Το όρος Βόιο είναι το βουνό που έδωσε και το όνομά του στην επαρχία Βοΐου, ένα βουνό της βόρειας Πίνδου. Κάτω και Άνω Βόιο, με μήκος που πλησιάζει τα 50 χλμ.
του Διαμαντή Θ. Βαχτσιαβάνου
Όρος Βόιο το βουνό των μαστόρων της πέτρας, των πέτρινων οικισμών, των Καστανοχωρίων, αλλά και το βουνό των μονοπατιών που είναι αμέτρητα!
Το Βόιο έχει φυσικό πλούτο, με έμφαση τον Μπούρινο, που αποτελεί τμήμα του Γεωπάρκου Γρεβενών – Κοζάνης και προστατεύεται από την Natura 2000 και την UNESKO!
Η οικονομική κρίση δεν ήταν δυνατόν να αφήσει έξω από τον κύκλο της καμία Περιφέρεια και ιδιαίτερα περιοχές ήδη πάσχουσες από χρόνια καταθλιπτική κρίση, όπως το Βόιο! Μια περιοχή με χρονίζουσα πληθυσμιακή συρρίκνωση, οικονομική ύφεση, έχοντας ανάγκη άμεσης βοήθειας, αλλά που να την βρει!
Φυσικό είναι λοιπόν να πλήττεται περισσότερο, διότι λείπουν και τα αντισώματα αντίστασης. Είναι αυτά που κάποιοι τα έχουν αφαιρέσει, με την ευθύνη να βαραίνει κυρίως όσους είχαν κι έχουν θέσεις ευθύνης! Να συνειδητοποιήσουμε όμως, πως ευθύνη είναι κι η “κάλπη” και πως αυτή λειτουργεί κι ως διαβατήριο στο άσπρο ή στο μαύρο, σε ότι έχει σχέση με το μέλλον της περιοχής!
Μέσα σε αυτό το δυσοίωνο περιβάλλον κι όπως αυτό έχει διαμορφωθεί, υπάρχει άμεση ανάγκη προτάσεων, με άμεση υλοποίηση κι οι οποίες θα αποτελέσουν τον μπούσουλα να βοηθήσουν την περιοχή να πάρει βαθιές ανάσες οΑνάσες για ανάπτυξη, βασιζόμενη στην διατήρηση της φυσικής και πολιτιστικής κληρονομιάς, παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές!
Μπορούμε να πούμε πολλά ή τίποτα. Μπορούμε απλά να κουβεντιάζουμε για “πράσινη μετάβαση – πράσινα άλογα” κουβέντες του αέρα, ή να αφήσουμε τα λόγια του αέρα και να κάνουμε πράξη προτάσεις γήινες – εφαρμόσιμες, που θα “ανεβάσουν” το Βόιο στο ύψος που του αρμόζει. Αν πιστέψουμε πως η πολιτικολογίες είναι δευτερεύουσες και το “κοινό καλό” είναι αυτό που προέχει και μας ενώνει, τότε ας το δείξουμε στην πράξη.
Έτσι θα μπορέσουμε να μαζέψουμε τις σκόρπιες χάντρες και να τις κάνουμε χρήσιμο κομπολόι κεχριμπάρι και να ανέβουμε σκαλοπάτια!
Ψάχνουμε πρώτα τι έχει ο τόπος και το ξεχάσαμε. Είναι ένας τόπος πλούσιος σε νερά θησαυρό (Αλιάκμονας), που έδινε ανάπτυξη στον πρωτογενή τομέα (γεωργία, κτηνοτροφία). Τι άλλο; Η ανάπτυξη του τουρισμού, που κι αυτό είναι ένα κομμάτι που μπορεί να αναδείξει η περιοχή και μέσω αυτού, να δοθεί στην τοπική κοινωνία ζωή και κίνηση! Είναι τα μόνα; Όχι, ας είναι η αρχή της σκέψης μας!
Είναι λοιπόν ζήτημα στρατηγικής επιλογής να καταστεί αυτό από απλή σκέψη, σε ολοκληρωμένο σχέδιο για ανάπτυξη. Ναι, αυτό ακριβώς. Να οριοθετηθούν στόχοι που θα γίνουν πράξη, ψάχνοντας και καταθέτοντας ολοκληρωμένες προτάσεις ανάπτυξης! Και υπάρχουν υπηρεσίες που χρυσοπληρώνονται για κατάθεση τέτοιων προτάσεων!
Σε μια περιοχή που πραγματικά πάσχει, η ανάπτυξη είναι το σημείο που πρέπει να επικεντρωθεί το ενδιαφέρον φορέων, Περιφέρειας, Δημοτικής και Πολιτικής αρχής, ενεργοποιώντας και τα αντανακλαστικά διεκδίκησης της κοινωνίας των πολιτών!
Για “Συνεδριακό Τουρισμό” είχε μιλήσει πριν χρόνια η Αλεξάνδρα Πάλη, μέλος τότε Δ.Σ. ΕΒΕΕ κι ήταν αυτό μια καλή πρόταση να ταιριάξει απόλυτα στο Βόιο! Έχοντας καθαρό περιβάλλον, καλό κλίμα, με τις κατάλληλες υποδομές και την αξιοποίηση του φυσικού τοπίου, θα μπορούσε να διεκδικήσει ένα μεγάλο κομμάτι από αυτό που λέγεται “Συνεδριακός Τουρισμός”!
