Έλεγε σε μια συνέντευξη ο δημοσιογράφος κ. Γεώργιος Σαχίνης ο οποίος έχει την εκπομπή «Αντιθέσεις» στην ΚΡΗΤΗ TV, ότι από τις καλύτερες εκπομπές που υπήρξαν στην τηλεόραση ήταν τα ντοκιμαντέρ «Απίθανα ταξίδια με τρένο» της ΕΡΤ 3. Επειδή εκτιμώ πολύ τον κ. Σαχίνη για το ήθος του, αν και γνώριζα αυτά τα ντοκιμαντέρ παρακολούθησα μερικά από τα «απίθανα ταξίδια με τρένο» στο youtube.
του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου
Πραγματικά αυτός ο Γάλλος δημοσιογράφος αν και δείχνει πολύ απλός, είναι εκπληκτικός. Έκαναν κι άλλοι εκπομπές με ταξίδια σε χώρες, κι έδειχναν αξιοθέατα, τουριστικά μέρη, διάσημες καφετέριες, εστιατόρια, κάποιοι έκαμναν και χαζομάρες στα μέρη που πήγαιναν, αλλά ο Philippe έχει την ικανότητα να μπαίνει στις ζωές και τις ψυχές των ανθρώπων της χώρας. Δεν σου δείχνει απλά την χώρα, αλλά σε κάνει να νοιώθεις την ιδιοσυγκρασία και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των ανθρώπων.
Για παράδειγμα, στο ταξίδι στην Μογγολία στάθηκε στους τρόπους της θρησκευτικότητάς τους. Σε κάποιο μέρος λοιπόν, υπάρχει κάποιος που λέγεται «Σαμάνος» δηλαδή διάμεσος, ο οποίος φοράει πολύχρωμη στολή και ερχόμενος σε έκσταση τους φέρνει σε επικοινωνία με τα πνεύματα των προγόνων τους.
Θέλησε λοιπόν και ο Philippe να μιλήσει με αυτό το πνεύμα κάποιου προγόνου τους το οποίο «μιλούσε» μέσα από τον Σαμάνο. Το πρόσωπο του Σαμάνου δεν φαινόταν καθόλου και η φωνή ακουγόταν περίεργα μέσα από τον λαιμό του. Το πνεύμα περιέγραψε στον Philippe πως ήταν το χωριό του στην Γαλλία και μερικά από την ζωή του με αποτέλεσμα να μείνει έκπληκτος.
Με το φως της Ορθοδοξίας καταλαβαίνουμε ότι δεν ήταν το πνεύμα του προγόνου που «μιλούσε» μέσα από τον Σαμάνο, αλλά κάποιος δαίμονας. Δηλαδή στην Μογγολία ακόμα λατρεύουν τα δαιμόνια για θεούς όπως κι εμείς στην Ελλάδα προ Χριστού. Σε κάποιο σημείο το «πνεύμα» μίλησε και προφητικά ότι θα έρθει στην Γαλλία ένα μεγάλο κακό από τα νοτιοδυτικά, αλλά παρά την επιμονή του Philippe δεν μπορούσε να πει τι ακριβώς. Φυσικά, αφού ο διάβολος δεν γνωρίζει τι θα γίνει στο επόμενο λεπτό.
Συνάντησε στο τρένο μια παρέα νέων που πήγαιναν σ’ ένα μοναστήρι στην έρημο για να πάρουν θετική ενέργεια. Πήγε κι αυτός μαζί τους και πραγματικά βρήκε εκεί πολύ κόσμο που πήγαν για τον ίδιο λόγο. Όλοι αυτοί περίμεναν στις έξη το πρωί να ανατείλει ο ήλιος κι απλώνοντας τα χέρια τους προς τον ήλιο «ένοιωθαν» ότι παίρνουν θετική ενέργεια για να συνεχίσουν την ζωή τους. Κάποιοι έριχναν γάλα προς τον ήλιο για να πάρουν θετική ενέργεια.
Η Μογγολία με τριπλάσια έκταση από την Γαλλία έχει πληθυσμό μόνο τρία εκατομμύρια με το ένα τρίτο να ζει στην πρωτεύουσα. Πολλοί είναι νομάδες και αρνούνται να κατοικήσουν στις πόλεις, επειδή έτσι ζουν ελεύθερα. Λέει ο Γέροντας Γεώργιος Αλευράς ότι στην Ελλάδα μάς μάζεψαν στις πόλεις για να μπορούν να μάς ελέγχουν. Κλείνοντας ο Philippe λέει ότι αν θα περιέγραφε την Μογγολία με μια λέξη, αυτή θα ήταν «Ελευθερία».
Νομίζω «τα απίθανα ταξίδια με τρένο» είναι μια καλή επιλογή για όταν θέλουμε να ξεκουραστούμε. Με συγκίνησε η ζωή των ανθρώπων στην Μογγολία, αλλά με λύπησε ότι δεν γνώρισαν ακόμα τον Χριστό. Θυμάμαι τον άγιο Σιλουανό τον Αθωνίτη (κοιμήθηκε το 1939) που ήταν Γέροντας του αγίου Σωφρονίου του Essex, ο οποίος κάθε μέρα προσευχόταν : «Σε παρακαλώ Κύριε του ουρανού και της γης να Σε γνωρίσουν εν Πνεύματι Αγίω όλοι οι λαοί της γης». Αμήν.
Ακολουθήστε το 
