Οκτώ δεκαετίες συμπληρώνονται φέτος από το μεγαλύτερο έγκλημα του ιμπεριαλισμού, τη ρίψη από τις ΗΠΑ των ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι της Ιαπωνίας, στις 6 και 9 Αυγούστου 1945 αντίστοιχα, εισάγοντας όλη την ανθρωπότητα στα “σκοτάδια” του πυρηνικού ολέθρου. Σήμερα, 80 χρόνια μετά, η όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και των πολεμικών εστιών σε όλο τον κόσμο φέρνει πιο κοντά τον κίνδυνο ενός πυρηνικού ολέθρου.
Η ρίψη των ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, που σκότωσε ακαριαία 180.000 ανθρώπους και ανυπολόγιστο αριθμό άλλων τους επόμενους μήνες και χρόνια, εξαιτίας της έκθεσης στη ραδιενέργεια, είχε δικαιολογηθεί από την “δημοκρατική” κυβέρνηση Τρούμαν στις ΗΠΑ στο όνομα της ανάγκης άμεσου τερματισμού του πολέμου, χωρίς μεγάλο αντίτιμο απωλειών. Όμως, η χρήση τους δεν εξυπηρετούσε καμιά πολεμική σκοπιμότητα, καθώς η ναζιστική Γερμανία είχε συνθηκολογήσει 3 μήνες νωρίτερα, μετά την κατάληψη του Βερολίνου από τον Κόκκινο Στρατό, ενώ και η Ιαπωνία βρισκόταν σε τροχιά ήττας και συνθηκολόγησης.
Η αναγκαιότητα του βομβαρδισμού στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι είχε αμφισβητηθεί από το πρώτο διάστημα ακόμη και από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές του, επιβεβαιώνοντας ότι ο βασικός λόγος ρίψης των ατομικών βομβών συνδέεται με την πρόθεση των σύμμαχων καπιταλιστικών κρατών να εκφοβίσουν και να εκβιάσουν τη Σοβιετική Ένωση, αλλά και τις εργατικές – λαϊκές δυνάμεις που είχαν ριζοσπαστικοποιηθεί στα χρόνια του πολέμου και με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές πολέμησαν τις δυνάμεις του φασιστικού Άξονα.
80 χρόνια μετά, σε συνθήκες έντασης των πολεμικών συγκρούσεων στο φόντο της διαπάλης για την πρωτοκαθεδρία στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα ανάμεσα στο ευρωατλαντικό (ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ) και το υπό διαμόρφωση ευρασιατικό μπλοκ με επικεφαλής την Κίνα και τη Ρωσία, η πυρηνική απειλή για τους λαούς είναι πιο ορατή.
Σύμφωνα με τη φετινή ετήσια έκθεση του Διεθνούς Ινστιτούτου Ερευνών Ειρήνης της Στοκχόλμης, 9 κράτη (Ηνωμένες Πολιτείες, Ρωσική Ομοσπονδία, Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία, Κίνα, Ινδία, Πακιστάν, Ισραήλ και Λαϊκή Δημοκρατία της Βόρειας Κορέας) διαθέτουν ένα ατομικό οπλοστάσιο που εκτιμάται ότι αριθμεί περίπου 12.241 πυρηνικές κεφαλές, από τις οποίες οι 2.100 βρίσκονται σε καθεστώς άμεσης επιχειρησιακής δυνατότητας και η χρήση μέρους τους μόνο θα αρκούσε για να καταστρέψει ολοκληρωτικά τον πλανήτη.
Τα παραπάνω στοιχεία αποδεικνύουν την υποκρισία των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ – Ισραήλ, μαζί και της ελληνικής κυβέρνησης, αναφορικά με το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, που αποτέλεσε το πρόσχημα των επιθέσεων του Ισραήλ και των ΗΠΑ εναντίον του, δηλαδή δύο κρατών που το μεν πρώτο βαρύνεται με το έγκλημα στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, ενώ το δεύτερο, το κράτος του Ισραήλ, ευθύνεται για τη συνεχιζόμενη γενοκτονία σε βάρος του παλαιστινιακού λαού και επί πολλά χρόνια διατηρεί μυστικό το πυρηνικό του οπλοστάσιο μη αποδεχόμενο έλεγχο στο πυρηνικό του πρόγραμμα.
Ταυτόχρονα, οι διεθνείς συνθήκες περιορισμού των πυρηνικών όπλων έχουν ουσιαστικά απενεργοποιηθεί, ενώ ΝΑΤΟ, Ρωσία κι άλλοι διακηρύσσουν την ετοιμότητα να χρησιμοποιήσουν τέτοια όπλα.