Εκτός του φυσικού του περιβάλλοντος, του καλού κλίματος κλπ, το Βόιο έχει και την τοπική ιστορία, που αν αναδειχτεί σωστά σε συνδυασμό με τα πολιτιστικά της περιοχής, θα αποκτούσε ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Τελευταία μας έκανε εντύπωση η επίσκεψή μας στο Χωριό Νόστιμο του Άνω Βοΐου με το καλοδιατηρημένο μουσείο με απολιθωμένα και το δάσος των απολιθωμένων, που δεν είναι όσο θα έπρεπε επισκέψιμα, ως θα όφειλαν οι ιθύνοντες!ξυγόνου!Σημείο αναφοράς η Σιάτιστα το άλλοτε κεφαλοχώρι, με τα πολλά αρχοντικά, την γούνα, το μοναδικό λιαστό κρασί, τα πέτρινα γιοφύρια και τα μαστοροχώρια του Άνω Βοΐου, το Σισάνι, άλλοτε έδρα της Μητροπόλεως, με τα γνωστά φασόλια του και στα ψηλότερα τα Νάματα. Σημείο αναφοράς και τα Μοναστήρια Ι.Μ. Παναγίας Μικροκάστρου, Ι.Μ. Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Δρυόβουνου, Ι.Μ. Αγίου Αθανασίου Εράτυρας, Ι.Μ. Αγίας Παρασκευής Δομαβιστίου Ναμάτων, Ι.Μ. Κοιμήσεως Θεοτόκου Σισανίου, Ι.Μ. Αγίου Παντελεήμονος Βλάστης, Ι.Μ. Αγίας Τριάδος Βυθού και τόσα άλλα, που τα σκεπάζει η λήθη του χρόνου!
Δεν πρέπει να ξεχνάμε τον βασιλιά ποταμό Αλιάκμονα, που παραμένει αναξιοποίητος κι οι μόνοι που τον θυμούνται είναι οι εργολάβοι που “ληστεύουν” την άμμο του, προκαλώντας οικολογική καταστροφή. Ένα έγκλημα διαρκείας χωρίς τιμωρία. Ίσως ένα πάρκο περιπατητών στον Αλιάκμονα να ήταν μια πρόταση, όπως και”κυνηγετικές ή αλιευτικές ζώνες”, ελεγχόμενες όμως & όχι χωρίς έλεγχο για κυνήγι ή ψάρεμα. Ένας κυνηγότοπος με εκτροφεία ζώων και κάλεσμα κυνηγών πανελλαδικά!
Δεν πρέπει να περνάει απαρατήρητος ο χρόνιος αποκλεισμός των Βοϊωτών ακόμα κι από δίμηνα ή 8/μηνα στην ΔΕΗ, όταν τα νερά που χρησιμοποιούν οι ΑΗΣ για την ψύξη των μονάδων είναι από τον Αλιάκμονα κι απόκλεισαν την πιο φτωχή περιοχή της Δ. Μακεδονίας. Χωρίς τα νερά του Αλιάκμονα θα υπήρχε ο ΥΗΣ Πολυφυτου; Πού είναι οι “άρχοντες” της περιοχής, όταν το Βόιο δεν μετείχε στην κατανομή του “τοπικού πόρου;”!
Το “Φράγμα της Πραμόριτσας” είναι ένας άλλος τομέας, που πρέπει να δούμε κι να αξιοποιήσουμε ανάλογα. Όπως πρέπει να δοθεί ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην ανάπτυξη μικρών – οικογενειακών ξενοδοχειακών επιχειρήσεων. Αν αυτό συνδυαστεί με αγροτουρισμό – θρησκευτικό τουρισμό – κυνηγότοπο, ψαρότοπο – συνεδριακό τουρισμό κλπ, ίσως γίνουν κάποια βήματα να μπει φως στο δωμάτιο!
Ένα άλλο ζήτημα που τελευταία διχάζει την περιοχή, είναι η εγκατάσταση ή όχι ανεμογεννητριών στον Μπούρινο. Απαραίτητη η αποτροπή εγκαταστάσεων ανεμογεννητριών, που θα θέσουν σε κίνδυνο τόσο το φυσικό περιβάλλον, όσο και τις αναπτυξιακές προοπτικές της περιοχής!
Σίγουρα δεν μπορούν να αγνοηθούν οι αντιδράσεις κατά της άναρχης εγκατάστασης και μάλιστα σε περιοχή Natura, αλλά πριν από κάθε απόφαση, επιβάλλεται να γνωμοδοτήσουν υπεύθυνα οι αρμόδιες υπηρεσίες για τα υπέρ και τα κατά. ΠΡΩΤΑ ΕΠΙΣΗΜΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ – ΔΕΣΜΕΥΣΗ – ΕΡΕΥΝΑ για επιπτώσεις σε γη, αέρα, περιβάλλον, έμψυχο κι άψυχο “υλικό” και μετά οι αποφάσεις!
