Μου πέρασε όμως η σκέψη να κάνω και άλλους μετόχους σ’ αυτόν τον θησαυρό της σοφίας, κι έτσι θα τα παρουσιάζω λίγα κάθε φορά. Εγώ σημείωνα μόνο το αρχαίο κείμενο, εδώ όμως θα έχω μόνο την ερμηνεία παρουσιάζοντας όσο μπορώ καλύτερα αυτά που νομίζω ότι εννοεί ο άγιος (στις παρενθέσεις οι επεξηγήσεις και τα σχόλια είναι δικά μου).
του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου
Μάλιστα εμείς οι πιστοί θεωρούμε ότι είναι πιο σίγουρα αυτά που ελπίζουμε (τα πνευματικά) απ’ αυτά που βλέπουμε κάθε μέρα με τα μάτια μας. Τόσο δυνατή είναι η πληροφορία της Πίστης (αλλιώς χαζοί ήταν οι άγιοι Γεώργιος, Δημήτριος και τόσοι άλλοι να χάνουν την ζωή τους γι αυτή την Πίστη ;).
Τα χρόνια της Παλαιάς Διαθήκης στους Εβραίους ο Θεός έδινε πλούτη, να ζουν μέχρι τα βαθιά γεράματα, δεν επέτρεπε να αρρωσταίνουν … ενώ σ’ εμάς δεν δίνει αυτά τα παιδιάστικα, αλλά υπόσχεται τα αιώνια αγαθά του (μη μου πείτε ότι εμείς δεν θα προτιμούσαμε αυτά που έδινε στους Εβραίους).
Λοιπόν μη φοβάσαι απ’ αυτά που έρχονται και φεύγουν (τις καθημερινές δυσκολίες), ούτε να δειλιάζεις (συνέχεια ακούω να λένε «σαν χαζά τρέξαμε και κάναμε το εμβόλιο για τον Covid») … Επειδή έχουμε και σώμα δεν αδιαφορεί ο Θεός και για αυτά που χρειαζόμαστε για να ζήσουμε (φαγητό, ρούχα, στέγη … ) και γι αυτό μας τα παρέχει πλούσια.
«Από καρπού σίτου, οίνου και ελαίου αυτών επληθύνθησαν». Όταν λέει σιτάρι, κρασί και λάδι και την αφθονία απ’ όλα αυτά, εννοεί και τις βροχές, και την ευκρασία των αέρων, και την καταλληλότητα της γης, και την βοήθεια από τον ήλιο, από τα αστέρια, το καλοκαίρι, τον χειμώνα, την άνοιξη, το φθινόπωρο, και την γεωργική τέχνη, τα γεωργικά εργαλεία, και το πλήθος των άλλων απαραίτητων τεχνών.
Αν κάποιες φορές φαίνεται ότι ο Θεός μας στερεί τα απαραίτητα, και σ’ αυτό πάλι την πρόνοιά του δείχνει, ξυπνώντας την τεμπελιά των πολλών ξεσηκώνοντάς τους να ζητήσουν απ’ αυτόν αυτά τ’ αγαθά (έλεγε ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός στην δύσκολη περίοδο της Τουρκοκρατίας, αν το παιδί σου ζητήσει ψωμί να το οδηγήσεις μπροστά στην εικόνα του Χριστού και να του πεις : «παιδί μου εγώ ψωμί δεν έχω, ο Χριστός έχει, ζήτησέ του και θα σου δώσει»).
Μη λοιπόν να αμφιβάλεις για την πρόνοια του Θεού, αλλά θαύμαζε για την φροντίδα του, ότι παρέχει τον ήλιο και τις βροχές σε όλη την οικουμένη, σε πονηρούς και αγαθούς. Αν δε αφήνει κάποιους να είναι σε φτώχια και σε ανάγκη, το κάνει για να διορθώσει την ψυχή τους, για να γίνει πιο σοφή η προαίρεσή τους (πέστε μου ποιος Σοσιαλισμός θα μπορούσε ποτέ να τα πει αυτά ; ).
Τίποτα συνήθως δεν ειρηνεύει τόσο πολύ την ψυχή μας, όσο η γνώση του Θεού και η απόκτηση της αρετής που διώχνει από μέσα μας τον πόλεμο των παθών και δεν αφήνει τον άνθρωπο να συγκρούεται με τον εαυτό του.
(από τα μεγαλύτερα βάσανα είναι) η παράλογη σκέψη που έχει εδραιωθεί μέσα στην ψυχή, και η σαρκική επιθυμία, και ο έρωτας των χρημάτων, και ο πόθος για την εξουσία και η αγωνία για τα προς το ζην.
