Στο νομοσχέδιο του Υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου, του οποίου οι ρυθμίσεις στοχεύουν στην αντιμετώπιση της καταχρηστικής άρνησης συνεργασίας με τις ελληνικές αρχές από πολίτες τρίτων χωρών που παραμένουν παράνομα στη χώρα, τοποθετήθηκε ο βουλευτής Στάθης Κωνσταντινίδης.
Στην ομιλία του σημείωσε τα ακόλουθα:
“δεν χρειαζόταν η σημερινή συζήτηση για να συμφωνήσουμε ότι διαφωνούμε στο μεταναστευτικό. Θα έλεγα, μάλιστα, ότι παρά το γεγονός ότι το διεθνές ανθρωπιστικό και προσφυγικό δίκαιο έχει δεσμευτικούς ορισμούς και κανόνες για όλον σχεδόν τον κόσμο, τα περιθώρια συγκλίσεων σε εθνικό επίπεδο είναι περιορισμένα, κι αυτό γιατί κάποια κόμματα έχουν επενδύσει μεγάλο ιδεολογικό κεφάλαιο στις θέσεις τους γύρω από το ζήτημα.
Αυτό, βεβαίως, έχει ως αποτέλεσμα η στάση τους να καθορίζεται από δογματισμούς και ιδεοληψίες, και όχι από τη ρεαλιστική καταγραφή της πραγματικότητας και την υποστήριξη πολιτικών που μπορούν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά ένα τέτοιο σύνθετο και δυναμικό φαινόμενο.
Είναι, δε, οι προσεγγίσεις τους τόσο αντιδιαμετρικές, που η μεν Αριστερά, πίσω από κάθε πρωτοβουλία για τη θέσπιση κανόνων στην μετανάστευση, βλέπει και καταλογίζει φασιστικά και ρατσιστικά αισθήματα και κίνητρα, η δε Ακροδεξιά, στο άκουσμα κάθε επιχειρήματος υπέρ των δικαιωμάτων, βλέπει σκοπιμότητες και σχέδια αλλοίωσης της εθνικής μας ταυτότητας.
Με αποτέλεσμα: η πρώτη να διεκδικεί ένα πλαίσιο που ουσιαστικά οδηγεί στην ανεμπόδιστη είσοδο και παραμονή στην επικράτεια κάθε πρόσφυγα ή μετανάστη, και η δεύτερη να ζητά το ερμητικό κλείσιμο των συνόρων σε όλους.
Αναιρώντας, τελικά, και οι μεν και οι δε, τη θεμελιώδη διάκριση ανάμεσα σε πρόσφυγες και μετανάστες, που συνεπάγεται και την διαφορετική αντιμετώπισή τους.
Δεν θα μπορούσε κάποιος να οριοθετήσει αυτή τη διάσταση πιο ξεκάθαρα από αγορητή κόμματος, που υπήρξε υψηλόβαθμο στέλεχος της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, και μας είπε απροκάλυπτα ότι:
«Το μεταναστευτικό δεν είναι πρόβλημα. Γίνεται πρόβλημα από την ίδια την κρατική και την εθνική πολιτική. Διότι το πρόβλημα δεν είναι οι μετακινήσεις των πληθυσμών. Αυτές υπήρχαν και θα υπάρχουν πάντοτε…. σε αντίθεση με το έθνος – κράτος, που κάποτε δεν υπήρχε και κάποτε δεν θα υπάρχει, αφού δεν έχει τίποτα το φυσικό, τίποτα το μόνιμο, είναι μία παραγωγή.»
Μία παραγωγή, λοιπόν, το έθνος κράτος, που τι σημαίνει αυτό σε σχέση με το συζητούμενο σ/ν; Ότι αφού κάποτε δεν θα υπάρχει, ας αφήσουμε αθρόες τις μετακινήσεις των μεταναστών.
Όμως, το να λέει ένας υπουργός της εποχής της Ειδομένης και της Μόριας ότι το μεταναστευτικό δεν είναι πρόβλημα, αυτό αποτελεί πρόκληση και προσβολή.
Ναι, δεν είναι πρόβλημα το μεταναστευτικό ως έννοια, οι ανεξέλεγκτες ροές μεταναστών όμως είναι.
Το να αναγκάζεσαι να υποδεχθείς περισσότερους από αυτούς που δικαιούνται διεθνούς προστασίας και μπορείς να υποστηρίξεις είναι επίσης πρόβλημα.
Ασφαλώς και είναι πρόβλημα το να εγκαταλείπουν άνθρωποι τις εστίες τους, θέτοντας σε κίνδυνο τις ζωές τους, για να αφήσουν πίσω τους εμπόλεμα ή τυραννικά καθεστώτα.
Όμως, μιας και αναζητούμε το ιδεολογικό αίτιο και υπόβαθρο, από ποια κράτη έφευγαν και φεύγουν οι άνθρωποι αυτοί και σε ποια προσπαθούν να καταλήξουν και να ζήσουν;
Έφευγαν από βίαια, απολυταρχικά, ακροδεξιά και κομμουνιστικά καθεστώτα, για να στραφούν στα δυτικότροπα και φιλελεύθερα. Εκεί όπου η ζωή είναι καλύτερη και η ανθρώπινη αξία ισχυρότερη.
Κι εδώ έρχεται το ζήτημα της ενσωμάτωσης.