Δυνατότητες ανάπτυξης υπάρχουν, φτάνει να υπάρχει θέληση, διαφάνεια στις αποφάσεις και χωρίς κρυφές σκέψεις. Να καταλάβουν όλοι πως αυτός ο τόπος παρέχει ασφάλεια, είναι φιλόξενος, διψάει για ανάπτυξη, διαθέτει άριστο φυσικό περιβάλλον και τον Αλιάκμονα που μπορεί να δώσει ζωή σε καλλιέργειες παντός τύπου. Καλλιέργειες που με σωστή φροντίδα και ΤΥΠΟΠΟΙΗΣΗ προϊόντων, μπορούν να δώσουν ζωή στην περιοχή. Όπου υπάρχει νερό υπάρχει ζωή, φτάνει να φροντίσουμε γι αυτό!
Το Βόιο έχει ιστορία και πολιτισμό με κατοίκους παλιάς κοπής, φιλόξενους, που δεν έχουν αλλοιωθεί από τον “πολιτισμό” των μεγαλουπόλεων!
Αποφάσεις και δράσεις χρειάζονται, για να ξεφύγει ο τόπος από την φτώχεια, την ερήμωση, την εγκατάλειψη. Κάθε προσπάθεια δεν πρέπει να αργήσει άλλο, γιατί τα έρημα χωριά έχουν στιγματίσει το Βόιο!
Και σίγουρα μειωμένο πετρέλαιο θέρμανσης & δωρεάν καυσόξυλα σε υπερήλικες & χαμηλοσυνταξιούχους, πρέπει να είναι σε άμεση προτεραιότητα! Τα άλλοτε μαστοροχώρια του Βοΐου και η γεμάτη ζωή γεωργοκτηνοτροφική περιοχή του χθες, σήμερα μετράει όλο και λιγότερους γηγενής κατοίκους. Οι περισσότεροι υπερήλικες!
Με την υποβάθμιση των μονάδων υγείας, Παιδείας, υπηρεσιών κι η εγκατάλειψη των οδικών αξόνων, δείχνουν εικόνα μιας ξεχασμένης περιοχής. Μιας Ελλάδας που ματώνει!
Ανάπτυξη δεν είναι οι “φτερωτές” στα βουνά και τα “καθρεφτάκια” στους κάμπους, ούτε η “αλβανοποίηση” του Βοΐου, ελλείψει ντόπιων κατοίκων. Να δούμε γιατί η ερημοποίηση και γιατί δεν μένουν άλλο νέοι άνθρωποι εδώ. Και πως να μείνουν οι νέοι χωρίς δουλειά, χωρίς σχολείο, χωρίς υπηρεσίες υγείας, χωρίς αστυνομικό σταθμό για την ασφάλειά τους και χωρίς άλλες υπηρεσίες καθημερινής εξυπηρέτησης βασικών αναγκών;
Πρέπει οι Βοϊότες να ακυρώσουν τα σχέδια ερημοποίησης και να διεκδικήσουν το οξυγόνο που χρειάζεται ο τόπος για να ζήσει. Η “Βοϊακή Εστία” να ασχοληθεί σοβαρά με την αναγέννηση του τόπου κι όχι μόνον με χορούς, πανηγύρια και βραβεύσεις πολιτικών ή άλλων “αρχόντων”!
Αν έτσι συνεχίσει η ιστορία, το παραμύθι θα έχει άδοξο τέλος κι η γιαγιά θα διηγείται…ήταν κάποτε μια περιοχή με τα πολλά νερά του Αλιάκμονα, χαρούμενους κάποτε κατοίκους που ασχολούνταν με την γη και τα αμέτρητα κοπάδια αιγοπροβάτων και γελαδιών, αλλά τώρα, όπου δεν έμειναν έρημα τα χωριά, κατοικούν άνθρωποι που ήρθαν από άλλη χώρα. Την περιοχή αυτή την έλεγαν Βόιο!
Η Βοϊακή Εστία, αλλά κι οι οργανώσεις Βοϊοτών εξωτερικού, σίγουρα θα έχουν την διάθεση να προσφέρουν. Πρέπει κάποιοι να τους το ζητήσουν ή πρέπει οι ίδιοι να πάρουν την πρωτοβουλία;
Αλλά πρώτα απ’ όλα πρέπει να ενεργοποιηθούν οι “εσωτερικές δυνάμεις”. Η ευθύνη είναι συλλογική κι ουδείς δικαιούται να πει δεν ήξερα, δεν άκουσα!
ΑΝ ΔΕΝ ΗΞΕΡΕΣ,ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΡΩΤΑΓΕΣ;
Για να λέει η γιαγιά το παραμύθι της χαρούμενη, πως ο Αλιάκμονας είναι χαρούμενος που διασχίζει την περιοχή του Βοΐου & συνεχίζει να βλέπει νέους χαρούμενους ανθρώπους που μιλάνε Ελληνικά και κάθε Κυριακή πρωΐ ακούει τις καμπάνες των εκκλησιών να σημαίνουν!
Ακολουθήστε το 