Η αντιπαράθεση των στρατιωτικών δυνάμεων της Ρωσικής Ομοσπονδίας και του ΝΑΤΟ στα εδάφη της Ουκρανίας εμπεριέχει τον κίνδυνο της πυρηνικής εμπλοκής. Οι ΗΠΑ μετακινούν πυρηνικά υποβρύχια προς τη Ρωσία, ενώ οι ουκρανικές δυνάμεις εξαπέλυσαν πρόσφατα επίθεση απέναντι σε ρώσικα βομβαρδιστικά που έχουν τη δυνατότητα να φέρουν πυρηνικές κεφαλές. Την ίδια ώρα τα καπιταλιστικά κράτη της Βαλτικής που εντάσσονται στο ΝΑΤΟ ζητούν τον εξοπλισμό τους με πυρηνικά όπλα, προκειμένου να αντιμετωπίσουν τη Ρωσία, αν και διαθέτουν ήδη ΝΑΤΟϊκές βάσεις με πρόσβαση σε πυρηνικό εξοπλισμό. Από την άλλη η Ρωσία επεκτείνει το πυρηνικό της δόγμα θεωρώντας “την επίθεση κατά της Ρωσικής Ομοσπονδίας και (ή) των συμμάχων της από οποιοδήποτε μη πυρηνικό κράτος με τη συμμετοχή ή την υποστήριξη ενός πυρηνικού κράτους ως κοινή τους επίθεση”.
Αλλά και η ίδια η αντιπαράθεση ΗΠΑ – Κίνας αποκτά όλο και περισσότερο τα χαρακτηριστικά του πυρηνικού ανταγωνισμού. Δεκάδες αμερικανικές βάσεις που είναι εγκαταστημένες στην Ιαπωνία, στη Νότια Κορέα, στις Φιλιππίνες, στο Γκουάμ, στην Αυστραλία, στη Νέα Ζηλανδία και αλλού, σχηματίζουν ένα πυκνό δίκτυο που στοχεύει την κινεζική ενδοχώρα με τον πυρηνικό εξοπλισμό που διαθέτουν. Από την άλλη πλευρά, η Κίνα έχει θέσει ως στόχο να αναπτύξει 1.000 πυρηνικές κεφαλές έως το 2030.
Η κυβέρνηση της ΝΔ πρωτοστατεί για χάρη του ελληνικού κεφαλαίου σε όλους τους αμερικανοΝΑΤΟϊκους σχεδιασμούς που ρίχνουν “λάδι στη φωτιά” των πολεμικών συγκρούσεων και μετατρέπουν τον λαό και τη χώρα σε στόχο πιθανών αντιποίνων. Έχει συνυπογράψει όλες τις επικίνδυνες ΝΑΤΟϊκές αποφάσεις που προβλέπουν μεταξύ άλλων την ενεργοποίηση κι ανάπτυξη πυρηνικών όπλων. Εμπλέκεται στα πολεμικά μέτωπα μέσω της αποστολής στρατιωτικών δυνάμεων, όπως στην Ερυθρά Θάλασσα, αλλά και μέσω των αμερικανοΝΑΤΟϊκών βάσεων – ορμητηρίων πολέμου, που βρίσκονται στη χώρα μας. Σημαντικό στοιχείο των διευκολύνσεων της Ελλάδας προς το ΝΑΤΟ είναι και η ετοιμότητά της να φιλοξενήσει πυρηνικά όπλα σε ελληνικό έδαφος με όλους τους κινδύνους που αυτό συνεπάγεται.
Αποδεικνύεται ότι η πυρηνική απειλή αποτελεί προέκταση και συνέπεια των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών που γεννιούνται στο έδαφος της καπιταλιστικής εξουσίας. Το αίτημα να περιοριστεί η δολοφονική δράση του κεφαλαίου μέσα στα «αποδεκτά όρια» των συμβατικών όπλων, που αποτελούν επίσης όπλα μαζικής εξόντωσης των εργατικών – λαϊκών δυνάμεων, είναι το ίδιο ουτοπική με το αίτημα να περιορίσει ο κεφαλαιοκράτης την ταξική εκμετάλλευση σε ένα «λογικό επίπεδο». Η καπιταλιστική πραγματικότητα έχει αποδείξει ότι όσο μεγαλώνει το διακύβευμα για τα καπιταλιστικά συμφέροντα, τόσο το κεφάλαιο είναι ικανότερο να προχωρήσει σε οποιοδήποτε έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.
Γι’ αυτό και η πάλη ενάντια στην πυρηνική απειλή, για την απαγόρευση των πυρηνικών δοκιμών και όπλων, για να μην γίνει καμία χώρα «πεδίο βολής» πυρηνικών, είναι περισσότερο επίκαιρη από ποτέ. Είναι αναπόσπαστα δεμένη:
– Με την πάλη για να κλείσουν οι ξένες στρατιωτικές βάσεις στη χώρα μας, μεταξύ των οποίων και αυτές που μπορούν να «φιλοξενήσουν» πυρηνικά, αλλά και να ακυρωθούν τα σχέδια να ανοίξουν καινούριες.
– Με την πάλη για την απεμπλοκή από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις, για την αποδέσμευση από τους σχεδιασμούς και τις ενώσεις του κεφαλαίου, όπως είναι το ΝΑΤΟ και η ΕΕ.
– Και κυρίως με την πάλη για την ειρήνη, τη φιλία και την αλληλεγγύη των λαών, για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας της εκμετάλλευσης και των πολέμων, για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης της κοινωνίας και της οικονομίας, με την εξουσία στα χέρια των λαών.
Ακολουθήστε το 