Αφού, λοιπόν, αυτό το μοντέλο κοινωνικής και οικονομικής ζωής επιλέγουν, δεν πρέπει να προσαρμοστούν σε αυτό, σεβόμενοι τους κανόνες και το αξιακό φορτίο των κοινωνιών στις οποίες θέλουν να ενταχθούν;
Οι Έλληνες δεν είμαστε ρατσιστές ούτε μισάνθρωποι. Δύσκολα θα βρεις λαό με τόσο συναίσθημα. Γιατί ο Έλληνας έχει νιώσει τον πόνο της προσφυγιάς.
Όταν όμως βλέπαμε καταλήψεις σε δρόμους και σε πλατείες, μία ανεξέλεγκτη παραβατικότητα, αυτούς τους δύσμοιρους να γίνονται πολιορκητικός κριός στα σύνορά μας, τι έπρεπε να κάνει η πολιτεία; Να αφήσει αφύλαχτες τις διελεύσεις, να δίνει άδειες παραμονής και επιδόματα;
Στο όνομα ενός δήθεν ανθρωπισμού, που καταλήγει απανθρωπιά, όταν δε μπορείς να εξασφαλίσεις σε όλον αυτό τον κόσμο στοιχειώδεις όρους αξιοπρεπούς διαβίωσης;
Εκεί πρέπει να πάρεις μέτρα. Να σηκώσεις φράχτες, να κάνεις κλειστές δομές, να εμποδίσεις την πλημμυρίδα. Με κάθε νόμιμο μέσο.
Συνεπώς, μία είναι η διάκριση ανάμεσα σε μετανάστες και πρόσφυγες και μία δεύτερη η διάκριση ανάμεσα σε νομίμως και παρανόμως διαμένοντες στη χώρα.
Ουσιαστικά, αυτό το δεύτερο ρυθμίζει το συζητούμενο σ/ν. Τι πρέπει να κάνουμε με εκείνους στους οποίους έχει απορριφθεί το αίτημα ασύλου ή παραμονής, αλλά αρνούνται να συνεργαστούν.
Αυστηροποιούν οι προτεινόμενες ρυθμίσεις το ισχύον πλαίσιο; Ναι, το αυστηροποιούν.
Γιατί είναι αυτό αναγκαίο;
Πρώτον, διότι αυτοί που παραμένουν παράνομα στη χώρα, έχοντας εξαντλήσει τα νόμιμα μέσα, είναι ασυγκρίτως περισσότεροι από εκείνους που μπαίνουν σε καθεστώς επιστροφής.
Δεύτερον, διότι θέλουμε να εκπέμψουμε το μήνυμα ότι δεν θα ανεχτούμε ανεξέλεγκτες μεταναστευτικές ροές.
Ναι, η Ελλάδα χρειάζεται και εφαρμόζει νόμιμες μεταναστευτικές συνεργασίες με άλλα κράτη
Όχι, η Ελλάδα δεν εκβιάζεται από χειραγωγούμενες μεταναστευτικές ροές και από δίκτυα διακινητών.
Ούτε είναι ένα κράτος στο οποίο ο καθένας μπορεί να μπαινοβγαίνει και να κυκλοφορεί παράνομα και ανέλεγκτα.
Τι φέρνει το σ/ν;
- ψηφιακά εργαλεία για την επιτάχυνση των διαδικασιών και τη διερεύνηση των ταυτοτικών στοιχείων αυτών που ζητούν άσυλο
- αυστηρότερες προθεσμίες στις διάφορες διαδικασίες
- ποινικοποίηση της παράνομης παραμονής μετά την εξάντληση των νομίμων μέσων
- διεύρυνση και διευκόλυνση των επιστροφών.
Τι βλέπουν, αντί γι’ αυτά, τα κόμματα της αντιπολίτευσης;
Από τα δεξιά μας κατηγορούν για ανεπαρκή μέτρα. Από τα αριστερά για απάνθρωπη μεταχείριση και παραβίαση των διεθνών κανόνων. Το ΚΚΕ μας είπε ότι ο στόχος είναι το δουλεμπόριο φτηνών εργατών. Το δε ΠΑΣΟΚ μας άσκησε μία περισσότερο τεχνική κριτική. Μας μίλησε για επιτάχυνση των διαδικασιών μέσω προσλήψεων (παλιά μου τέχνη), μας είπε για περισσότερες νόμιμες επιστροφές (χωρίς να μας πει το μυστικό για το πως θα τις πετύχουμε), μας είπε για έλλειψη χώρου στις φυλακές, μας είπε ότι το φόβητρο της αυστηροποίησης δεν θα λειτουργήσει, διότι θα καταπέσει, νομικά και στην πράξη, εκπέμποντας αντίθετο μήνυμα από αυτό που θέλει να εκπέμψει η κυβέρνηση.
Eχουν πλέον πειστεί όλοι, και ο πιο δύσπιστος και ο πιο αφελής, ότι οι χρόνοι και οι δρόμοι των μεταναστευτικών ροών, δεν υπακούουν μόνο στις ανάγκες των ανθρώπων για έναν πιο ασφαλή και φιλόξενο τόπο, αλλά και σε συμφέροντα και σε σχεδιασμούς, που έχουν αναγκάσει ακόμα και τις πιο ανεκτικές και πολυπολιτισμικές κοινωνίες και πολιτείες να πάρουν μέτρα για τον περιορισμό και τον έλεγχό τους.
Δεν είναι τυχαία η αλλαγή πλεύσης σε επίπεδο ΕΕ, την οποία, ναι, επισπεύδει και η Ελλάδα, ως χώρα πρώτης υποδοχής που υφίσταται εντονότατες τις πιέσεις.
Αυτή είναι η υπεύθυνη στάση στην παρούσα φάση, αν δεν μπορείτε να τη στηρίξετε, τουλάχιστον μην την υπονομεύετε.
Ακολουθήστε το 
