, ειρηνικό, αλληλέγγυο, έναν κόσμο δημοκρατικό.
Μέρα ιστορικής μνήμης και τιμής για τους μεγάλους δασκάλους των κλασσικών γραμμάτων, τους θεμελιωτές της έννοιας της εκπαίδευσης, στον Πρωταγόρα, στον Σωκράτη, στον Πλάτωνα, στον Αριστοτέλη και σε τόσους άλλους που έθεσαν την Παιδεία ως ανθρώπινο αγαθό.
Μέρα τιμής και γιορτής όλων των εκπαιδευτικών που καθημερινά, δίπλα και μαζί με τους μαθητές και τις μαθήτριές τους, δίνουν το είναι τους για μόρφωση και προκοπή, που αγωνίζονται ώστε οι όροι της εκπαίδευσης των νέων ανθρώπων να γίνονται όλο και καλύτεροι.
Η ημέρα των εκπαιδευτικών δεν μπορεί παρά να είναι και μέρα εγρήγορσης και διεκδίκησης μιας εκπαίδευσης για όλα τα παιδιά, μιας εκπαίδευσης που θα υπηρετεί το μορφωτικό κοινωνικό αγαθό της Παιδείας ως αγαθό δημόσιο και δωρεάν για όλα τα παιδιά χωρίς εξαιρέσεις.
Σήμερα που οι εκπαιδευτικοί και ο ρόλος τους βάλλεται από την κυβέρνηση της Ν.Δ., με καθήλωση μισθών, με απειλές, με διώξεις , με κατηγοριοποίηση, με προσπάθεια χειραγώγησής τους, με εργασιακό burnout. Σήμερα, που το Δημόσιο Σχολείο υφίσταται συρρίκνωση με την υποστελέχωση, την υποχρηματοδότηση και τη “διαλογή” μαθητών στα ολοήμερα τμήματα, η αντίσταση και η διεκδίκηση καλύτερων-άλλων όρων εργασίας, παροχής της δημόσιας εκπαίδευσης αποτελεί παιδαγωγική πράξη συνέχισης των μεγάλων στιγμών των αγωνιστών δασκάλων της εκπαίδευσης υπέρ των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών/τριών.
Η ημέρα του εκπαιδευτικού σχετίζεται άμεσα με την ευθύνη και τον αγώνα για την υπεράσπιση του Δημόσιου Δωρεάν σχολείου, ενάντια στις πολιτικές που θέλουν τους μαθητές πελάτες και τα δημόσια σχολεία μέρος ενός αγοραίου συστήματος με ιδιωτικοποιήσεις (π.χ.Ωνάσεια), που η δημοκρατία υποκριτικά θα εκφωνείται από το ΥΠΑΙΘΑ τη στιγμή που την καταπατά, καταργώντας βασικές αρμοδιότητες των Συλλόγων Διδασκόντων.
Απέναντι στις αντιεκπαιδευτικές πολιτικές, σε μια εκπαίδευση που θέλει τους δασκάλους και τις δασκάλες υπάλληλους-διεκπεραιωτές επιβαλλόμενων φορμών και κατευθύνσεων, απέναντι στο «φθηνό» για το κράτος δημόσιο σχολείο που επιλέγει η κυβέρνηση Ν.Δ., πάντα θα εμπνεόμαστε για τους εκπαιδευτικούς και κοινωνικούς αγώνες από τα λόγια του μεγάλου δασκάλου, του Πάουλο Φρέιρε:
«…ΔΕΝ ΒΛΕΠΩ, ΣΥΝΕΠΩΣ, ΑΛΛΗ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΛΥΣΗ για τους εκπαιδευτικούς από την ενότητα μέσα στην ποικιλομορφία των ενδιαφερόντων τους για να υπερασπίσουν τα δικαιώματά τους. Αυτά τα δικαιώματα περιλαμβάνουν το δικαίωμα της ελευθερίας στη διδασκαλία, το δικαίωμα να λένε τη γνώμη τους. Το δικαίωμα για καλύτερες συνθήκες στην άσκηση του παιδαγωγικού τους έργου, το δικαίωμα να παίρνουν πληρωμένες ετήσιες άδειες για επιμόρφωση, το δικαίωμα να είναι συγκροτημένοι. Το δικαίωμα να κρίνουν τις αρχές χωρίς το φόβο αντίποινων. Το δικαίωμα στο καθήκον να είναι σοβαροί και σαφείς και να μην ψεύδονται για να επιβιώσουν. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΩΣΤΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ όχι μόνο να αναγνωριστούν, αλλά και να γίνουν σεβαστά και να εφαρμοστούν.
…Να αγωνιζόμαστε ενάντια στην οργισμένη αντίδραση της συντήρησης, των προσηλωμένων στις παραδόσεις και εναντίον των νεοφιλελεύθερων που βλέπουν τον εαυτό τους ως το απαύγασμα της ιστορίας». […]
«ΟΙ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΙΣΟΥΝ τον εαυτό τους ότι δεν είναι μόνο δάσκαλοι -κάτι τέτοιο δεν ευσταθεί- δεν είναι μόνο ειδικοί της διδασκαλίας. Είμαστε πολιτικοί αγωνιστές, επειδή είμαστε δάσκαλοι. Η δουλειά μας δεν τελειώνει στη διδασκαλία των μαθηματικών, της γεωγραφίας, του συντακτικού, της ιστορίας. Η δουλειά μας είναι να διδάξουμε αυτά τα πράγματα με σοβαρότητα και επιδεξιότητα, αλλά και να συμμετέχουμε, να αφιερωθούμε στον αγώνα για να νικηθεί η κοινωνική
αδικία».
Αυτόνομο ΔΙΚΤΥΟ Εκπαιδευτικών
Αγωνιστικών, Προοδευτικών και Ενωτικών Κινήσεων Π.Ε ΚΟΖΑΝΗΣ
ΕΝΟΤΗΤΑ – ΑΓΩΝΑΣ – ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ
Ακολουθήστε το 