Αλλά αν κάποιος που έχει τον φόβο του Θεού, με τέχνη τερματίσει αυτό τον πόλεμο (από τα πάθη του), και κοιμίσει τα πάθη του (ώστε να μη τον πολεμούν), και πνίξει τα θηρία των παράλογων σκέψεων, ώστε να μη φωλιάζουν μέσα του, αυτός θα απολαύσει καθαρότατη και βαθύτατη ειρήνη (αλλά δυστυχώς συχνά εμείς θέλουμε μια ζωή να σερνόμαστε από τα πάθη μας. Πως γίνεται να είμαστε τόσο ανόητοι ;).
Διότι ο άνθρωπος που έχει αυτή την ειρήνη (που χαρίζει ο Χριστός), όχι μόνο δεν φοβάται βαρβάρους και εχθρούς, αλλά ούτε και αυτόν τον διάβολο. Αλλά κοροϊδεύει όλη την φάλαγγα των δαιμόνων, και είναι πιο κεφάτος από όλους τους ανθρώπους, χωρίς να καταπιέζεται από την φτώχεια, ούτε λυγίζει από νόσο και αρρώστια, ούτε ταράζεται από οτιδήποτε τον βρει ξαφνικά και απροσδόκητα, επειδή η ψυχή του, η οποία είναι δυνατή και υγιής, μπορεί να τα αντιμετωπίσει όλα αυτά εύκολα και αποτελεσματικά.
Πάλι άλλος που σκλαβώθηκε στην επιθυμία των χρημάτων, ξεσηκώνει μύριους πολέμους, μάχες και επαναστάσεις στην ψυχή του, και ζει μέσα σε τόσο θόρυβο και ταραχή ώστε δεν μπορεί ούτε ν’ αναπνεύσει λίγο.
Αλλ’ αυτός που δεν σκλαβώθηκε σε όλα αυτά ζει σαν να βρίσκεται σε άλλο κόσμο, ζει με γαλήνη, εντρυφά στην σοφία και καθόλου δεν γεύεται την πίκρα της σκλαβιάς στα πάθη (έλεγε η σοφή αγία Γαβριηλία η οποία αγιοκατατάχθηκε πρόπερσι «ζήσε αυτό που ζεις, και άσε τους άλλους να ζουν την ματαιότητα που ζουν»).
Δεν είναι έτσι ο δίκαιος, αλλά και ξύπνιος χαίρεται, και όταν το βράδυ έρθει η ώρα να κοιμηθεί με πολλή ευχαρίστηση κοιμάται (ενώ πολλοί από εμάς παίρνουμε υπνωτικά χάπια για να κοιμηθούμε. Μήπως ζούμε από τώρα την κόλαση και δεν το έχουμε πάρει χαμπάρι ;).
(στην ευχαριστήρια προσευχή μετά το βραδινό φαγητό λέμε «εν ειρήνη επί το αυτό κοιμηθήσομαι και υπνώσω». Μέχρι εδώ ο Χρυσόστομος σχολίαζε το «εν ειρήνη». Τώρα σχολιάζει το «επί το αυτό»). Συμμαζεμένος στον εαυτό μου, όχι σχιζόμενος σε μύριες φροντίδες, ούτε να σκέφτομαι τι θα κάνει ο ένας και ο άλλος, ούτε να γίνομαι χίλια κομμάτια με την έγνοια μου για τα πάντα. Αλλά να συγκεντρώνω το μυαλό μου στα δικά μου, και σ’ αυτά που αφορούν εμένα, και μάλιστα σ’ αυτά που ταιριάζουν σε ανθρώπους (κι έτσι να πέφτω για ύπνο. Μήπως εμάς συχνά μας παίρνει ο ύπνος μπροστά στις φλυαρίες κάποιας οθόνης ;).
Αυτή την ειρήνη την κατόρθωσα, λέει ο ψαλμός, πλησιάζοντας εσένα (τον Θεό) και φεύγοντας μακριά από τους διεφθαρμένους … Και ο προφήτης Ιερεμίας μακαρίζει αυτόν που προτιμά να κάθεται μόνος του (παρά με τους κακούς) και σηκώνει τον ζυγό (της μοναξιάς) από την νεότητά του (πρωτοπήραμε τηλεόραση όταν ήμουν Ε΄ Δημοτικού. Ακόμα θυμάμαι την πρώτη ταινία που είχα δει. Αν σας περιγράψω τις πληγές στην ψυχή μου από την τηλεόραση θα γέμιζα ένα βιβλίο).
Ακολουθήστε το 
